Για πρώτη φορά, το φημισμένο θέατρο Νο της Ιαπωνίας, με 800 χρόνια παράδοση, θα δεχτεί να αποδώσει ένα έργο έξω από το δικό του ρεπερτόριο. Το γεγονός αυτό από μόνο του αποτελεί είδηση, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τη ραψωδία λ της Οδύσσειας, τη γνωστή «Νέκυια», και με σκηνοθέτη τον επίσης Ελληνα Μιχαήλ Μαρμαρινό. Η παράσταση θα δοθεί το καλοκαίρι στην Επίδαυρο, αφού πρώτα κάνει την πρεμιέρα της στο Τόκιο.
Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ, Γιώργος Λούκος, εξομολογήθηκε χθες πως χρόνια σκεφτόταν πώς να ξαναφέρει στην Ελλάδα το θέατρο Νο, μετά την επιτυχία της παράστασής του στο Ηρώδειο, το 2010. Το μη αναμενόμενο, ωστόσο, προήλθε από την πλευρά των Ιαπώνων. Ο μαέστρος (κορυφαίος δάσκαλος) Γκένσο Ουμεουάκα, που βρίσκεται στους κόλπους του θιάσου από τριών ετών, μετά τον πατέρα και τον παππού του, ανήκει δηλαδή στη 17η γενιά μαέστρων στο Νο, δήλωσε: «Στην Επίδαυρο ένιωσα σαν το σπίτι μου. Ηρεμία, σιωπή και συγκίνηση. Είμαι σίγουρος πως το φορτισμένο αυτό μέρος θα βγάλει από τους ηθοποιούς τον καλύτερό τους εαυτό».
Το θέατρο Νο και η Νέκυια αποτελούν ιδιαίτερα κομμάτια δύο αρχαίων πολιτισμών, του ελληνικού και του ιαπωνικού, πολύ απομακρυσμένων, τόσο γεωγραφικά αλλά και σε θέματα κουλτούρας και ψυχοσύνθεσης. «Ωστόσο, οι μυστικές συγγένειες του κειμένου του Ομήρου με τη φιλοσοφία του θεάτρου Νο είναι πολύ περισσότερες απ’ όσο θα περίμενε κανείς», εξήγησε ο Μιχαήλ Μαρμαρινός. «Στο Νο, τον κύριο λόγο έχουν οι νεκροί -οι ζωντανοί συνήθως είναι σιωπηλές μορφές. Μα και η “Νέκυια” δεν είναι παρά το ταξίδι του Οδυσσέα στον Αδη, με σκοπό να πάρει χρησμό από τον μάντη Τειρεσία (θα τον υποκριθεί ο Ουμεουάκα), για να βρει τον δρόμο προς την Ιθάκη. Πρόκειται για μία από τις συναρπαστικότερες λογοτεχνικές απόπειρες περιγραφής επίσκεψης στον Κάτω κόσμο. Ειδικά όταν ο Οδυσσέας συναντά τη νεκρή μητέρα του και δεν μπορεί να την αγγίξει. Αυτή η α-σωματικότητα, η μη δυνατότητα αγγίγματος, η αφαίρεση, η εσωτερικότητα συνάδει πλήρως με την ιαπωνική φιλοσοφία. Αλλά και η θεατρική γλώσσα του Νο, καθώς και η δραματουργία του ταιριάζουν στην τραγωδία. Εχουν χορό με σημαντικό ρόλο, κρατούν σαφή απόσταση από τον ρεαλισμό, εξ ου και η χρήση μάσκας, δίνουν σημασία στη μορφή και όχι στον αφηγηματικό άξονα, έχουν πάντα μουσική και ο λόγος τους είναι έμμελος, δηλαδή προσωδιακός. Αν η συναντηση αυτή -γιατί γι’ αυτό πρόκειται και όχι για “σκηνοθεσία” από μεριάς μου- είναι επιτυχής, νομίζω πως θα έχουμε εφεύρει νέους δρόμους στην προσέγγιση τέτοιων κειμένων».
«Νιώθουμε ότι το έργο θα μας βοηθήσει να επιστρέψουμε στις ρίζες του θεατρου Νο, μακριά από τον σημερινό εκσυγχρονισμό του», είπε με τη σειρά του ο Ιάπωνας μαέστρος. Και ο Μιχαήλ Μαρμαρινός συμπλήρωσε πως «δεν υπάρχει καμία διάθεση εκδυτικοποίησης του Νο. Βρήκαμε κοινή γλώσσα».
Η παράσταση θα διαρκεί γύρω στη μιάμιση ώρα, με δέκα άτομα στον χορό, πέντε κεντρικούς ηθοποιούς, τέσσερις μουσικούς και δύο βοηθούς σκηνής, που στο Νο είναι παρόντες στη δράση. Θα υπάρχουν ελληνικοί υπέρτιτλοι.
Info:
24, 25 Ιουλίου, Επίδαυρος
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας