Fast & Furious, έβδομο και καλύτερο

Το εμπορικό σινεμά μπορεί να έχει αξιοθαύμαστη δημοκρατικότητα, χιούμορ, εξυπνάδα, συναίσθημα και εντιμότητα. Οι «Μαχητές των δρόμων 7» του Τζέιμς Γουάν είναι και ιδιαίτερα φορτισμένη ταινία, αφού πριν ολοκληρωθεί έχασε τη ζωή του ο Πολ Γουόκερ.

Μαχητές των δρόμων 7

Σκηνοθεσία: Τζέιμς Γουάν

Ηθοποιοί: Βιν Ντίζελ, Πολ Γουόκερ, Μισέλ Ροντρίγκες, Κερτ Ράσελ, Τζιμόν Χούνσου, Τάιριζ Γκίμπσον, Ludacris, Ελσα Πατακί, Τόνι Για, Ντουέιν Τζόνσον, Τζέισον Στέιθαμ, Τζορντάνα Μπρούστερ

Η Team Toretto, ο Ντομ, ο Μπράιαν, ο Χομπς κι όλα τα παιδιά έχουν ν’ αντιμετωπίσουν την οργή του Ντέκαρντ Σο που αναζητά εκδίκηση για τη δολοφονία του αδελφού του. Η περιπέτειά τους θα τους οδηγήσει από την Καλιφόρνια στο Αμπού Ντάμπι, από παντοδύναμα πειραγμένα αυτοκίνητα σε ψηφιακά συμπιεσμένα μυστικά, από ταχύτητες που αλλάζουν σε κλάσματα δευτερολέπτου (αλλά μένουν πάντα καταιγιστικές), μέχρι σταθερές αξίες όπως η οικογένεια, ακόμα και χωρίς δεσμούς αίματος.

Η έβδομη περιπέτεια της ασφάλτου στο θρυλικό, πια, franchise του «Fast & Furious» είναι ίσως και η καλύτερη της σειράς. Δεν είναι μόνο ότι ο Τζέιμς Γουάν δίνει νέο αέρα στις σκηνές δράσης, κάνοντας τ’ απίστευτα με κάποιον (α λα Τζέιμς Μποντ) τρόπο πειστικά, ακόμα κι όταν οι ήρωες πηδούν με τ’ αυτοκίνητα από το αεροπλάνο εν πτήσει ή όταν διαπερνούν τον πολλοστό όροφο του ουρανοξύστη Ετιχάντ στο Αμπού Ντάμπι. Και μετά και τον διπλανό.

Δεν είναι μόνο ότι η ταινία έχει πραγματικά έξυπνο, πονηρό χιούμορ (ειδικά ο Χομπς του Ντουέιν Τζόνσον), που αποδεικνύει σε κάθε σκηνή ότι, ενώ παίρνει πολύ στα σοβαρά την παραγωγή της, απολαμβάνει ταυτόχρονα και την ελαφρότητά της – όπως κι εμείς.

Είναι, ακόμα, ότι αυτό το τελευταίο φιλμ με τη συμμετοχή του Πολ Γουόκερ, που έφυγε απ’ τη ζωή πριν ολοκληρωθούν τα γυρίσματα, αναφέρεται διαρκώς, έως και το εξαιρετικά συγκινητικό φινάλε, στην απώλεια του πρωταγωνιστή της, με μια αξιοπρέπεια αλλά και μια θέρμη που αξίζει σε κάθε… μέλος οικογένειας. Εξωφρενικά σέξι για κάθε προτίμηση, μ’ αυτή την αξιοθαύμαστη δημοκρατικότητα του καλού εμπορικού σινεμά, αγωνιώδες και θεαματικό ώσπου το γκάζι να πατήσει στην άσφαλτο, συναισθηματικό και έντιμο προς τους απαιτητικούς fans, το «Furious 7» καταφέρνει αυτό που υπόσχεται, να είναι το καλύτερο επεισόδιο στην ιστορία του. Μέχρι το επόμενο, ίσως.

