Ο Ετιέν διδάσκει Μπέκετ στις φυλακές

Ενας θρίαμβος (Un triomphe, Γαλλία, 2020, 105’)

★★​​​​​​​★☆☆

● Σκηνοθεσία: Εμανουέλ Κουρκόλ

● Ηθοποιοί: Καντ Μεράντ, Πιερ Λοτέν, Σοφιάν Καμές

Ο Ετιέν είναι ένας ηθοποιός… στα αζήτητα. Γι’ αυτό, ημιπρόθυμα, αναλαμβάνει να κάνει μαθήματα υποκριτικής σε φυλακισμένους. Γνωρίζοντάς τους, εμπνέεται να τους βάλει να παίξουν το «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Μπέκετ. Εκείνοι, γνωρίζοντάς τον, βλέπουν αρχικά ελάφρυνση ποινής, έπειτα απόλαυση, έπειτα διέξοδο, μεταφορική αλλά και κυριολεκτική.

Ο Εμανουέλ Κουρκόλ βασίζεται σε πραγματική ιστορία για να γράψει και να σκηνοθετήσει μια γραμμική, feelgood ταινία: εκεί βρίσκονται το πλεονέκτημα και το μειονέκτημά της. Η σύγκριση με το «Ο Καίσαρας πρέπει να πεθάνει» των αδελφών Ταβιάνι είναι αναπόφευκτη και ο Κουρκόλ αποφεύγει επισταμένως να καταπιαστεί με το υπόβαθρο των ηρώων του, τη σχέση τους με την υποκριτική ή/και υποκρισία, τη σημασία του θεάματος, της επαφής με το κοινό μετά τον εγκλεισμό, την ελευθερία, τη σχέση εξουσίας μεταξύ των φυλακισμένων, εκείνων με τη διοίκηση των φυλακών, εκείνων, τελικά, με τον σκηνοθέτη-αρχηγό τους. Από την άλλη πλευρά, αβρόχοις ποσί, μαζεύει μια ομάδα εξαιρετικών ηθοποιών, μαγνητικών προσώπων, πασπαλίζει με συναίσθημα και χιούμορ και καταλήγει… θριαμβευτικά, έστω κι αν ο θρίαμβος αυτός γεννά πλήθος ερωτημάτων που μένουν αναπάντητα για να μη χαλάσει το κέφι.

CINERAMA, ΑΘΗΝΑ, ΑΘΗΝΑΙΑ, ΔΑΝΑΟΣ, ΔΙΑΝΑ, ΔΙΟΝΥΣΙΑ, ΛΑΟΥΡΑ, ΛΙΛΑ, ΣΙΝΕ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΙΣ, ΣΙΝΕ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ, ΣΙΝΕ ΨΥΧΙΚΟ

Μια Τετάρτη του Μαΐου (Chaharshanbeh, 19 Ordibehesht, Ιράν, 2015, 102’)

★★½☆☆

● σκηνοθεσία: Βαχίντ Τζαλιλβάντ

● ηθοποιοί: Νίκι Καρίμι, Σαχάρ Αχμαντπούρ, Αμίρ Αγκέ

Ο Τζαλάλ, μεσήλικας, θλιμμένος, σχετικά εύπορος άνδρας, στην Τεχεράνη, βάζει μια αγγελία στην εφημερίδα: θα δωρίσει ένα πολύ μεγάλο χρηματικό ποσό σε όποιον το έχει περισσότερο ανάγκη. Οι αιτήσεις αριθμούν χιλιάδες, ανάμεσά τους διεκδικούν τα χρήματα η Λεϊλά, που θέλει να χειρουργηθεί ο ανάπηρος άντρας της, και η Σεταρέ, που θέλει να βγάλει από τη φυλακή τον πατέρα του παιδιού που ακόμα έχει μέσα της.

