Πειραματισμοί με... αλκοόλ και ανιμέισον δροσερό σαν τζελάτο

Ασπρο Πάτο (Druk, Δανία, Σουηδία, Ολλανδία, 2020, 117΄)

★★★½☆

● σκηνοθεσία: Τόμας Βίντερμπεργκ

● ηθοποιοί: Μαντς Μίκελσεν, Τόμας Μπο Λάρσεν, Μάγκνους Μίλανγκ

Ο Τόμας Βίντερμπεργκ («Festen», «Το κυνήγι», «Μακριά από το αγριεμένο πλήθος»), αληθινά διεθνής Δανός σκηνοθέτης, οραματιστής, άνισος, συναρπαστικός στην ποικιλία των ταινιών του, μοιάζει να εναλλάσσει τις μεγάλες αγγλόφωνες παραγωγές με τις μικρότερες, πιο προσωπικές που στήνει στην πατρίδα του. Το «Ασπρο Πάτο» ανήκει στη δεύτερη κατηγορία και αποτελεί μια από τις πιο ευαίσθητες, υποδόρια σκληρές, ανθρωποκεντρικές ταινίες του.

Τέσσερις καθηγητές σχολείου, φίλοι, νιώθουν ότι η ζωή τους βρίσκεται σε τέλμα κι αποφασίζουν να πειραματιστούν με... το αλκοόλ. Ακολουθούν τη θεωρία ότι μια μικρή, σταθερή ποσότητα αλκοόλ στο αίμα σε κάνει πιο οξυδερκή, δημιουργικό, αποτελεσματικό. Μόνο που η σταθερότητα είναι δύσκολο να διατηρηθεί κι ο καθένας τους –και όλοι μαζί– έρχεται αντιμέτωπος ακριβώς με τους λόγους για τους οποίους αναζήτησε διέξοδο.

Μένοντας κοντά στα πρόσωπα των ηρώων του, χτίζοντας ένα σύμπαν καθωσπρεπισμού ένα βήμα πριν από την κατάρρευση, εξερευνώντας τη βορειοευρωπαϊκή αγάπη και πίστη στους κανόνες και τα όρια (και το χάος που προκαλεί η κατάρρευσή τους), ο Βίντερμπεργκ, με όπλο μια απίθανη ομάδα ηθοποιών με πρωτοστάτη τον αγαπημένο του Μαντς Μίκελσεν, κάνει μια ταινία τόσο πολύπλευρη όσο... διπλά τα βλέπεις με λίγα ποτηράκια παραπάνω. Μια κραυγή για τη χαρά της ζωής που μπερδεύεται με τον λυγμό της μοναξιάς, μια ανατομία των ανδρικών προτύπων, ένα ξέσπασμα θλίψης και μια έκρηξη χορού. Μια ταινία για το πόσο γοητευτικό είναι να χάνεις τον έλεγχο και το πόσο πρόθυμα μπορεί να θέλεις ν’ αγκαλιάσεις το τίμημα. Η καλλιτεχνική επιτυχία της χρονιάς, βραβευμένη με Οσκαρ Διεθνούς Ταινίας, Καλύτερη Ταινία στα Ευρωπαϊκά Βραβεία, Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία στα Σεζάρ και τα BAFTA.

▶ ΑΘΗΝΑΙΑ, ΑΚΤΗ, ΑΝΕΣΙΣ, ΑΛΕΞ, ΑΛΣΟΣ, ΑΝΟΙΞΙΣ, ΑΡΤΕΜΙΣ, ΛΑΟΥΡΑ, ΛΙΛΑ, ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ, ΜΑΡΙΕΛ, ΜΑΡΙΛΕΝΑ, ΜΠΟΜΠΟΝΙΕΡΑ, ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ, ΠΑΝΟΡΑΜΑ, ΣΙΝΕ ΒΟΤΣΑΛΑΚΙΑ, ΣΙΝΕ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ, ΣΙΣΣΥ, ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΛΑΪΣ, ΤΡΙΑΝΟΝ ΣΑΡΩΝΙΔΑ, ΦΙΛΙΠ, ΦΙΛΟΘΕΗ

Το νησί των ψεμάτων 

(La isla de las mentiras, Ισπανία, Αργεντινή, Πορτογαλία, 2020, 93΄)

★★½☆☆

● σκηνοθεσία: Πάουλα Κονς

● ηθοποιοί: Νερέα Μπάρος, Νταρίο Γκραντινέτι, Αϊτόρ Λούνα

Ενα πρωινό του 1921, την εποχή που Ισπανοί μεταναστεύουν κατά εκατοντάδες στη Βόρεια ή Λατινική Αμερική, ένα καράβι με 260 μετανάστες ναυαγεί στην ακτή του νησιού Σάλβορα. Τρεις ντόπιες γυναίκες θα σπεύσουν να βοηθήσουν, αλλά, στην πορεία, η δημοσιογραφική έρευνα γύρω από το ναυάγιο θα υποψιάσει για δόλο. Εντυπωσιακών προθέσεων ντεμπούτο της Ισπανίδας σκηνοθέτη, δεν καταφέρνει να κρατήσει ώς το τέλος το μπαρόκ βάρος και τη συγκρατημένη τραγικότητα της αρχής, πετυχαίνει όμως έναν ενδιαφέροντα παραλληλισμό του μεταναστευτικού κύματος με διαφορά ενός αιώνα.

