Από τους τζιχαντιστές της Αφρικής στους παράνομους της Ν. Υόρκης

Στα χρόνια της βίας

σκηνοθεσία: Τζέι Σι Τσάντορ

ηθοποιοί: Οσκαρ Αϊζακ, Τζέσικα Τσαστέιν, Ντέιβιντ Ογελόουο

Ο Εϊμπελ Μοράλες, μετανάστης έμπορος πετρελαίου που έχει πιάσει την καλή, ζει με τη γυναίκα και τις δυο κόρες του στη Νέα Υόρκη του 1981, της χρονιάς που σημαδεύτηκε από τη μεγαλύτερη εγκληματικότητα στην ιστορία της. Είναι αποφασισμένος ν’ αναπτύξει την επιχείρησή του και να ενσαρκώσει το αμερικανικό όνειρο, και μάλιστα να το κάνει διαλέγοντας την καθαρή, «ηθική» οδό, ενώ όλα και όλοι γύρω του τον σπρώχνουν στην παρανομία και τη βία. Οσο ο κλοιός στενεύει, τόσο ο Εϊμπελ αρνείται να προδώσει τις αξίες του, με κίνδυνο να χάσει, απλώς, τα πάντα.

Ο Τζέι Σι Τσάντορ, ο σκηνοθέτης των εξαιρετικών «Margin Call» και «All Is Lost», παρουσιάζει ένα κλειστοφοβικό, σοβαρό, ατμοσφαιρικό, ρετρό νεοϋορκέζικο δράμα στο πνεύμα του σινεμά του Σίντνεϊ Λιούμετ. Πιστή στην αισθητική του ’80, η ταινία τοποθετεί αλλεπάλληλα τους ήρωές της μέσα σε «πλαίσια», σε τετραγωνισμένα σπίτια, στο άνοιγμα μιας πόρτας, στα κάγκελα ενός παραθύρου, σε μια σκάλα, γεωμετρικά όρια που η φύση τους αρνείται να σπάσει. Η βία της αμερικανικής κοινωνίας της εποχής δεν γίνεται κεντρικό θέμα στην ταινία, υποβόσκει όμως διαρκώς στην αίσθηση απόγνωσης, στη βεβαιότητα ότι τα πράγματα μπορούν να πάνε μόνο από το κακό στο χειρότερο, από το σκοτεινό στο ακόμα πιο βρόμικο και ξεσπά σε σύντομες αλλά εξαιρετικά δυνατές σκηνές δράσης.

Η Τζέσικα Τσαστέιν στον ρόλο της επικίνδυνης συζύγου είναι δυναμίτης, ο Οσκαρ Αϊζακ, σε τόνους χαμηλούς, με κύρος και μελαγχολία, προσφέρει μια εκπληκτική ερμηνεία σε μια ταινία που λειτουργεί όχι μόνο όσο διαρκεί, αλλά και αρκετά αργότερα, τρυπώνοντας στην καθημερινότητα του θεατή.

Τιμπουκτού

σκηνοθεσία: Αμπντεραχμάν Σισακό

ηθοποιοί: Ιμπραΐμ Αχμέντ, Τούλου Κίκι, Αμπέλ Τζάφρι

Το Τιμπουκτού έχει το χρώμα της άμμου, μέσα και γύρω από την πόλη. Τα σπίτια και οι κάτοικοι μοιάζουν με σκελετούς του παρελθόντος τους: από το 2012, οι φονταμενταλιστές ισλαμιστές εφαρμόζουν τη δική τους τζιχάντ, επιβάλλοντας με την απειλή των όπλων την κατάργηση της μουσικής, των τσιγάρων, του ποδοσφαίρου, της ζωντανής κουβέντας, του γέλιου. Μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο, τον δικό του άλλωστε, ο Σισακό, ο πιο αναγνωρισμένος σύγχρονος σκηνοθέτης της Μαύρης Ηπειρου, στήνει παράλληλα απλά δράματα, με την κωμικοτραγικότητα της πραγματικής ζωής.

Το «Τιμπουκτού» έκανε πρεμιέρα στις Κάνες, όπου τιμήθηκε με το Βραβείο Οικουμενικής Επιτροπής, κέρδισε 7 Σεζάρ, ξεπέρασε τις 500.000 εισιτήρια στη Γαλλία όπου βγήκε σε μια τραγικά επίκαιρη στιγμή και βρέθηκε υποψήφια για Οσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας. Ο Σισακό σχεδιάζει έναν πανέμορφο παστέλ πίνακα φύσης και ανθρωπιάς, μ’ ένα ύφος συνειδητά επιτηδευμένο ναΐφ που, στην πορεία, μοιάζει απλοϊκό. Επιφανειακή και φολκλόρ κινηματογραφικά, η ταινία διασώζεται κυρίως από το δυνατό της μήνυμα.

Στον δρόμο για το σχολείο

σκηνοθεσία: Πασκάλ Πλισόν

Το σχολείο δεν είναι αυτονόητο για όλα τα παιδιά του κόσμου. Ο Τζάκσον κι η μικρή αδελφή του διασχίζουν καθημερινά 15 χιλιόμετρα της άγριας φύσης της Κένυας, προσπαθώντας να προφυλαχθούν από τους ελέφαντες, για να φτάσουν στο μάθημα. Ο Καρλίτο με τη δική του αδελφούλα, στην Παταγονία, κάνουν τη μακριά διαδρομή με το άλογο. Στο Μαρόκο, η Ζαχίρα κι οι δυο φίλες της διασχίζουν βουνά με τα πόδια, ενώ στην Ινδία ο Σάμιουελ δεν μπορεί να περπατήσει, αλλά τα δυο αδέλφια του σπρώχνουν κάθε μέρα, στο χώμα και στη λάσπη, την αυτοσχέδια τροχήλατη καρέκλα για να μπορέσει να προχωρήσει στο σχολείο και να γίνει γιατρός.

Ιδιαίτερα συγκινητικό, χωρίς στιγμή να γίνεται μελοδραματικό –αντίθετα, το χιούμορ έρχεται συχνά κι είναι πηγαίο– το ντοκιμαντέρ που τιμήθηκε με το φετινό Σεζάρ ρίχνει φως, πραγματικά ελπιδοφόρο, στα λιγότερο προνομιούχα παιδιά, στο πείσμα τους να βελτιώσουν τις συνθήκες της ζωής τους, χωρίς στιγμή να παραμελεί την αισθητική, κινηματογραφική πλευρά του, σε μια εξερεύνηση του μεγαλείου των φυσικών τοπίων, αλλά κυρίως της ανθρώπινης φύσης.

Focus

σκηνοθεσία: Γκλεν Φικάρα, Τζον Ρέκουα

ηθοποιοί: Γουίλ Σμιθ, Μάργκοτ Ρόμπι

Ο Νίκι, βετεράνος απατεώνας, μαθαίνει τα κόλπα της τέχνης του στην πρωτάρα αλλά φέρελπι Τζες. Λίγα χρόνια αργότερα, η Τζες έχει ξεπεράσει τον μέντορά της κι όταν οι δυο τους βρεθούν αντιμέτωποι μπροστά στο ίδιο θύμα, η ερωτική τους έλξη δεν θα βοηθήσει να γίνει η δουλειά.

Το δημιουργικό δίδυμο Γκλεν Φικάρα και Τζον Ρέκουα μας έχει συνηθίσει σε υπερβατικούς, γοητευτικούς, αήττητους απατεώνες, σε ταινίες σαν το «I Love You Phillip Morris» και το «Crazy, Stupid, Love». Στη νέα τους ταινία επαναλαμβάνουν το συνδυασμό glossy φωτογραφίας, χλιδής στα ντεκόρ, χιούμορ και σεξ απίλ, ωστόσο στην πιο τετριμμένη εκδοχή τους. Το φιλμ είναι όμορφο και κοσμοπολίτικο, παιχνιδιάρικο και ενίοτε χαριτωμένο, αλλά αν το σενάριο έχει στιγμές διασκεδαστικές, άλλο τόσο είναι προβλέψιμες. Ο Γουίλ Σμιθ είναι το πρώτο όνομα στην ταινία, αλλά η Μάργκοτ Ρόμπι, η γυναίκα του Λεονάρντο ΝτιΚάπριο στο «The Wolf of Wall Street», είναι η πραγματικά εθιστική παρουσία, ακαταμάχητα όμορφη, έτοιμη να γίνει σταρ και να… κλέψει όλη τη δόξα.

Νυχτερινός ανταποκριτής

σκηνοθεσία: Νταν Γκίλροϊ

ηθοποιοί: Τζέικ Τζίλενχαλ, Ρενέ Ρούσο, Μπιλ Πάξτον

Ο Λου Μπλουμ ψάχνει μανιωδώς για δουλειά και θα τη βρει στο σκοτεινό σύμπαν του νυχτερινού αστυνομικού ρεπορτάζ. Δολοφονίες, δυστυχήματα, ποτάμια αίματος και σπασμένα τζάμια θα γίνουν το νόμισμα με το οποίο πληρώνει την επιτυχία. Γρήγορα, με την προτροπή της βετεράνου στο επάγγελμα Νίνα, θα χάσει τα όρια της ηθικής και θα κάνει τα πάντα για να πετύχει την πολυπόθητη αποκλειστικότητα.

