Δύο δήμαρχοι περήφανες, ισχυρές και λαοφιλείς

Είναι αδιαμφισβήτητα οι δύο μεγάλες πρωταγωνίστριες της ιστορικής καμπής που σήμαναν για την ισπανική πολιτική σκηνή οι εκλογές της 24ης Μαΐου.

Μία ακτιβίστρια κατά των εξώσεων, η Αντα Κολάου, και μία κομμουνίστρια πρώην δικαστής, η Μανουέλα Καρμένα, κατάφεραν με ενωτικές πλατφόρμες του Podemos και άλλων αριστερών οργανώσεων και κινημάτων πολιτών, να κερδίσουν τους δύο μεγαλύτερους δήμους της χώρας.

Στόχος τους; Να αποδείξουν ότι υπάρχει κι άλλος τρόπος να κυβερνάς τις πόλεις: με τους πολίτες και προς όφελός τους.

Αντα Κολάου

Η ακτιβίστρια κατά των εξώσεων που έκανε έξωση στη Δεξιά της Βαρκελώνης

Οταν τον Ιανουάριο η Αντα Κολάου βρέθηκε στην Αθήνα για να παραστεί στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ, έλεγε σχετικά με την υποψηφιότητά της σε συνέντευξή της στην «Εφ.Συν.»: «Οφείλουμε να αναλάβουμε όλοι την ευθύνη της εξόδου από την κρίση και καθένας από τη θέση του να κινητοποιηθεί... Μόνο έτσι θα είμαστε πρωταγωνιστές μιας δημοκρατικής επανάστασης που θα θέτει στο επίκεντρο της δημόσιας πολιτικής τη ζωή και την αξιοπρέπεια των πολιτών. Και θα μπορούμε να λέμε στα παιδιά μας όταν μεγαλώσουν: “Ημουν κι εγώ εκεί σε αυτή τη δημοκρατική επανάσταση, ήμουν μέρος αυτής της αλλαγής”».

Την περασμένη Κυριακή, η «ατίθαση» Αντα διέψευσε τους «ρεαλιστές» και μπόρεσε να το πει στον 4χρονο γιο της, Λούκας, αποδεικνύοντας πως «ναι, γίνεται», όπως τόσα χρόνια επιμένει.

Στα 41 της, η γυναίκα που έγινε σύμβολο της μάχης των Ισπανών για την αξιοπρέπεια, πέτυχε τρανή νίκη στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ισπανίας κερδίζοντας τον χριστιανοδημοκράτη αυτονομιστή δήμαρχο της CiU, Χαβιέρ Τρίας, και εκλέγοντας 11 συμβούλους.

Υπόσχεται πως ακόμη και αν οι συνομιλίες που έχει ξεκινήσει με την ERC (Ρεπουμπλικανική Αριστερά), την CUP (Υποψηφιότητα Λαϊκής Ενότητας) και τους σοσιαλιστές δεν καταλήξουν σε συμφωνία, εκείνη θα κυβερνήσει έστω και με μειοψηφία. «Ο λαός ψήφισε αλλαγή και δεν θα τη χαρίσουμε σε κανένα».

Κόρη μιας οικογένειας «της μεσαίας τάξης, αλλά όλο και λιγότερο μεσαίας», σπούδασε φιλοσοφία και πριν από δέκα χρόνια εγκαταστάθηκε σε ένα κατειλημμένο πρώην στρατόπεδο της Εθνοφυλακής και έκτοτε αφιέρωσε τη ζωή της στον ακτιβισμό.

Πολλά ισπανικά μέσα την αποκαλούν «εμβληματικότερη εκπρόσωπο της γενιάς του Σιάτλ» έχοντας συμμετάσχει σε κάθε πορεία, διαδήλωση, εξέγερση. Ενάντια στην Παγκόσμια Τράπεζα το 2002, κατά του πολέμου στο Ιράκ το 2003, κατά της παγκοσμιοποίησης τα επόμενα χρόνια.

Μετά το 2008 και την κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και μαζί της οικοδομής στην Ισπανία, έγινε από τους ιδρυτές της Πλατφόρμας των Πληγέντων από τις Υποθήκες (PAH), ένα κίνημα πολιτών που εξεγείρονται κατά των μαζικών εξώσεων και κατασχέσεων από τους τραπεζίτες που σώθηκαν με χρήμα των φορολογούμενων.