Ομορφη νιότη

σκηνοθεσία: Χάιμε Ροζάλες

Ηθοποιοί: Ινγκριντ Γκαρσία Τζόνσον, Κάρλος Ροντρίγκες, Ινμα Νιέτο, Φερνάντο Μπαρόνα

Η Νατάλια κι ο Κάρλος είναι ερωτευμένοι – αυτό είναι το μόνο πράγμα που έχουν στη ζωή τους, στην καρδιά της ισπανικής οικονομικής κρίσης. Για να βγάλουν λεφτά, θα γυρίσουν μια ερασιτεχνική πορνοταινία. Οταν όμως η Νατάλια μείνει έγκυος, θ’ αναγκαστούν ν’ αφήσουν πίσω τις ανέμελες μέρες της ακούσιας απραγίας και να διεκδικήσουν ένα μερίδιο της ζωής.

Επίσημη συμμετοχή στο τμήμα «Ενα κάποιο βλέμμα» του Φεστιβάλ Κανών 2014, όπου έλαβε Ειδική Μνεία από την Οικουμενική Επιτροπή, η νέα ταινία του Καταλανού Χάιμε Ροζάλες τού «Las Horas del Dia» αφηγείται μια ερωτική ιστορία με φόντο την Ισπανία της κρίσης και την επίδρασή της στην οικογένεια. Χωρίς ένταση, χωρίς «κατηγορώ», χωρίς καν σκηνοθετικά ευρήματα, εκτός από την αφήγηση της δράσης μέσα από κινητά και συναντήσεις στο skype.

Λιτά, στη γραμμή του κοινωνικού ρεαλισμού του Κεν Λόουτς, με μια ειρωνεία κι έναν πραγματισμό που σπάει κόκαλα, ειδικά επειδή φυτρώνει σε μια ρομαντική, νεανική σχέση χωρίς μέλλον, σε μια χώρα χωρίς ξεκάθαρο αύριο. Οι δύο πρωταγωνιστές υποδύονται τους ρόλους τους με ντοκιμαντερίστικη φυσικότητα, κάνοντας την ιστορία τους ακόμα πιο άμεση κι ευαίσθητη.

Με σειρά εξαφάνισης

Σκηνοθεσία: Χανς Πέτερ Μόλαντ

Ηθοποιοί: Στέλαν Σκάρσγκαρντ, Παλ Σβέρε Χάγκεν, Μπρούνο Γκανς, Χίλντεγκουν Ρίζε, Πέτερ Αντερσον

Ο Νιλς είναι πρότυπο πολίτη κι εργαζόμενου στη μικρή πόλη της Νορβηγίας όπου ζει κι εργάζεται με το εκχιονιστικό του όχημα. Οταν, όμως, μάθει ότι ο γιος του πέθανε από υπερβολική δόση ηρωίνης, θ’ αμφισβητήσει τις αρχές και θα οδηγηθεί στην αυτοδικία, σε μια μετωπική σύγκρουση με τον υπόκοσμο που θ’ αρχίσει να μετρά, ένα ένα, δεκάδες θύματα.

Μια κατάμαυρη κωμωδία στο λευκό του χιονιού και το κόκκινο του αίματος, ένα κυνικό θρίλερ που θα λάτρευε ο Κουέντιν Ταραντίνο. Η σκηνοθεσία είναι κομψοτέχνημα και το σενάριο δεν ακολουθεί κανένα πρότυπο, υπονομεύοντας όλα τα πρόσωπα κι όλες τις πράξεις, με πρόθεση ιερόσυλη και κανιβαλιστική.

Μόνο που, στην πορεία, το φιλμ παγιδεύεται στην ίδια του την επιθυμία να τραβήξει στα άκρα την κάθε του λεπτομέρεια, δραματουργικά και στιλιστικά, με αποτέλεσμα να χάνει το ενδιαφέρον και τον ειρμό της ιστορίας σ’ ένα επαναλαμβανόμενο εύρημα.