Στημένο μέσα στις καμένες συνειδήσεις της αδηφάγου πλευράς των media, στην καρδιά του άτεγκτου Λος Αντζελες, αυτό το σκοτεινό θρίλερ και μαζί μαύρη σάτιρα της δημοσιογραφίας, επενδύει στο μεγαλείο του πρωταγωνιστή του: ο Τζέικ Τζίλενχαλ, για άλλη μια φορά μεταμορφωμένος σωματικά και υποκριτικά, χτίζει έναν ήρωα που η ανάγκη οδηγεί στα λημέρια της παράνοιας, όχι μακριά από τον Τράβις Μπικλ του «Ταξιτζή». Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Γκίλροϊ είναι υποβλητικό και συχνά ανατριχιαστικό, μόνο που δεν τολμά να το τραβήξει έξω από τα όρια, παρότι η ατμόσφαιρα, το σενάριο και ο πρωταγωνιστής του θα του το επέτρεπαν, καταλήγοντας μ’ ένα γοητευτικό φιλμ, αλλά πιο συμβατικό απ’ όσο μας υπόσχεται η ιδέα και η αρχή του.

Η μαχαιριά

σκηνοθεσία: Φατίχ Ακίν

ηθοποιοί: Ταχάρ Ραχίμ, Σιμόν Αμπκαριάν, Μακράμ Κουρί, Χιντί Ζαχρά, Κεβόρκ Μαλικιάν

Στη Μαρντίν του 1915, ο Ναζαρέτ Μανουγκιάν είναι ένας φιλήσυχος σιδεράς, οικογενειάρχης, πατέρας δυο δίδυμων κοριτσιών. Οι Τούρκοι αστυνομικοί τον συλλαμβάνουν νύχτα, μαζί κι όλους τους Αρμένιους άντρες της πόλης και τον οδηγούν σε απάνθρωπα κάτεργα στην έρημο της Συρίας, εκεί όπου οι γυναίκες και κόρες υποβάλλονται σε πεζοπορίες με βέβαιο προορισμό τον θάνατο. Ο Ναζαρέτ, από καθαρή τύχη, επιβιώνει της σφαγής της ομάδας του και ξεκινά μια οδύσσεια για να ξαναβρεί τις κόρες του, που μαθαίνει ότι είναι ζωντανές. Το ταξίδι του θα τον πάει από τη Μεσοποταμία στην Κούβα και στη Βόρεια Ντακότα, θα κρατήσει χρόνια, θα είναι επώδυνο με κάθε τρόπο, αλλά θα έχει για φάρο την αγάπη που θα υπερνικήσει.

Σ’ ένα κατάμαυρο κομμάτι της ιστορίας, που παραμένει ταμπού στην τουρκική πολιτική σκηνή και κοινωνία, τη γενοκτονία των Αρμενίων που συνέβη πριν από ακριβώς 100 χρόνια και που ελάχιστοι έχουν τολμήσει να θίξουν στη mainstream τέχνη από φόβο, το «The Cut» έρχεται ν’ απαντήσει με το οδοιπορικό, γεωγραφικό, θρησκευτικό και φιλοσοφικό, ενός ανθρώπου που γνώρισε τη φρίκη και κράτησε την πίστη του –αν όχι στον Θεό, σίγουρα στην αγάπη. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ο Ταχάρ Ραχίμ του «Προφήτη», σιωπηλά, μια και ο ήρωας σύντομα χάνει την ομιλία του, μοιάζει όπως πάντα ζεστός κι εκφραστικός.

Η νέα ταινία του Φατίχ Ακίν (αγαπητού σκηνοθέτη του «Head On»), είναι ασφαλώς θεαματική, ωστόσο παραδίνεται με ευκολία στο κλισέ σύμπαν του μελοδράματος, επικαλούμενο όλα τα κόλπα, από βιασμούς μέχρι θαύματα, ακραίες υπερβολές και προβλέψιμο σενάριο. Συγκινεί, έστω αντανακλαστικά και με υποβοήθημα τη γνώση της ιστορίας, αλλά η μορφή ενός ιστορικού έπους δεν ευνοεί τα σκηνοθετικά ταλέντα του Φατίχ Ακίν, που πέφτει με ευκολία στα λημέρια του Ξανθόπουλου.

Εγκλημα ψάχνει άλλοθι

σκηνοθεσία: Ζαν Ερί

ηθοποιοί: Σαντρίν Κιμπερλέν, Λοράν Λαφίτ, Πασκάλ Ντεμολόν

Η Μιριέλ είναι πληθωρική, της αρέσει να πλουτίζει με πιπεράτα ψέματα τις ιστορίες της, φαφλατού, δραστήρια και κοινωνική. Το μεγαλύτερο πάθος της είναι ο διάσημος τραγουδιστής Βενσάν Λακρουά, τον οποίο απολαμβάνει σε κάθε του live, κοιτάζοντάς τον λατρευτικά κάτω από τη σκηνή. Οταν μια μέρα, απρόσμενα, ο Βενσάν θα χτυπήσει την πόρτα της, η Μιριέλ θα συνειδητοποιήσει ότι αυτός δεν ήταν ο τρόπος με τον οποίο ονειρευόταν να τον γνωρίσει και ότι η συνάντησή τους την εμπλέκει σε μια σκοτεινή, εφιαλτική ιστορία.