«Το Κάλεσμα 3: Ο διάβολος με έβαλε να το κάνω»

(The Conjuring: The devil made me do it, ΗΠΑ, 2021, 112΄)

★★☆☆☆

● σκηνοθεσία: Μάικλ Τσάβες

● ηθοποιοί: Πάτρικ Γουίλσον, Βέρα Φαρμίγκα

Ο Εντ και η Λορέιν Γουόρεν αντιμετωπίζουν ένα ακόμα υπερφυσικό μυστήριο, το τρίτο στην (κινηματογραφική) σειρά, ένα σατανιστικό περιστατικό στο Κονέκτικατ του ’80. Eπειτα από πέντε χρόνια απουσίας και χωρίς τον Τζέιμς Γουάν στη σκηνοθεσία, το νέο «Κάλεσμα» παραμένει ανατριχιαστικό και, κατά στιγμές, αληθινά τρομακτικό, όμως χωρίς την πρωτοτυπία των προηγούμενων ταινιών, παρά με μια διαδρομή αναμενόμενη, με κλισέ που δεν ανταποκρίνονται στον θρυλικό, πια, τίτλο του.

Πώς να σκοτώσεις τον πρωταγωνιστή σου

(The comeback trail, ΗΠΑ, Ην. Βασίλειο, 2020, 104΄)

★½☆☆☆

● σκηνοθεσία: Τζορτζ Γκάλο

● ηθοποιοί: Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Τόμι Λι Τζόουνς, Μόργκαν Φρίμαν

Στην Αμερική των ’70ς, ένας κατεστραμμένος παραγωγός b-movies έχει μια ιδέα χωρίς περιθώριο αποτυχίας! Θα γυρίσει ένα γουέστερν με πρωταγωνιστή έναν υπερήλικα πάλαι ποτέ σταρ, θα φροντίσει να τον... σκοτώσει στο γύρισμα και θα καρπωθεί την ασφάλεια. Μόνο που η ταινία που γυρίζεται μοιάζει έτοιμη για Οσκαρ. Ριμέικ της ομότιτλης ταινίας της δεκαετίας του ’80, μια κωμωδία γεμάτη αγάπη για το κλασικό σινεμά, τους καουμπόηδες, την αθωότητα του παρελθόντος που, ωστόσο, εξαντλείται στο πρώτο πεντάλεπτο για να παραδοθεί σ’ ένα σενάριο ανόητο και μια τριάδα ερμηνειών από τρεις σπουδαίους ηθοποιούς που μοιάζουν να βαριούνται ή να ξεπετούν το μεροκάματο για να πάνε... να δουν καμιά ταινία.

Ο προστάτης (The marksman, ΗΠΑ, 2021, 108΄)

★½☆☆☆

● σκηνοθεσία: Ρόμπερτ Λόρενζ

● ηθοποιοί: Λίαμ Νίσον, Τζέικομπ Πέρεζ, Κάθριν Γουίνικ

Ο Λίαμ Νίσον συνεχίζει το σερί αντρίλας, ξεπερνώντας τα γνώριμα όριά του. Αυτή τη φορά δεν είναι τέως πράκτορας, κανείς δεν του έχει κλέψει τη γυναίκα ή/και την κόρη. Είναι γελαδάρης στην Αριζόνα, πρόσφατα χήρος και με προγονή αστυνομικίνα, και βρίσκεται άθελά του υπεύθυνος για την επιβίωση ενός μικρού αγοριού που κυνηγά το μεξικανικό καρτέλ ναρκωτικών. Περιπέτεια χωρίς αγωνία, χωρίς μεγάλο ενδιαφέρον για όσα συμβαίνουν.

Λούκα (Luca, ΗΠΑ, 2021, 95΄)

★★★☆☆

● σκηνοθεσία: Ενρίκο Καζαρόζα

● με τις φωνές των: Τίμου Παπαευθυμίου, Νικόλα Ζώζου, Ιωάννας Αλεξανδρή

Ο Λούκα και ο Αλμπέρτο είναι δυο «θαλάσσια τέρατα», γεμάτα περιέργεια για τον κόσμο των ανθρώπων, πάνω από τον βυθό, εκεί όπου όλα είναι πιθανά, όπως το ν’ αγοράσεις μια Vespa και να γυρίσεις τον κόσμο. Μαζί θα επισκεφθούν τη μικρή ιταλική παραθαλάσσια πόλη, θα γνωρίσουν τη συνομήλική τους Τζούλια και θα προσπαθήσουν να πείσουν τους γύρω αλλά και τον εαυτό τους, ότι το τέρας που κρύβουμε μέσα μας μπορεί να είναι γεμάτο αγάπη.