Αυτό είναι τo βραβευμένο στη Βενετία το ’15 ντεμπούτο του Βαχίντ Τζαλιλβάντ που αργότερα κέρδισε περισσότερο τις εντυπώσεις με την «Περίπτωση συνείδησης». Η ταινία του είναι ένα καθαρόαιμο μελόδραμα, με τη γυναίκα στο επίκεντρο, όπως, όμως, ακόμα κι εδώ αντιμετωπίζεται από ανδρικά χέρια κι ανδρική γραφή. Κοντινά στα πρόσωπα, παθιασμένες ερμηνείες, σκοτάδι στα εξωτερικά, μισοφωτισμένα εσωτερικά και μια διακριτική ειρωνεία στήνουν ένα παιχνίδι τού ποιος είναι ο πιο δυστυχισμένος και ποιος παίρνει αυτή την απόφαση, αν όχι ο άνδρας/Θεός. Οριακά sadness porn, διατηρεί, ωστόσο, ώς το τέλος την οξυδέρκειά του και τη γόνιμη μελαγχολία του.

Εξαφάνιση ανηλίκου (My son, Ην. Βασίλειο, Γαλλία, 2021, 95’)

​​​​​​​★★​​​​​​​☆☆☆

● σκηνοθεσία: Κριστιάν Καριόν

● ηθοποιοί: Τζέιμς ΜακΑβόι, Κλερ Φόι

Ο Εντι και η Τζόαν, χωρισμένοι πια, ενημερώνονται ότι ο 7χρονος γιος τους που έφυγε για την κατασκήνωση, αγνοείται. Καθώς οι μέρες περνούν και η σχέση μεταξύ τους γίνεται όλο και πιο τεταμένη, ο Εντι αποφασίζει ν’ αναλάβει δράση, ανακαλύπτοντας πως πρόκειται για απαγωγή.

Με διαφορά τεσσάρων χρόνων, ο Κριστιάν Καριόν (του οσκαρικού «Καλά Χριστούγεννα») επαναλαμβάνει ακριβώς την ίδια ταινία, τότε με πρωταγωνιστή τον Γκιγιόμ Κανέ, τώρα τον Τζέιμς ΜακΑβόι και αλλαγή σκηνικού από τη γαλλική επαρχία στα σκοτσέζικα Χάιλαντς. Αγγλόφωνη και μεγαλύτερη παραγωγή, χάνει ακόμα και το ψυχαναλυτικό ενδιαφέρον της πρώτης ταινίας, την ένταση στη σχέση του ζευγαριού, τα ενοχικά σύνδρομα και γίνεται ένα άνευρο, αδιάφορο, αν και φωτογενές, διεκπεραιωτικό θρίλερ.

No heroes (Ελλάδα, 2020, 92’)

​​​​​​​★★​​​​​​​★☆☆

● σκηνοθεσία: Γιώργος Βιτσαρόπουλος

Διανύουμε την αγωνιστική σεζόν 2018-2019 και η ομάδα μπάσκετ με αμαξίδιο του Αθλητικού Συλλόγου Κινητικά Αναπήρων (ΑΣΚΑ) στο Μαρούσι προετοιμάζεται και… δίνει μάχες. Ο Γιώργος Βιτσαρόπουλος και η δική του, κινηματογραφική ομάδα καταγράφουν τις προπονήσεις, τ’ αποδυτήρια, τις μετακινήσεις, μιλούν με τον προπονητή και τους/τις παίκτες/παίκτριες (οι ομάδες είναι μικτές), σ’ ένα ντοκιμαντέρ που βλέπεται μονορούφι και, για να χρησιμοποιήσουμε δική του φράση, «δεν προάγει μιζέρια».

Εάν στοιχείο του ακτιβισμού είναι να κερδίσει τ’ αυτιά και τα μάτια του κοινού, το «No heroes» το κάνει με τον πιο πετυχημένο, πιο αξιοπρεπή τρόπο. Μ’ ένα ορεξάτο μοντάζ, οι ομιλητές εναλλάσσονται με φάσεις παιχνιδιού και με την καθημερινότητα των «ηρώων», κινηματογραφικά κι όχι ηθικοπλαστικά: στιγμές δράσης, στιγμές που προκαλούν σεβασμό, ωραία παιδιά, χιούμορ, πυγμή, σε μια ταινία που μπορεί σκηνοθετικά να μην υπερβαίνει τα όρια της νόρμας, το κάνει όμως στην ουσία της. Ενα φιλμ που σκοπό έχει όχι να συγκινήσει με δακρύβρεχτους μονολόγους, αλλά να προκαλέσει από τη μια τον θαυμασμό για το πείσμα των ανθρώπων που γνωρίζει στην οθόνη, από την άλλη μια εγρήγορση, μια κινητοποίηση, σε μια χώρα ελάχιστα εκπαιδευμένη απέναντι στο διαφορετικό.