Το σκηνοθετικό ντεμπούτο της κόρης της Μιου Μιου και του συνθέτη Ζιλιέν Κλερκ είναι ένα πρωτότυπο θρίλερ… του παραλόγου, με ισόποσες δόσεις σασπένς και κωμωδίας. Η Ερί δεν ξεχνά να κάνει μια καυστική κριτική στη διασημότητα σ’ αυτό το διασκεδαστικό φιλμ, παρότι συχνά ξεχνά τον ρυθμό της σε μακριές παύσεις περιττών διαλόγων.

Οχθες

σκηνοθεσία: Πάνος Καρκανεβάτος

ηθοποιοί: Ανδρέας Κωνσταντίνου, Ελενα Μαυρίδου, Γιάννης Καλατζόπουλος, Εκτoρας Καλούδης, Ταξιάρχης Χάνος, Θανάσης Ταταύλαλης, Σίμος Τσακίρης

Σ’ ένα συνοριακό στρατόπεδο στη Βόρεια Ελλάδα, δίπλα στις όχθες ενός ποταμού, ο Γιάννης κάνει τη θητεία του. Είναι «αλα- φροΐσκιωτος», έχει μια αναπτυγμένη διαίσθηση κι ευαισθησία, νιώθει πού βρίσκονται οι νάρκες που πρέπει ν’ αφαιρεθούν, πού βρίσκεται ο κίνδυνος που πρέπει ν’ αποφευχθεί. Κι όμως στρέφεται προς τα εκεί, προς τη Χρύσα, την κοπέλα που αναδύεται σαν νύμφη απ’ το ποτάμι, που μεταφέρει νύχτα παράνομους μετανάστες για χάρη του τοπικού μαφιόζου. Κι εκείνη θα ερωτευτεί ο Γιάννης, ακροπατώντας στις όχθες που χωρίζουν τη ζωή απ’ τον θάνατο.

Στην τέταρτη μεγάλου μήκους ταινία του, ο Πάνος Καρκανεβάτος της «Αθανασίας» στήνει μια σύνθετη, φιλόδοξη ταινία, μ’ ένα βαθύ ρομαντισμό και μια σύγχρονη πολιτική ματιά. Ο Ανδρέας Κωνσταντίνου είναι φωτογενής και συνεπής στον πρωταγωνιστικό ρόλο, η φωτογραφία του Δημήτρη Κατσαΐτη κατεβάζει τους τόνους ώστε να συμφωνούν με την ψυχική σιωπή του ήρωα και το σύνολο είναι ενδιαφέρον και ατμοσφαιρικό, παρότι η εσωτερική ένταση που υπόσχεται η ταινία απλώνεται σε περισσότερα στοιχεία απ’ όσα μπορεί να συντονίσει για να φτιάξει ένα δυνατό ανθρώπινο δράμα.

Μητριαρχία

σκηνοθεσία: Νίκος Κορνήλιος

εμφανίζονται οι: Εβελίνα Αραπίδη, Ειρήνη Ασημακοπούλου, Cristina Baptista, Γαβριέλα Βασδέκη, Ανδριανή Βασιλοπούλου, Λαρίσα Βέργου, Εύα Γαζανού, Νικολέτα Γιαλελάκη, Μαρία Δερεμπέ, Κλεοπάτρα Εμμανουήλ, Esther Andre Gonzalez, Esta Oko Ikediego, Αρτεμις Ιωάννου, Ολγα Ιωάννου

Οταν ένα καταφύγιο γυναικών απειλείται με κατεδάφιση, 60 γυναίκες διαφορετικών ηλικιών, εθνικοτήτων, προθέσεων και ψυχοσύνθεσης, κάνουν κατάληψη στον χώρο για 7 ημέρες: ζουν εκεί, συζητούν, μοιράζονται εμπειρίες, αναμνήσεις κι επιθυμίες, σε μια κατά μέτωπο σύγκρουση με το σήμερα και με το όποιο είδος καταπίεσης και βίας. Εξαιρετικά ενδιαφέρον και δυναμικό εγχείρημα από τον σκηνοθέτη του «11 Συναντήσεις με τον Πατέρα μου», μια εκ βαθέων εξομολόγηση της γυναικείας φύσης, ποτέ παρωχημένη, γεμάτη εκπλήξεις και ένταση. Θα διατηρούσε πολύ περισσότερο τη δύναμή της αν η διάρκειά της ήταν μικρότερη των 160 λεπτών.