Ο πολυβραβευμένος Φερίτ Καραχάν, η επιστροφή του Γκάι Ρίτσι και δύο ταινίες υποψήφιες για Οσκαρ

Φύλακας αδερφός (Okul Tirasi, Τουρκία, 2021, 85’)

★★★☆☆

● σκηνοθεσία: Φερίτ Καραχάν

● ηθοποιοί: Σαμέτ Γιλντίζ, Εκίν Κος, Μαχίρ Ιπέκ

Ο μικρός Γιουσούφ αγωνιά: ο καλύτερός του φίλος, ο Μέμο, ξυπνά βαριά άρρωστος και κανείς δεν μοιάζει να ενδιαφέρεται ή να μπορεί να βοηθήσει. Τα δυο αγόρια ζουν σ’ ένα δημοτικό σχολείο οικοτρόφων στα βουνά της Ανατολίας. Είναι Κούρδοι. Το σχολείο είναι αποκλεισμένο λόγω του πυκνού χιονιού. Κάθε πρακτική ή γραφειοκρατική δυσκολία που μπορεί να προκύψει, συμβαίνει. Οι δάσκαλοι, ο επιστάτης, ο διευθυντής αναζητούν όχι λύσεις, αλλά δικαιολογίες τού γιατί δεν μπορούν να δράσουν. Ο Γιουσούφ νιώθει μόνος, η ώρα περνά κι ο Μέμο δεν ανοίγει τα μάτια.

Ο Φερίτ Καραχάν, βραβευμένος στην Berlinale, πολυβραβευμένος στην Τουρκία, κάνει μια ταινία εξαιρετικά συγκεκριμένη κι εστιασμένη. Ο χρόνος είναι ένα εικοσιτετράωρο, ο τόπος η απομόνωση ενός σχολείου, προοδευτικά ενός μόνο δωματίου, του αναρρωτηρίου: εκεί όπου συγκεντρώνονται, σταδιακά, όλοι οι ήρωες του έργου. Τα δυο αγόρια, αλλά κι οι ενήλικες που μπαινοβγαίνουν, γκρινιάζουν, γλιστρούν στο λιωμένο χιόνι στην είσοδο, πίνουν τσάι, ανεβαίνουν σε μια καρέκλα δίπλα στο παράθυρο για να τηλεφωνήσουν, ανταλλάσσουν εξυπνάδες, αποποιούνται κάθε ευθύνη, κρίνουν, βαριούνται, βολεύονται. Με λιτές γραμμές, με μια πρωτότυπη βάση, ο Καραχάν αποτυπώνει και την αντικουρδική στάση της Τουρκίας και το καφκικό χάος της γραφειοκρατίας που εξυπηρετεί τόσο καλά την αδράνεια και την ευαισθησία της παιδικής ψυχής με το ανατρεπτικό φινάλε του. Εκείνο που δεν κάνει, είναι να δώσει στους ήρωές του βάθος χαρακτήρων, αφήνοντάς τους ως χαρακτηριστικές φιγούρες – αλλά ρεφάρει με μια γκάμα συναισθημάτων από την αγωνία και τη συγκίνηση ώς την παλιομοδίτικη, γκαφατζίδικη κωμωδία.

▶ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΠΑΤΗΣΙΩΝ, ΑΝΔΟΡΑ, ΑΣΤΟΡ, ΑΤΛΑΝΤΙΣ, ΔΙΑΝΑ, ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Τα μυστικά της αδερφής μου (Souad, Αίγυπτος, Τυνησία, Γερμανία, 2021, 96’)

★★½☆☆

● σκηνοθεσία: Αϊτέν Αμίν

● ηθοποιοί: Μπασάντ Αχμέντ, Μπασμάλα Ελγκαϊές, Χουσεΐν Γκανέμ

Η Σουάντ ζει την καλή ζωή: είναι 19 χρόνων, σπουδάζει στην ιατρική, είναι όμορφη κι έχει έναν σέξι φίλο: αυτά, κυρίως, στα social media, όπου εκείνος είναι influencer κι εκείνη… κρυφή χρήστρια. Παράλληλα με όσα επιβάλλει η συντηρητική οικογένειά της στη μικρή πόλη του Δέλτα του Νείλου, η Σουάντ απολαμβάνει ένα online προφίλ τόσο ψεύτικο που ο καθένας μπορεί να το προσεταιριστεί. Οπως η μικρή της αδελφή, η Ραμπάμπ, όταν η ζωή της Σουάντ απαιτήσει έναν υπέρμαχο.