Το «No heroes» θα προβληθεί την Τρίτη 28 και την Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου, στις 20.00, στον Δημοτικό Κινηματογράφο Αμαρουσίου «Μίμης Φωτόπουλος».

Δρόμος από πάγο (The ice road, ΗΠΑ, Καναδάς, 2021, 109’)

★½☆☆☆

● σκηνοθεσία: Τζόναθαν Χένσλεϊ

● ηθοποιοί: Λίαμ Νίσον, Λόρενς Φίσμπερν

Οταν ένα ορυχείο διαμαντιών, στον παγωμένο καναδικό Βορρά, καταρρέει, ο Μάικ ΜακΚαν, οδηγός φορτηγών μεγάλου όγκου, αναλαμβάνει να οδηγήσει μια αταίριαστη ομάδα πάνω από τον παγωμένο ωκεανό, για να διασώσουν τους εργάτες. Ο Λίαμ Νίσον πρωταγωνιστεί σε μια ταινία όπου δεν έχει να σώσει κόρη, σύζυγο ή άλλο μέλος της οικογενείας του, παραμένει, ωστόσο, σέξι και δυναμικός, σε μια μόνο προσχηματική περιπέτεια, προβλέψιμη, με την αγωνία να κυμαίνεται… κάτω από το μηδέν.

Εκρηκτικό κοκτέιλ

(Gunpowder milkshake, Γαλλία, Γερμανία, ΗΠΑ, 2021, 114’)

★½☆☆☆

● σκηνοθεσία: Ναβότ Παπουσάντο

● ηθοποιοί: Κάρεν Γκίλαν, Λίνα Χέντι, Κάρλα Κουτζίνο, Μισέλ Γέο, Αντζελα Μπάσετ

Τρεις γυναίκες, πληρωμένες δολοφόνοι διαφορετικών γενιών (και αναφορών, μεθοδολογιών, κινήτρων), συνασπίζονται για να σώσουν ένα κοριτσάκι από τους μαφιόζους που θέλουν να εκδικηθούν τον πατέρα του. Μην πάει ο νους κανενός σε φεμινιστικό μανιφέστο – ένα απλό, χαριτωμένο εύρημα είναι το γεγονός πως αυτή η ταινία δράσης είναι γένους θηλυκού, κατά τα άλλα ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος του «Rabies» διατηρεί υψηλό το αλόγιστο fun, για όποιον διατηρεί χαμηλά τις προσδοκίες του, σε μια απολύτως προβλέψιμη, αλλά κατά στιγμές εκρηκτική, ταινία δράσης.

Μπλε βάλτος (Blue bayou, ΗΠΑ, Καναδάς, 2021, 117’)

● σκηνοθεσία: Τζάστιν Τσον

● ηθοποιοί: Τζάστιν Τσον, Αλίσια Βικάντερ

Ο Αμερικανο-κορεάτης Αντόνιο μεγάλωσε και ζει στη Λουιζιάνα. Δουλεύει σκληρά για να εξασφαλίσει μια καλή ζωή στη γυναίκα και στο παιδί του. Τα φαντάσματα του παρελθόντος του, όμως, θα έρθουν στην επιφάνεια όταν θ’ απειληθεί με απέλαση από τη μοναδική χώρα που γνώρισε ποτέ. Ο Τζάστιν Τσον σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί (μαζί με τη λαμπερή Αλίσια Βικάντερ), σ’ ένα κοινωνικό δράμα που έρχεται απ’ ευθείας από το Ενα Κάποιο Βλέμμα του τελευταίου Φεστιβάλ Κανών.