Από τον Δον Κιχώτη στον Σίσυφο

Oι Σκουριές της Χαλκιδικής δεν είναι το μόνο μέτωπο όπου οι τοπικές κοινωνίες βρίσκονται αντιμέτωπες με «αναπτυξιακά» προγράμματα επικερδή για ορισμένους αλλά καταστροφικά για το περιβάλλον. Εξίσου γνωστοί, στους αναγνώστες τουλάχιστον της «Εφ.Συν.», είναι οι αγώνες που διεξάγουν τα τελευταία χρόνια οι κάτοικοι της κρητικής ενδοχώρας ενάντια στους γιγάντιους ανεμόμυλους των «βιομηχανικών ΑΠΕ» και όσα αυτοί συνεπάγονται: πολυδάπανη διάνοιξη τεράστιων δρόμων αποκλειστικά και μόνο για την εγκατάσταση αυτών των μονάδων, εξολόθρευση της τοπικής πανίδας από τα φονικά φράγματα των πυκνοτοποθετημένων ροτόρων 90 μέτρων, κοκ.

Αγώνες που τις τελευταίες μέρες γνώρισαν μια ακόμη κορύφωση και μια δικαίωση. Στις 3 Οκτωβρίου, οι κάτοικοι ορεινών χωριών του Ρεθύμνου έδιωξαν από την περιοχή τους τα μηχανήματα που είχαν σταλεί για να στήσουν ανεμογεννήτριες σε απόσταση 200 μέτρων από τα σπίτια τους («Εφ.Συν.» 5/10). Την περασμένη Τετάρτη πάλι, το Πλημμελειοδικείο Χανίων αθώωσε δέκα πολίτες που είχαν συλληφθεί το 2009 με την κατηγορία της «παράνομης βίας», για παρεμπόδιση οχημάτων της εταιρείας που τοποθετούσε παρόμοιες ανεμογεννήτριες στο Αποπηγάδι. Ηταν η τέταρτη διαδοχικά τέτοια δίκη που λήγει αθωωτικά - κι εκκρεμούν ακόμη τρεις.

Το πιο κρίσιμο ζήτημα δεν αφορά ωστόσο τις δικαστικές εκκρεμότητες του παρελθόντος, αλλά τις επικείμενες αποφάσεις για το μέλλον. Αύριο λήγει η διαβούλευση για τη δημιουργία 56 «αιολικών πάρκων» των εταιρειών ΕΛΙΚΑ και ΤΕΡΝΑ σε διάφορα σημεία της Κρήτης, με 647 ανεμογεννήτριες ύψους 80-125 μέτρων, για το στήσιμο καθεμιάς από τις οποίες θα χρειαστεί η κατασκευή τσιμεντένιας πλατείας 2,5 στρεμμάτων και η παραγωγή 350 κυβικών μέτρων σκυροδέματος, με μετατροπή του ορεινού περίγυρου σε νταμάρια.

Για το πέρασμα πάλι των φορτηγών προβλέπονται δρόμοι 400 χιλιομέτρων, με διαπλάτυνση των υφιστάμενων δασικών και δημιουργία «πλατειών» για τους ελιγμούς φορτηγών και λοιπών μηχανημάτων. Το σημαντικότερο: όπως καταγγέλλουν οι συλλογικότητες των κατοίκων, ένα 70% των προβλεπόμενων έργων θα κατασκευαστεί σε περιοχές Natura και Ζώνες Ειδικής Προστασίας, με αποτέλεσμα οι Ελληνες φορολογούμενοι να κληθούν στο μέλλον να καταβάλουν χοντρά πρόστιμα για παραβίαση της ευρωπαϊκής περιβαλλοντικής νομοθεσίας· σχετική προειδοποίηση έχει ήδη απευθύνει, εδώ κι έναν χρόνο, η Κομισιόν («Εφ.Συν.» 1/10/2014).

Οπως ήταν αναμενόμενο, 17 από τους 19 δήμους που αφορά το έργο έχουν ήδη γνωμοδοτήσει αρνητικά, ενώ εκκρεμεί η γνωμοδότηση των υπόλοιπων 2. Η τελική ωστόσο απόφαση ανήκει στο υπουργείο Ανάπτυξης. Να υποθέσουμε ότι μια κυβέρνηση με διακηρυγμένες οικολογικές ευαισθησίες δεν πρόκειται να συνεργήσει σε παρόμοιο έγκλημα; Από τη στιγμή, ιδίως, που δεν υφίστανται καν θέσεις εργασίας για να «κινδυνεύσουν»...

ΙΟΥΛΙΟΣ 2010. Δύο μήνες μετά το πρώτο Μνημόνιο, εν όψει της ψήφισης του πρώτου εφαρμοστικού νόμου για το ασφαλιστικό, ένα ανώνυμο αφισάκι -προερχόμενο πιθανότατα από οπαδό του ΠΑΣΟΚ- προειδοποιεί τους βουλευτές του ΓΑΠ για τις συνέπειες της στάσης τους στη Βουλή. Με κάποιες αλλαγές ονομάτων, θα μπορούσε να αφορά και την ψηφοφορία της περασμένης Παρασκευής. Ο Γιωργάκης δεν είχε βέβαια ακόμη αποσπάσει τη λαϊκή επικύρωση του «επώδυνου συμβιβασμού» που μόλις είχε υπογράψει· το κατάφερε λίγο αργότερα, στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Οκτωβρίου, έναν ακριβώς χρόνο προτού καταρρεύσει κάτω από την πάνδημη λαϊκή κατακραυγή.

Κανονικότατη φάρσα στην κυβέρνηση έκανε την περασμένη Παρασκευή ο φίρερ της Χρυσής Αυγής, δημοσιοποιώντας στη Βουλή επιστολή του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά, με την οποία η ναζιστική συμμορία καλείται να εισφέρει -κι αυτή- τις ιδέες της για την εθνικά επωφελή μετονομασία της ΠΓΔΜ. Και ο μεν Μιχαλολιάκος τη δουλειά του κάνει, αποδεικνύοντας ότι αυτός κι η οργάνωσή του εξακολουθούν ν’ αντιμετωπίζονται από μερίδα του κράτους και της κυβέρνησης σαν αξιόπιστος θεσμικός συνομιλητής.

Το ανατριχιαστικό ήταν η απάντηση του υπουργού που, αντί να υποβαθμίσει την επιστολή σαν καθαρά τυπική ενέργεια δίχως ουσιαστικό περιεχόμενο, το ’ριξε στο παράπονο επειδή ο Αρχηγός παραβίασε το «άκρως απόρρητο» των εθνικών διαβουλεύσεων!

Οι απόψεις της Χ.Α. και των συνοδοιπόρων της για το Μακεδονικό είναι πάντως γνωστές και ποικιλότροπα εκτεθειμένες σε δημόσια θέα, από τον Γέρακα (1) ίσαμε την Καλαμάτα (2). Κυρίως έχουν γνωστοποιηθεί στο τμήμα εκείνο του τοπικού πληθυσμού που, λόγω μητρικής γλώσσας και ιστορικού παρελθόντος, συνδέεται άμεσα με το επίμαχο ζήτημα (3-5).

Οπως έχουμε γράψει αναλυτικά σε παλιότερα αφιερώματα του «Ιού», ένα από τα πρώτα πεδία δράσης των ταγμάτων εφόδου της χιτλερικής οργάνωσης, αλλά και ώσμωσής τους με τις περιφερειακές απολήξεις του βαθέος κράτους, υπήρξε η τρομοκράτηση του ντόπιου μακεδονικού πληθυσμού στους νομούς του ακριτικού Βορρά (Φλώρινα, Πέλλα, Καστοριά): κάψιμο των γραφείων του «Ουράνιου Τόξου» στη Φλώρινα το 1995, απειλητικές «εκδρομές» μαζί με το Ελληνικό Μέτωπο του Βορίδη και συλλόγους αποστράτων σε στοχοποιημένα χωριά το 1998, επανάληψη των επιδρομών το 2008 μετά το «εθνικά υπερήφανο» βέτο στο Βουκουρέστι. Να υποθέσουμε πως αυτή ακριβώς η «μαχητική» προϊστορία αναγορεύει τους εγχώριους ναζί σε συνομιλητές του υπουργού;