Τίποτα δεν τελειώνει, κύριε Κόλινς

Σκηνοθεσία: Νταν Φόγκελμαν

Ηθοποιοί: Αλ Πατσίνο, Ανέτ Μπένινγκ, Τζέινφερ Γκάρνερ, Μπόμπι Καναβάλε, Κρίστοφερ Πλάμερ

Ο Ντάνι Κόλινς είναι ένας πάλαι ποτέ ροκ σταρ που σήμερα, στα 70τόσα του, εξαργυρώνει την καριέρα του απολαμβάνοντας δόξα, γυναίκες, ντραγκς και την ασφάλεια του παρελθόντος. Μέχρι τη μέρα που ο ατζέντης του θα του αποκαλύψει ότι, στα πρώτα του βήματα, ο Τζον Λένον τού είχε γράψει ένα γράμμα που δεν έφτασε ποτέ στα χέρια του. Η ξαφνική επαφή με το «τι θα μπορούσε να είχε συμβεί» τον κάνει ν’ αναζητήσει, έστω τώρα, μια αλλιώτικη κατεύθυνση στη ζωή του.

Η πρώτη σκηνοθετική δουλειά του παραγωγού Νταν Φόγκελμαν βασίζεται χαλαρά στην απίστευτη κι όμως αληθινή ιστορία του Στιβ Τίλστον. Η μεταφορά της στο σινεμά είναι μια μάλλον γλυκανάλατη και προβλέψιμη κομεντί, όπου το κάθε παρ’ ολίγον μοιραίο νήμα της δράσης βρίσκει την πιο τρυφερή, ηλιόλουστη κατάληξή του. Ωστόσο, η αισιοδοξία της ταινίας είναι, αν όχι πειστική, τουλάχιστον μεταδοτική και, κυρίως, οι πρωταγωνιστές της, γερόλυκοι της show biz κι οι ίδιοι, είναι παραπάνω από απολαυστικοί.

Οχι μόνο, σε μικρούς ρόλους, η Ανέτ Μπένινγκ ως ψυχαναγκαστική ξενοδόχος κι ο Κρίστοφερ Πλάμερ ως ατζέντης ψημένος από τη ζωή, αλλά κυρίως ο Αλ Πατσίνο, σ’ έναν ρόλο που μοιάζει ν’ απολαμβάνει, χωρίς κορόνες, με παιχνιδιάρικο βλέμμα και με μια διάχυτη αίσθηση ότι γνωρίζει καλά τον ήρωα που υποδύεται.

Δεσποινίς Τζούλια

Σκηνοθεσία: Λιβ Ούλμαν

Ηθοποιοί: Τζέσικα Τσαστέιν, Κόλιν Φάρελ, Σαμάνθα Μόρτον

Ιρλανδία, 1880, καλοκαιρινό βράδυ, η γιορτή των εργατών κι αγροτών. Η κόρη του προύχοντα, η δεσποινίς Τζούλια κι ο υπηρέτης του πατέρα της, ο Τζον, ζουν μια νύχτα έλξης κι αποστροφής, λεκτικής και σωματικής, καθώς ο ένας προσπαθεί να χειραγωγήσει τον άλλον, σ’ ένα παιχνίδι σεξουαλικής και ταξικής εξουσίας.

Θα έλεγε κανείς ότι η Λιβ Ούλμαν βρίσκεται στο στοιχείο της σ’ αυτήν την ταινία (και το θεατρικό έργο του Στρίντμπεργκ), ένα κλασικό πολιτικό και φεμινιστικό δράμα με την ουσία της αρχαιοελληνικής τραγωδίας και την ψυχρή, βορειοευρωπαϊκή, ενοχική συλλογιστική του, αλλά ίσως σ’ αυτήν, ακριβώς, την οικειότητα παγιδεύεται.

Η δική της εκδοχή του έργου, αλλά και οι ερμηνείες των δυο πρωταγωνιστών όπως τους έχει καθοδηγήσει, είναι τόσο σκληρή, αυστηρή κι επιθετική στις προθέσεις της, άκαμπτη στην πίστη της στο πρωτότυπο, μονοδιάστατη στη φεμινιστική προσέγγισή της, που καταλήγει να μοιάζει και παρωχημένη και αποστασιοποιημένη, μη καταφέρνοντας να βοηθήσει ένα έργο γραμμένο το 1888 ν’ αγγίξει έστω σε κάποιο σημείο τον σημερινό θεατή.

