Μέσα σε 55 λεπτά μια παρέα ξεφαντώνει σ' ένα οργιαστικό πάρτι. Με σεξ, ψέματα, βιντεοταινίες... Και φυσικά, ναρκωτικά. Το ακραία τολμηρό έργο του Γουάλας Σον «Ξενύχτι» παίζεται στο θέατρο Beton 7 σε σκηνοθεσία Πέρη Μιχαηλίδη.
Αναφέρεται στα μέσα της δεκαετίας του '60, την εποχή της σεξουαλικής επανάστασης, της γενιάς των μπίτνικ, του Αντι Γουόρχολ, των «Ντορς». Μια εποχή που επηρέασε τρόπο ζωής, ιδεολογίες και συνειδήσεις.
Πέντε πολυσχιδείς προσωπικότητες συναντιούνται σε ένα κοκτέιλ πάρτι, μοιράζονται μια ιδιότυπη συμφωνία, την ανοχή και τη διασκέδαση άνευ όρων και ορίων. Ο καθένας βρίσκεται εκεί με το δικό του σόου. Nυμφομανιακές νευρώσεις, βουλιμικές διαταραχές, ισοπεδωτικός σαρκασμός και σκληρό post punk χιούμορ συνθέτουν ένα παιχνίδι φαντασιώσεων. Ολοι ανήκουν σε μια συγκεκριμένη κοινωνική τάξη. Αλλωστε ο ίδιος ο συγγραφέας ομολογεί την καταγωγή του. Προέρχεται από τη φυλή «των παιδιών των προνομιούχων», ανατράφηκε με το βασικό «πιστεύω» της φυλής. Οτι μια ορισμένη ποσότητα (πολύ μεγάλη) των επίγειων αγαθών ανήκει δικαιωματικά στο μερίδιό τους.
Η παράσταση πειραματίζεται με τις ακρότητες και τα όρια της ανθρώπινης φύσης, στηρίζεται στη λογική του In-yer-face theatre, αλλά ακουμπάει και στην μπρεχτική αντίληψη που αφορά την εικόνα-μπούμερανγκ. «Οι δύο άξονες της σκηνοθεσίας είναι μεγέθυνση της πραγματικότητας και απεύθυνση στον θεατή», λέει ο Πέρης Μιχαηλίδης. «Το θέατρο λειτουργεί σαν μεγεθυντικός φακός της πραγματικότητας, η απειροελάχιστη λεπτομέρεια έχει μεγάλη σημασία, όπως λέει ο Πίτερ Μπρουκ. Το έργο ιδωμένο στον καιρό της συγγραφής του απηχεί και τη δική μας εποχή, τη σύγχρονη αισθητική και ιδεολογία. Γιατί και σήμερα εξακολουθούν να υπάρχουν κοινωνικές ομάδες, που καθόλου δεν βιώνουν την κρίση. Αντίθετα ζουν ένα ανάλογο ξενύχτι με τους ήρωες του Σον».
Ολοι οι ηθοποιοί κουμπώνουν αρμονικά μεταξύ τους και στο πνεύμα του έργου. «Ηθελα να μοιράζομαι με τους ηθοποιούς το ίδιο συναίσθημα, να μη χρειάζεται να διηγηθώ τη ζωή μου απ' την αρχή. Το έργο απαιτεί μια ειδική, ριψοκίνδυνη προσέγγιση. Οι ηθοποιοί συνιστούν ιδανική συνθήκη συνεργασίας και το εννοώ απολύτως. Η παράσταση κινείται στα άκρα. Ο μεγεθυντικός φακός λειτουργεί καταλυτικά και η Ν. Υόρκη του '70 βρίσκει την αναγωγή της στο σήμερα».
Ο Γουάλας Σον έχει συνεργαστεί στον κινηματογράφο με τους Λουί Μαλ, Στίβεν Φρίαρς, Γούντι Αλεν. Ο λόγος του, λυρικός και ταυτόχρονα βίαιος. Τα έργα του «εκφράζουν την εσωτερική ζωή του ως μαινόμενο κτήνος» -όπως δηλώνει-, ήταν αποκλεισμένα εξαιτίας του περιεχομένου τους για πολλά χρόνια από τις αμερικανικές σκηνές, κατατάσσονται στο θέατρο του παραλόγου και περιγράφουν συνήθως συναισθηματικές και σεξουαλικές συγκρούσεις. Ο Σον υπήρξε από τους αγαπημένους συγγραφείς του Royal Court - έχει ανεβάσει τα περισσότερα έργα του και ειδικά το «Ξενύχτι» δύο φορές. Στο πρώτο του ανέβασμα, μάλιστα, το 1977, το Τμήμα Ηθών εισέβαλε στο θέατρο και παρέπεμψε την παραγωγή στο αγγλικό Κοινοβούλιο με την κατηγορία της πορνογραφίας. Στην Αμερική το «Ξενύχτι» προκάλεσε αμηχανία γιατί είναι από τα έργα που θρυμμάτισαν το «αμερικανικό όνειρο».
Ο Ντέιβιντ Χέαρ έγραφε για τον Σον: «Ξέρει να εισχωρεί κάτω από τα επιφανειακά μας κίνητρα, αποκαλύπτει την αλήθεια, δείχνοντάς μας πόσο συστηματικά ξεγελάμε τον εαυτό μας, και παράλληλα πόσο ο εαυτός μας είναι ουσιαστικά το μόνο σχεδόν που μας απασχολεί. Αποδομεί την ίδια την έννοια του εαυτού».
Info:
Θέατρο Beton 7 (Πύδνας 7, Βοτανικός, τηλ.: 2107512625).
«Ξενύχτι» του Γουάλας Σον.
Μετάφραση: Ξένια Καπλάνη. Κοστούμια: Δέσποινα Χειμώνα.
Παίζουν: Αθηνά Αλεξοπούλου, Νίκη Λειβαδάρη, Ερατώ Πίσση, Χρήστος Τανταλάκης, Αρης Τσαμπαλίκας.
Το τζουκμπόξ της Γενιάς των Μπιτ
Κι άλλο «ξενύχτι» όμως προσφέρει το Beton 7. Οι κορυφαίες μορφές της Beat Generation ζωντανεύουν σκηνικά κάτω από τον τίτλο «Τρία Τραγούδια απ’ το Τζουκμπόξ του Υδρογόνου».
Μέσα από κείμενα και ποιήματα των δημιουργών, ο Πέρης Μιχαηλίδης και ο Γιώργος-Ικαρος Μπαμπασάκης παρουσιάζουν επί σκηνής τον λογοτεχνικό πλούτο και την τόλμη των beat.
Το πρώτο τραγούδι είναι το «Μπάροουζ – Ο Παππούς Ολων Μας», που μετά την επιτυχία του θα επαναληφθεί για τρίτη φορά τον Δεκέμβριο. Ακολουθούν τα «Τραγούδια» των Γκίνσμπεργκ και Κέρουακ.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας