Νόμιζα ότι στη «Θλιμμένη Τζάσμιν» ήμουν απαίσια

Ψηλή, επιβλητική, όμορφη με μια χάρη παλιού Χόλιγουντ αλλά και με σύγχρονο στιλ, η Κέιτ Μπλάνσετ διανύει ακάθεκτη τη λαμπρή καριέρα της εδώ και δύο δεκαετίες. Ξέφυγε από τα σύνορα της πατρίδας της, της Αυστραλίας, όταν έπαιξε τη βασίλισσα Ελισάβετ στην ομώνυμη ταινία του Σέκαρ Καπούρ (1998) κερδίζοντας υποψηφιότητα για το Οσκαρ α’ γυναικείου ρόλου.

Από τότε χτίζει μια σταθερή υπόληψη ως μία από τις καλύτερες ηθοποιούς του Χόλιγουντ, έχοντας συνεργαστεί με τους καλύτερους σκηνοθέτες - Πίτερ Τζάκσον, Λάσε Χάλστρομ, Τομ Τίκβερ, Μάρτιν Σκορσέζε, Γουές Αντερσον, Τζιμ Τζάρμους, Στίβεν Σόντερμπεργκ, Αλεχάντρο Ινιάριτου, Ντέιβιντ Φίντσερ, Ρίντλεϊ Σκοτ και Γούντι Αλεν. Οι ρόλοι της ποικίλοι, φανερώνουν μεγάλη γκάμα ταλέντου. Από το τραγικό στο κωμικό με ενδιάμεσες όλες τις αποχρώσεις: φαμ φατάλ, τρυφερή και αξιαγάπητη, δυναμική, άπληστη και ματαιόδοξη. Και τώρα είναι μια πολύ γοητευτική... κακή μητριά της Σταχτοπούτας στην ταινία του Κένεθ Μπράνα.

• Πώς ελέγχατε τον ρόλο σας για να μη φτάσετε στα όρια της υπερβολής;

Ηταν πολύ διασκεδαστικός ο ρόλος, αλλά ταυτόχρονα έπρεπε να υπηρετώ την όλη αφήγηση της ιστορίας - η μητριά προφανώς δεν ήταν το κεντρικό πρόσωπο. Η Σταχτοπούτα κρατάει έναν καθρέφτη μπροστά στη μητριά της, κάνοντάς την να αισθανθεί μειονεκτική από παντού. Στην πρώτη σκηνή μπαίνω με τη γάτα μου, που ονομάζεται Λούσιφερ, και φορώ πράσινα. Αποφάσισα όμως να μην τα δώσω όλα απ’ την αρχή, αλλά να δείξω μια γυναίκα με ένα εξαίσιο προσωπείο, που σιγά σιγά μεταμορφώνεται σε άσχημη, κακιά και τρομερή. Επρόκειτο για μια λεπτή, αλλά ενδιαφέρουσα ισορροπία.

• Πώς αντιμετωπίζετε τον φθόνο στη ζωή σας και ειδικά στη δουλειά σας, όπου φαντάζομαι ότι υπάρχει πολλή αντιζηλία;

Δεν νομίζω ότι οι άνθρωποι βάζουν στόχο τους να καταστρέψουν άλλους. Λειτουργούν ασυνείδητα. Νομίζω ότι είμαστε όλοι πιο νάρκισσοι απ’ όσο νομίζουμε και συχνά πληγώνουμε τους άλλους χωρίς να το καταλάβουμε. Πάντως βρίσκω τη γυναικεία σκληρότητα πιο δύσκολη από των αντρών, γιατί ειδικά από τις γυναίκες περιμένω κάποια συντροφικότητα. Η γυναικεία σκληρότητα είναι συχνά αφανής, δεν ανιχνεύεται εύκολα. Ενα από τα δώρα που εισπράττει ο ηθοποιός όμως είναι σκληρή επιδερμίδα απέναντι σε τέτοιες συμπεριφορές, παρόλο που πρέπει ταυτόχρονα να παραμένει συναισθηματικά ανοιχτός.