Η Αϊτέν Αμίν, γνωστότερη ως βραβευμένη ντοκιμαντερίστρια που αποτύπωσε την «αραβική άνοιξη», μεταφέρει στη μυθοπλασία το ταλέντο της στην παρατήρηση (το φιλμ είναι η πρόταση της Αιγύπτου για το Οσκαρ Διεθνούς Ταινίας), αλλά όχι και στη σεναριακή δομή. Χωρισμένη σε ενότητες ανάλογα με τα πρόσωπα όπου εστιάζει, η ταινία είναι απολαυστική όταν τρυπώνει στις μυστικές στιγμές των κοριτσιών, κι αυτό, όμως, η Αμίν το κάνει με μια αμετροέπεια που φυραίνει το ενδιαφέρον. Η συνειδητοποίηση της ανατροπής στην πλοκή έρχεται μάλλον αργά, αλλά και ό,τι ακολουθεί, μια περιπλάνηση αισθητικά γοητευτική, μοιάζει να μπερδεύεται ανάμεσα σε μια ηθικολογία και μια αβεβαιότητα προθέσεων.

Ενας οργισμένος άνδρας εκδικείται (Wrath of Man, Ην. Βασίλειο, ΗΠΑ, 2021, 119’)

​​​​​​​★★½☆☆

● σκηνοθεσία: Γκάι Ρίτσι

● ηθοποιοί: Τζέισον Στέιθαμ, Χολτ ΜακΚάλανι, Τζος Χάρτνετ, Σκοτ Ιστγουντ

Ο Γκάι Ρίτσι εγκαταλείπει (για λίγο;) τις τόσο αταίριαστες στο ύφος του υπερπαραγωγές της σειράς, τύπου «Βασιλιάς Αρθούρος» και «Αλαντίν» κι επιστρέφει στο σύμπαν που τον έκανε διάσημο (όπως, άλλωστε και τον πρωταγωνιστή του), τον βίαιο, με περισσή τεστοστερόνη και σπινθηροβόλο χιούμορ, χώρο του (αποκλειστικά ανδρικού) υποκόσμου.

Ηρωας της ιστορίας του είναι ο Η., ένας φυσικά σκληροτράχηλος, φυσικά λιγομίλητος άνδρας που πιάνει δουλειά σε μια υπηρεσία σεκιούριτι αλεξίσφαιρων φορτηγών που κάνουν χρηματαποστολές. Γρήγορα καταλαβαίνουμε ότι ο Η. είναι… μυστηριώδης, ότι το παρελθόν του είναι πολύ πιο σύνθετο απ’ όσο αφήνει να φανεί κι οι ικανότητές του πολύ πιο αναπτυγμένες. Οταν ο μονάκριβος γιος του, ο Ντάγκι, δολοφονηθεί στη διάρκεια ληστείας φορτηγού, ο Η. φυσικά θα ορκιστεί εκδίκηση. Και φυσικά θα την πάρει.

Βασισμένο στη γαλλική περιπέτεια του Νικολά Μπουκρίφ, «Le convoyeur», του 2004 (όχι ότι χρειαζόταν να βασιστεί κάπου η υποτυπώδης πλοκή), το φιλμ παίρνει μια εξαιρετικά απλή ιστορία και τη μετατρέπει σε πολύπλοκη (λέμε τώρα), αυξανόμενης έντασης ταινία δράσης. Ο Ρίτσι εξασκεί τη χαρακτηριστική του φιγουρατζίδικη και μαζί ευπρόσδεκτη και παιχνιδιάρικη σκηνοθεσία, παίζει με τον χρόνο, ειρωνεύεται ελαφριά τα αντρικά στερεότυπα, αξιοποιεί την καθοριστική και διαρκώς ανησυχητική μουσική του Κρίστοφερ Μπένστεντ. Ως τη μέση. Από εκεί και μετά επαναπαύεται στη σίγουρη συνταγή των αλλεπάλληλων «οργισμένων» σκηνών βίας, ξεχνώντας να κάνει τον κόπο ενός τουλάχιστον πρωτότυπου ντεκουπάζ. Ο Σκοτ Ιστγουντ στον ρόλο του «αντίπαλου» Τζαν είναι, ομολογουμένως, κούκλος αλλά εκτός τόπου και χρόνου, ο Τζέισον Στέιθαμ κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα, να ρίχνει ξύλο συνοφρυωμένος κι αυτοσαρκαζόμενος, ο βιβλικός τίτλος του πρωτότυπου (που στα ελληνικά μεταφράζεται σαν βιντεοκασέτα, όχι πολύ μακριά από την αλήθεια) δίνει έναν επιπλέον τόνο και τρόμου αλλά και χιούμορ, σε μια ταινία που, τελικά, καλύπτει τα βασικά ένστικτα επιθυμίας ενός δίωρου κινηματογραφικής εκτόνωσης με την υπογραφή ενός σκηνοθέτη που δεν προδίδει την τέχνη του, ούτε και την αγάπη του για τα b-movies.

▶ ODEON ΟΠΕΡΑ, TOWN CINEMAS, VILLAGE MALL, VILLAGE PARK ΡΕΝΤΗ, VILLAGE ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ, WEST CITY, ΑΕΛΛΩ CINEMAX, ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΑΛΛΙΘΕΑ, ΑΝΔΟΡΑ, ΝΑΝΑ CINEMAX, ΝΙΡΒΑΝΑ CINEMAX, ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ

Η μέθοδος των Γουίλιαμς (King Richard, ΗΠΑ, 2021, 144’)

★★☆☆☆

● σκηνοθεσία: Ρεϊνάλντο Μάρκους Γκριν

● ηθοποιοί: Γουίλ Σμιθ, Ανζενού Ελις, Σανίγια Σίντνεϊ, Ντέμι Σίνγκλτον

Η χρονιά είναι το 1994. Η 14χρονη Σερίνα Γουίλιαμς, πρωτάρα στα επαγγελματικά τερέν, έχει ν’ αντιμετωπίσει την καλύτερη τενίστρια του κόσμου, την Αράντσα Σάντσεθ Βικάριο. Το αποτέλεσμα αυτού του ματς θα εκτοξεύσει το προφίλ και την καριέρα των δυο αδελφών Γουίλιαμς, της Σερίνα και της κατά έναν χρόνο μεγαλύτερής της Βίνους, και θ’ αλλάξει για πάντα την εικόνα του σπορ, ώς τότε ελιτίστικου και εμφατικά λευκού.

Αυτή την πραγματική ιστορία αφηγείται ο Ρεϊνάλντο Μάρκους Γκριν (του «Monsters and Men» και τηλεοπτικών επιτυχιών σαν το «Top Boy» και το «Amend»), με πληθωρικό αέρα στη σκηνοθεσία, συναρπαστική αποτύπωση των αγώνων, (υπερβολική) έμφαση στο συναίσθημα. Με την οικογένεια Γουίλιαμς στην παραγωγή, δεν είναι παράξενο ότι το φιλμ δεν παρουσιάζει καμία αιχμή, καμία εσωτερική ή εξωτερική σύγκρουση, λέξεις συνώνυμες του πρωταθλητισμού. Αντίθετα, ο Γκριν επιλέγει να παρατηρήσει την ιστορία του από την πλευρά του «Βασιλιά Ριχάρδου», του μπαμπά Ρίτσαρντ, του ανθρώπου, δύστροπου, καταπιεστικού (το φιλμ είναι, κυρίως, μια απόπειρα εξωραϊσμού της δικής του εικόνας), που κυριολεκτικά και μεταφορικά «έφτιαξε» τις θριαμβεύτριες αδελφές, του άνδρα, τελικά, μιας εξ ορισμού γυναικείας ιστορίας. Αποτέλεσμα, μια ταινία συγκινητική αλλά μονοδιάστατη, επιφανειακή, που πιθανότατα γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους βρίσκεται υποψήφια για έξι Βραβεία Οσκαρ, μεταξύ αυτών Καλύτερης Ταινίας, Α’ Ανδρικού για τον Γουίλ Σμιθ αλλά και Τραγουδιού για το «Be Alive» της Μπιγιονσέ.

Uncharted (ΗΠΑ, 2022, 116’)

● σκηνοθεσία: Ρούμπεν Φλάισερ

● ηθοποιοί: Τομ Χόλαντ, Μαρκ Γουόλμπεργκ, Αντόνιο Μπαντέρας

Ο Νέιθαν Ντρέικ, αλιτήριος και καπάτσος νέος, στρατολογείται από τον Σάλι, δοκιμασμένο κυνηγό θησαυρών, για να βρουν τον θησαυρό του Μαγγελάνου. Οι δυο τους, όμως, θα πρέπει να ταξιδέψουν πιο γρήγορα από τον άνεμο για να προλάβουν τον αδίστακτο Μοκάντα που θεωρεί ότι είναι ο δικαιωματικός κληρονόμος του εξερευνητή. Εχοντας περάσει από… χίλια κύματα (την ταινία κάποτε θα σκηνοθετούσε ο Ντέιβιντ Ο. Ράσελ, με συμμετοχή του Ρόμπερτ ντε Νίρο), φτάνει στη μεγάλη οθόνη η διασκευή ενός από τα διασημότερα και πιο ευπώλητα βιντεοπαιχνίδια στην Ιστορία, με μια ταινία έτοιμη να κατακτήσει το box office και να βάλει πλώρη για franchise.