Το σύστημα την πολέμησε με κάθε μέσο και την συκοφάντησε, μια εφημερίδα απείλησε να δημοσιοποιήσει τη διεύθυνσή της για «να μάθει» και το Λαϊκό Κόμμα αντιπαρατέθηκε στις δυναμικές δράσεις της με τις προσφιλείς του κατηγορίες για «τρομοκρατία της ΕΤΑ» και «ναζιστικές πρακτικές».

Ηταν η αλαζονεία του πρωθυπουργού Ραχόι όταν αρνήθηκε να συζητήσει την Πρωτοβουλία Μεταρρύθμισης του νόμου περί υποθηκών, την οποία κατέθεσε η PAH με 1,5 εκατ. υπογραφές, που την έπεισε πως οι αποφάσεις δεν μπορεί να μένουν στα χέρια των επαγγελματιών πολιτικών της διαπλοκής.

Τότε αποφάσισε να στραφεί στην πολιτική και να διεκδικήσει τον Δήμο της Βαρκελώνης με το Guanyem, το Podemos κι άλλες οργανώσεις των πολιτών στην πλατφόρμα «Βαρκελώνη Συλλογικά».

Οι κάτοικοι της Βαρκελώνης τής εμπιστεύτηκαν μια ιστορική πρωτιά. Δεν έλειψαν και οι «πρόθυμοι» να της προσάψουν -μάταια- σκάνδαλα ή τραπεζίτες που προσπάθησαν να την προσεταιριστούν με προσκλήσεις σε δείπνα, ανακαλύπτοντας τελευταία στιγμή τη γοητεία της πιθανής της νίκης.

Τώρα, όπως της είπε ο πρώην πρόεδρος της Ουρουγουάης, Πέπε Μουχίκα, ίσως χρειαστεί να κάτσει με κάποιους από αυτούς «αλλά όσο κι αν σου στρώνουν το τραπέζι, εσύ κρατάς τα πιάτα».

Και το κύριο πιάτο που έχει να προσφέρει είναι «να κυβερνήσουμε οι πολίτες και να αλλάξουμε τα κοινωνικά δεδομένα».

Το αποδεικνύει πριν καν αναλάβει επίσημα τον δήμο. Η Αντα Κολάου πέρασε το προχθεσινό βράδυ μαζί με μια ΜΚΟ καταγράφοντας κάπου 900 άστεγους στους δρόμους της πόλης και σχεδιάζοντας μέτρα αρωγής τους.

Και χθες προειδοποίησε τον απερχόμενο δήμαρχο Τρίας να σταματήσει να υπογράφει συμβάσεις με ιδιωτικές εταιρείες, αναγκάζοντάς τον να ακυρώσει σύμβαση 3,2 εκατ. ευρώ με την Telefonica.

Οι εργαζόμενοί της απεργούν κατά των συνθηκών εργασίας τους και η Κολάου ξεκαθάρισε πως καμιά σύμβαση δεν θα υπογραφεί αν δεν τηρείται η εργατική νομοθεσία: «Οι πολιτικές του δήμου θα υπηρετούν την εγγύηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων».

Μανουέλα Καρμένα

Η «κόκκινη» δικαστής που εκθρόνισε την αριστοκρατία του Λαϊκού Κόμματος

Παρά τα 71 της χρόνια, η Μανουέλα Καρμένα ενσαρκώνει με τον καλύτερο τρόπο εκείνο το τεράστιο κίνημα που τον Μάιο του 2011 βγήκε στους δρόμους, αγανακτισμένο από «μια πολιτική τάξη διεφθαρμένη και υποταγμένη στην οικονομική εξουσία».

Το κίνημα της 15Μ ήταν η συνέχεια τόσων αγώνων που είχε δώσει επί δεκαετίες από το δικό της μετερίζι αυτή η δικαστής που έχει υπάρξει και εισηγητής των Ηνωμένων Εθνών για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Το 1977 γλίτωσε από θαύμα τρομοκρατική επίθεση ακροδεξιών παραστρατιωτικών που σκότωσαν πέντε από τους συναδέλφους της στο νομικό γραφείο όπου αναλάμβαναν την υπεράσπιση συνδικαλιστών.

Ως πρόεδρος των δικαστών της Μαδρίτης ξεκίνησε σταυροφορία κατά της δωροδοκίας των δικαστικών λειτουργών. Κι όταν βγήκε στη σύνταξη, ίδρυσε έναν συνεταιρισμό που πουλά παιδικά ρούχα κατασκευασμένα από κρατούμενους.

Η Καρμένα, που στα νιάτα της στρατεύτηκε στο Κ.Κ., διαφυλάσσει πλέον σαν κόρη οφθαλμού την ανεξαρτησία της και το σκέφτηκε πολύ προτού τεθεί επικεφαλής του ψηφοδελτίου «Μαδρίτη Τώρα», που στήριξε το Podemos, τα κινήματα και η ριζοσπαστική Αριστερά.

Πείστηκε όταν έμαθε πως κατεβαίνει υποψήφια μια από τις βαρόνες του Λαϊκού Κόμματος, κόμισσα (από τον γάμο της) και γνωστή και ως «κόμισσα της διαφθοράς», η 63χρονη Εσπεράνθα Αγκίρε. «Αυτό που περισσότερο με ανησυχεί είναι ότι κάποιος που έχει βλάψει τόσο τη δημοκρατία και έχει εμπλακεί σε τόσα σκάνδαλα διαφθοράς θα μπορούσε να αναλάβει το δημοτικό συμβούλιο» έγραψε, αιτιολογώντας την απόφασή της να είναι επικεφαλής του «Μαδρίτη Τώρα».

Καλλιτέχνες, διανοούμενοι, προοδευτικοί και πολιτιστικοί κύκλοι την ανέδειξαν σε ηρωίδα τους, τα κοινωνικά δίκτυα γέμισαν φωτογραφίες και βίντεο αλλά και με τα εκπληκτικά σκίτσα της που φιλοτέχνησε ομάδα εικονοκλαστών εικαστικών και γραφιστών.

προεκλογική της καμπάνια (κόστους μόλις 150.000 ευρώ και με δημοσιοποιημένες όλες τις δαπάνες) ξεχώρισε γι’ αυτά που και η ίδια ξεχωρίζει: πολιτισμό, κύρος, επιχειρήματα, μακριά από τις ύβρεις και την κινδυνολογία της αντιπάλου της που δεν έχανε την ευκαιρία να την κατηγορεί για «τρομοκρατία», γιατί το 2011 προσέφερε νομική συνδρομή σε κρατούμενους της ΕΤΑ που είχαν κακοποιηθεί από τις δυνάμεις ασφαλείας.

Αν βασικά προτάγματα της Αγκίρε ήταν η «προστασία των επιχειρήσεων», οι επιθέσεις κατά αστέγων και διαδηλωτών «που διώχνουν τους τουρίστες» και οι απειλές πως αν κερδίσει το Podemos «αυτές θα είναι οι τελευταίες ελεύθερες εκλογές, μετά θα είμαστε σαν την Κούβα», η Καρμένα υποσχέθηκε να μεταμορφώσει τη Μαδρίτη «σε μια αξιοπρεπή πόλη, όπου κανείς δεν θα στερείται στέγη, φαγητό, υπηρεσίες».

Μέσα σε λίγες εβδομάδες, η «Μαδρίτη Τώρα» ξεπέρασε κάθε πρόβλεψη και αναδείχθηκε σε δεύτερη δύναμη με 20 συμβούλους, έναν μόνο λιγότερο της Αγκίρε. Η κόμισσα, σαν σε παραληρηματικό πυρετό μετά τα αποτελέσματα, προειδοποίησε πως «μια δημαρχία της Καρμένα θα ήταν απειλή για τη Δύση» και κάλεσε σοσιαλιστές και Ciudadanos να συνεργαστούν μαζί της για να αποτρέψουν αυτό το ενδεχόμενο.

Χθες ο τοπικός ηγέτης του PSOE τής απάντησε κοφτά πως θα στηρίξει τη δημαρχία της Μανουέλα Καρμένα.

Κι αυτή, που αρνήθηκε να απαρνηθεί το ποδήλατό της για να κυκλοφορεί με «επίσημο αυτοκίνητο» και θα μειώσει τον μισθό της στο ένα πέμπτο της απερχόμενης δημάρχου Αννα Μποτέγια (συζύγου του πρώην πρωθυπουργού Αθνάρ), έσπευσε να ανακοινώσει τα βασικά μέτρα των 100 πρώτων ημερών της:

-πάγωμα εξώσεων,

-εξασφάλιση νερού και ηλεκτρισμού σε νοικοκυριά που δεν έχουν να πληρώσουν,

-πρόσβαση όλων των πολιτών σε δωρεάν δημοτικές υπηρεσίες και επιδόματα υγείας,

-τέλος στις παραχωρήσεις δημοτικών υπηρεσιών σε ιδιωτικές εταιρείες

-και ένα σχέδιο εργασιακής ένταξης των νέων και μακροχρόνια ανέργων.