Η νέα ταινία της Pixar / Disney μοιάζει να επιλέγει αυθαίρετα την ιταλική ταυτότητά της, χωρίς βέβαια αυτό να μειώνει σε τίποτα την ομορφιά και την τρυφερότητά της. Μια παιδική ταινία με ήρωες παιδιά, μια ενήλικη ταινία με ήρωα την αποδοχή της διαφορετικότητάς μας, όχι από τις πιο πρωτότυπες ταινίες του καινοτόμου στούντιο, αλλά χαριτωμένα παλιομοδίτικη και δροσερή σαν τζελάτο.

▶ CINE ΠΕΡΑΜΑ, COOL ΤΥΜΒΟΣ, TOWN CINEMA, VILLAGE MALL, VILLAGE PARK ΡΕΝΤΗ, VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ, VILLAGE ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΑΕΛΛΩ CINEMAX, ΑΘΗΝΑΙΑ ΧΑΛΚΟΥΤΣΙ, ΑΙΓΛΗ, ΑΛΕΚΑ, ΑΛΕΞ, ΑΜΑΡΥΛΛΙΣ, ΑΡΙΑΝ, ΑΡΚΑΔΙΑ, ΑΣΤΡΟΝ ΛΟΥΤΣΑ, ΚΕΚΡΩΨ, ΚΟΡΑΛΙ CINEMAX, ΟΝΑΡ, ΟΝΕΙΡΟ, ΡΙΑ, ΣΙΝΕ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗ, ΣΙΝΕ ΑΣΤΕΡΙ, ΣΙΝΕ ΓΑΛΑΤΣΙ, ΣΙΝΕ ΚΑΤΕΡΙΝΑ, ΣΙΝΕ ΚΗΠΟΣ, ΣΙΝΕ ΠΑΛΛΗΝΗ, ΣΙΝΕ ΠΕΡΑΝ, ΣΙΝΕ ΣΕΛΗΝΗ, ΣΠΡΟΤΙΓΚ, ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ, ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ, ΧΛΟΗ, ΩΡΩΠΟΣ

Επανεκδόσεις

Τρεις ταινίες μας γυρίζουν αυτή τη βδομάδα στο παρελθόν, η καθεμιά με τη δική της, εμβληματική αίσθηση ρομαντισμού. «Ο Τρελός Πιερό» (φωτ.) του Ζαν-Λικ Γκοντάρ (1965), με τον Ζαν-Πολ Μπελμοντό και την Ανα Καρίνα, μας συστήνει τον Φερντινάν που με την παλιά ερωμένη του, Μαριάν, αποδρά από τον γάμο του και, μαζί, «ναυαγοί» στο γαλλικό νότο, θα ωθήσουν την περιπέτεια πέρα από άγνωστα όρια. Μια από τις πιο ανατρεπτικές και μαζί συγκινητικές on the road ερωτικές ιστορίες του σινεμά.

Το «2046» (2004) συνεχίζει το αφιέρωμα του Cinobo στις ταινίες του Γουνγκ Καρ-γουάι. Σε μια άτυπη συνέχεια της «Ερωτικής Επιθυμίας», ο Τσόου επιστρέφει από τη Σιγκαπούρη στο Χονγκ Κονγκ, εγκαθίσταται στο ξενοδοχείο Oriental, ξεκινά να γράφει το μυθιστόρημά του και, μαζί, σχετίζεται με διάφορες γυναίκες, παρότι καμία δεν τον βοηθά να ξεχάσει τον μεγάλο του έρωτα. Μια βουτιά στην απώλεια και την επιθυμία, ντυμένη με τα ομορφότερα χρώματα της φαντασίας.

Το «Επιστροφή στο Χάουαρντς Εντ» του Τζέιμς Αϊβορι, βασισμένο στο μυθιστόρημα του Ε. Μ. Φόρστερ και με ονειρεμένο βρετανικό καστ (Βανέσα Ρέντγκρεϊβ, Εμα Τόμσον, Ελενα Μπόναμ Κάρτερ, Αντονι Χόπκινς), ξετυλίγει τον ρομαντισμό με ταξικά εμπόδια, μεταξύ δύο οικογενειών που δεν υπερβαίνουν τα όριά τους, όπως κι η ταινία δεν αρνείται τη βαθιά, εθιστική μελαγχολία της.