Ρυθμοί Αιγαίου

Σκηνοθεσία: Γιάννης Λάμπρου, Κωνσταντίνος Μπλάθρας

Οταν ο Γιάννης Λάμπρου, από τους σημαντικότερους και πιο δραστήριους Ελληνες ντοκιμαντερίστες, έφυγε από τη ζωή το 2011, άφησε πίσω του το υλικό για την ταινία που ετοίμαζε – κι οι συνεργάτες του αποφάσισαν να το ολοκληρώσουν και να το προβάλλουν, αφιερώνοντάς το στη μνήμη του.

Η ταινία είναι μια διαφορετική ματιά στους λυράρηδες του Αιγαίου, καθώς οι ζωές και οι παραδόσεις της μουσικής τους εφάπτονται με τους ανθρώπους του τόπου τους, την καθημερινότητά τους, τον αέρα της θάλασσας και την ποίηση του Κωστή Παλαμά και του Φρίντριχ Χέλντερλιν. Ενα φιλμ με έντονη συναισθηματική αξία, παρότι βλέπεται με μεγαλύτερο ενδιαφέρον ως μικρές φέτες ζωής και μουσικής, παρά, ίσως, ως μια κινηματογραφική ταινία με δομή και ροή.

Το τραγούδι του γκρι περιστεριού

Σκηνοθεσία: Στανισλάς Μπαραμπάς

Ηθοποιοί: Ραντοσλάβ Μπαρτόνικ, Βλαντιμίρ Μπρέκα, Κάρολ Ματσάτα, Πάβλε Πόλατσεκ

Χαρακτηριστικό δείγμα του σινεμά του Νέου Κύματος της Τσεχοσλοβακίας, γυρισμένη το 1961 με αντιπολεμικό κι αντιναζιστικό σκοπό, το φιλμ αφηγείται μια ασυνήθιστη ιστορία μιας ομάδας παιδιών κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου με φόντο τα σλοβακικά βουνά.

Η συναρπαστική εκδρομή με τον δάσκαλό τους θα εξελιχθεί γρήγορα σε μια σειρά από περιπέτειες, πότε κρύβοντας έναν στρατιώτη από τους Γερμανούς, πότε βοηθώντας τους αντιστασιακούς ή γνωρίζοντας μια νεαρή Ρωσίδα εκπαιδευμένη για τον ανταρτοπόλεμο. Η παιδική τους ηλικία βρίσκεται πλέον αντιμέτωπη με την καταστρεπτική δύναμη του πολέμου που φτάνει βαθιά στις ζωές των παιδιών, αλλάζει τα όνειρα και τις επιθυμίες τους και σταματάει απρόσμενα το ξέγνοιαστο παιχνίδι τους.

Επιτέλους φτάσαμε σπίτι

Σκηνοθεσία: Τιμ Τζόνσον

Με τις φωνές των: Τζιμ Πάρσονς, Ριάνα, Τζένιφερ Λόπεζ, Ματ Τζόουνς, Στιβ Μάρτιν / Φοίβος Ριμένας, Στεφανία Φιλιάδη, Δημήτρης Κανέλλος, Αντρια Ράπτη, Αποστόλης Ψυχράμης

Οταν μια φυλή εξωγήινων, οι Μπουβ, κατακτούν τη Γη κι αποφασίζουν να την κάνουν νέο τους σπίτι εξωπετώντας τους Γήινους, ο ατίθασος άλιεν Ουπς κι ένα κοριτσάκι, η Τιπ, καταφέρνουν να το σκάσουν μαζί, ξεκινώντας το πιο περιπετειώδες ταξίδι της ζωής τους.

Η νέα ταινία 3D animation της Dreamworks είναι μια εικαστική πανδαισία και τίποτε παραπάνω ή λιγότερο. Ολόκληρη η παλέτα των Caran d’Ache ξυλομπογιών, ιπτάμενες φούσκες, εξωγήινοι σαν μικρά, γλυκά χταποδάκια, ζαλιστικά γλυκές ατάκες, στοιχεία κάθε φαντασίας ατάκτως ερριμμένα, στελεχώνουν ένα αμήχανο σενάριο που μοιάζει σαν να το έχει γράψει ένα παιδί - πράγμα που δεν είναι απαραίτητα αυτό που θέλει να δει ένα παιδί.