• Σε μια στιγμή στην ταινία λέτε ότι «η αγάπη δεν χαρίζεται». Τι σημαίνει αυτό για σας;

Η μητριά ζει σ’ έναν κόσμο όπου, όχι πολύ διαφορετικά από τη σημερινή εποχή, οι γυναίκες δεν είναι πάντα οικονομικά ανεξάρτητες. Γι’ αυτήν ο μόνος τρόπος να προχωρήσεις είναι να παντρευτείς το σωστό πρόσωπο και να διώξεις τους ανεπιθύμητους από τον δρόμο σου. Οπως η Σταχτοπούτα, έτσι κι αυτή υπέφερε στη ζωή της, με αποτέλεσμα να γίνει σκληρή, εκδικητική και πικραμένη. Εχουμε μια έντονη αίσθηση στην εποχή μας ότι όλα έχουν το τίμημά τους. Ετσι πολλοί λένε «αν σου δώσω αυτό για να πετύχεις αυτό που θέλεις, πρέπει να κάνεις εκείνο για μένα». Αλλά η αληθινή αγάπη πάντα προσφέρεται ελεύθερα.

• Από πού εμπνευστήκατε για τον ρόλο σας;

Πιστεύω ότι όλοι έχουμε τη σκοτεινή πλευρά μας. Μας αρέσει να βλέπουμε των άλλων τις κακεντρέχειες, γιατί μας φέρνουν πίσω στα κομμάτια του εαυτού μας που δεν θέλουμε να φανερώνουμε. Αλλά στο σκοτάδι του σινεμά μπορούμε να πούμε, «α, κι εγώ έχω αισθανθεί έτσι, κι εγω το έχω κάνει αυτό ή θα ήθελα να το κάνω». Και σαν με το τσιμπιδάκι η ταινία τα τραβάει αυτά από μέσα μας και τα καθαρίζει.

• Τι έχετε να πείτε για τον Κένεθ Μπράνα ως σκηνοθέτη; Εστιάζει στον ηθοποιό;

Είναι υπέροχος και δίνει πολύ συγκεκριμένες οδηγίες σε κάθε ηθοποιό. Το γούστο του είναι πολύ ιδιαίτερο. Είχε έλεγχο όλου του εικαστικού μέρους της ταινίας και των σπέσιαλ εφέ, που ήταν ηλεκτρονικά αλλά και μηχανικά (in-camera). Ηταν θαυμάσιο να δουλεύεις μαζί του, έδινε μεγάλη σημασία στις λεπτομέρειες και η ατμόσφαιρα στο γύρισμα ήταν ζωντανή και χαρούμενη.

• Λένε ότι τα μεγάλα βραβεία, σαν τα Οσκαρ, βοηθούν τις καριέρες των ηθοποιών. Αν όμως δεις καλύτερα το θέμα, πολλοί από τους βραβευμένους ηθοποιούς δεν έχουν πάντα μεγαλύτερη επιτυχία. Εσείς πώς αισθάνεστε για την καριέρα σας; Πού βρίσκεστε τώρα έπειτα από τόσα βραβεία;

Πρέπει να σας πω ότι ποτέ δεν πίστευα ότι μπορώ να παίξω σε ταινία. Για μένα κάθε προσφορά για δουλειά είναι πάντα μια έκπληξη. Πάντα η πρώτη μέρα στα γυρίσματα μοιάζει με την πρώτη μέρα στο σχολείο. Από την άλλη, νομίζω ότι αυτές οι στιγμές τρόμου της πρώτης ημέρας διατηρούν μια ειλικρίνεια. Ειδικά στη «Θλιμμένη Τζάσμιν» του Γούντι Αλεν νόμιζα ότι αυτό που έκανα ήταν απαίσιο και ότι δεν θα ξαναδούλευα ποτέ!