Η πλοκή δεν έχει καμιά λογική, αλλά ούτε και καμιά ενδιαφέρουσα φευγάτη έμπνευση, τα νοήματα είναι τόσο απλοϊκά του τύπου «χίλιοι καλοί χωράμε σ’ αυτόν τον πλανήτη» και το μεγάλο ταξίδι της Τιπ και του Ουπς δεν έχει καν κλιμάκωση, ή κάποιο σασπένς ή ενθουσιασμό. Οχι ότι οι μικροί θεατές δεν θα το δουν με ησυχία, αν αυτό είναι το μόνο ζητούμενο.

Ανι

Σκηνοθεσία: Γουίλ Γκλακ

Ηθοποιοί: Τζέιμι Φοξ, Κουαβένζανεϊ Γουόλις, Ρόουζ Μπερν, Κάμερον Ντίαζ

Στη σημερινή Νέα Υόρκη, η Ανι ζει, μαζί με άλλα κοριτσάκια, μια ζωή καταπίεσης στο σπίτι της ανάδοχης μητέρας της. Ολα θ’ αλλάξουν όταν ο δισεκατομμυριούχος Γουίλ Στακς επιλέξει την Ανι για την προεκλογική καμπάνια του ως δημάρχου, βγάζοντάς την από τη συννεφιασμένη ζωή της. Μόνο που δεν είναι καθόλου σίγουρο, σ’ αυτή τη σχέση, ποιος σώζει ποιον.

Το κλασικό κόμικς και μετέπειτα μιούζικαλ διασκευάζεται για το σινεμά σε hip-hop εκδοχή, με πρωταγωνίστρια τη μαγική Κουαβένζανεϊ Γουόλις του «Beasts of the Southern Wild». Ωστόσο, ακόμα κι αν η ιστορία της μικρής ορφανής Ανι που φέρνει την ευτυχία σ’ όποιον συναντήσει μπορεί να επιβιώσει στον σημερινό κυνισμό, το σενάριο της ταινίας κάνει ό,τι μπορεί για να καταστρέψει την όποια δομή, μετατρέποντάς τη σ’ έναν άτεχνο μουσικοχορευτικό αχταρμά όλο και πιο απίστευτο κι αποτυχημένα κωμικό.

Το μόνο που απομένει είναι αντανακλαστικές συναισθηματικές αντιδράσεις σε υπέροχα τραγούδια σαν το «It’s the Hard-Knock Life» και το «Tomorrow» κι η αίσθηση μιας ευκαιρίας χαμένης μέσα στην προχειρότητα και την ισοπεδωτική πολιτική ορθότητα.

ΠΑΝ.δη.ΜΙΑ

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Πιατάς

Ηθοποιοί: Θεοδόσης Πελεγρίνης, Δημήτρης Πιατάς, Μιχάλης Μητρούσης, Μάκης Παπαδημητρίου, Λουκία Πιστιόλα

Σε μια Ελλάδα της οικονομικής κρίσης όπου ο θάνατος αρχίζει να φορολογείται, βρόμικοι δημοσιογράφοι, τηλεοπτικά σελέμπριτι, τα ΜΑΤ, οι αντιεξουσιαστές, έμποροι ναρκωτικών και συμμορίτες σχηματίζουν το πορτρέτο μιας χώρας που βιώνει τον σουρεαλισμό.

Πολιτική και κοινωνική σάτιρα με πρωταγωνιστή τον τέως πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών Θεοδόση Πελεγρίνη, ως ηθοποιό αλλά και ως περσόνα. Προχειροφτιαγμένη ταινία, λαϊκίστικη και ταυτόχρονα διδακτική, εξαιρετικά κακόγουστη αισθητικά κι ασύνδετη δραματουργικά, όλο και δυσκολότερα κατανοητή καθώς προχωρούν τα 111 λεπτά της, απόδειξη ότι ο Δημήτρης Πιατάς μπορεί να είναι ένας θαυμάσιος κωμικός ηθοποιός, αλλά όχι και σεναριογράφος-σκηνοθέτης.