«Ο Μέρκιουρι είχε τη δύναμη να ξεπερνά τον φόβο»

Ως τώρα ήταν γνωστός για τον ρόλο του στη βραβευμένη τηλεοπτική σειρά «Mr. Robot», όμως με την ευκαιρία να παίξει τον θρύλο τραγουδιστή των Queen, Φρέντι Μέρκιουρι, στη νέα ταινία «Bohemian Rhapsody», ο 37χρονος Ράμι Μάλεκ έπεσε σαν φλεγόμενος κομήτης στο στερέωμα του Χόλιγουντ. Αν και είχε φανεί το ταλέντο του ήδη, κανείς δεν περίμενε μια τέτοια εκτόξευση στη μεγάλη οθόνη και, ταυτόχρονα, την άνοδό του ανάμεσα στους πρώτους Αμερικανούς ηθοποιούς. Η επιτυχία του παρ' όλα αυτά, που οδηγεί στις υποψηφιότητες των Οσκαρ, δεν βασίζεται μόνο στο ταλέντο του αλλά και στην απόλυτη αφοσίωση και ακούραστη εργασία του.

Συνέντευξη

• Μια από τις ενδιαφέρουσες πτυχές της ταινίας είναι η πάλη για καλλιτεχνική ελευθερία. Ο Φρέντι Μέρκιουρι δεν θα δίσταζε να διαγράψει ένα συμβόλαιο για χάρη της δημιουργίας. Ως ηθοποιός, κρατάτε παρόμοια στάση προστατεύοντας την καλλιτεχνική σας ακεραιότητα;

Είναι αλήθεια αυτό για τον Μέρκιουρι. Αγωνιζόταν να κρατήσει το καλλιτεχνικό του όραμα πάση θυσία. Νομίζω ότι το πάθος αυτό πηγάζει από τα πολύ νεανικά του χρόνια, όταν ένιωθε μια εσωτερική σύγκρουση ως προς την ταυτότητά του από τη μία ως προσφυγόπουλο από την Ινδία με τη φτωχική του οικογένεια στην καινούργια του πατρίδα την Αγγλία και, από την άλλη, ως κάποιος που είχε κάτι να πει, το οποίο, όταν βρέθηκε η ευκαιρία να το εκφράσει, ήταν δικό του και κανενός άλλου.

Και φυσικά θα το εξέφραζε με δύναμη και με ματιά που μπορούσε να αγκαλιάσει ένα ολόκληρο στάδιο με χιλιάδες κόσμο. Με τον ίδιο τρόπο, όταν παρουσιάστηκε σε μένα η ευκαιρία να παίξω τον ρόλο, έπρεπε να πω «ναι» χωρίς καθόλου να διστάσω, και να δώσω στον ρόλο όλο μου τον εαυτό.

• Η τελική σκηνή της συναυλίας Live Aid στο στάδιο θα πρέπει να ήταν το ίδιο καταιγιστική για σας ως ηθοποιό όσο και για τον Μέρκιουρι το 1985. Νιώσατε πως ενσαρκώνετε τον τραγουδιστή ή υπερίσχυσε η αγωνία σας;

Ποτέ δεν αισθάνθηκα 100% πως ήμουν αυτός στο γύρισμα. Υπήρξαν στιγμές που ένιωθα καλά, όπως όταν ανέβηκα στη σκηνή του σταδίου – μια αίσθηση απόλυτης ευφορίας και έξαρσης. Είχα προετοιμαστεί πάρα πολύ για τη σκηνή αυτή και ώς έναν βαθμό ένιωθα πως μου ανήκε αλλά βέβαια με πολλή αγωνία. Ακόμη και ο Φρέντι είχε αγωνία όταν έβγαινε στη σκηνή, ήξερε όμως να το κρύβει καλά. Οταν λοιπόν ένιωθα να με γεμίζει η αμφιβολία, θύμιζα στον εαυτό μου ότι o Φρέντι είχε πάντα την επιμονή και τη δύναμη να ξεπερνά τον φόβο και να αποδέχεται απόλυτα τον εαυτό του κρατώντας το κοινό στην παλάμη του χεριού του.

• Η ομοφυλοφιλία ήταν πολύ περισσότερο στιγματισμένη στην εποχή του Μέρκιουρι σε σχέση με τώρα. Πώς το χειριστήκατε;

Ηταν κάτι που με απασχολούσε καθημερινά – πώς θα προσέγγιζα το θέμα αυτό. Στόχος μας φυσικά ήταν να τιμήσουμε τη ζωή του Φρέντι Μέρκιουρι και να πούμε όλη την ιστορία του, της οποίας ένα μεγάλο μέρος ήταν η σεξουαλικότητά του αλλά και η σχέση του με τη Μαίρη Οστιν, στην οποία πρότεινε γάμο. Πέρασε ωστόσο μια όμορφη ζωή ως ομοφυλόφιλος και αμφιφυλόφιλος άνδρας.

Μάλιστα αυτό που βρίσκω επαναστατικό στη ζωή του είναι ότι πάλεψε κατά της περιθωριοποίησης των ομοφυλοφίλων, πράγμα που η νέα γενιά έχει συνηθίσει να το απαιτεί, ενώ στην εποχή του ήταν πολύ πιο δύσκολο. Με τραγούδια σαν το We Are the Champions ή το We Will Rock You, έστελνε το ξεκάθαρο μήνυμα πως ο καθένας έχει το δικαίωμα να είναι αυτό που είναι.

• Τι διαφοροποιεί τους Queen, νομίζετε, από άλλα συγκροτήματα της εποχής;

Υπάρχουν κάποια τραγούδια που μπορείς να αποστηθίσεις αυτόματα. Μερικά, σαν το We Will Rock You, που επαναλαμβάνεις εύκολα, που μπορούν να τα τραγουδήσουν όλοι. Μάλιστα όταν τραγουδούν όλοι μαζί το ίδιο τραγούδι, χωρίς να σκέφτονται τίποτε άλλο, ποιοι είναι και τι κάνουν, αλλά απλά απολαμβάνοντας την έκφραση της φωνής τους... πρόκειται για κάτι το διαχρονικό. Αυτή η ελευθερία που υπάρχει στη μουσική τους είναι διαχρονική.

• Αισθάνεστε ότι δημιουργήσατε την ταινία ή ότι η ταινία σάς δημιούργησε εσάς ως ηθοποιό; Πώς σας άλλαξε;

Το ιδιαίτερο με την ταινία αυτή ήταν ότι οι παραγωγοί, ο Γκράχαμ Κινγκ και ο Ντένις Ο' Σάλιβαν την επεξεργάζονταν εδώ και μια δεκαετία. Οι παραγωγοί, ο Φρέντι Μέρκιουρι και οι Queen είχαν ήδη θέσει πολύ ψηλά τον πήχη. Κι όχι μόνο αυτό: Το συνεργείο ολόκληρο, από το μακιγιάζ και τα κοστούμια ώς τη σκηνογραφία και τη φωτογραφία, όλοι ένιωθαν –κι εγώ μαζί τους– ότι γινόταν κάτι μοναδικό.

Κάθε μέρα στο γύρισμα έσπρωχνα τον εαυτό μου να δώσει ό,τι καλύτερο μπορούσα, πράγμα που κάνω σε όλες μου τις δουλειές, αλλά που εδώ είχε να κάνει με μια επιπλέον συνέργεια. Ενιωθα μια τεράστια αυτοπεποίθηση που δεν είμαι σίγουρος αν την αντλούσα με κάποιον τρόπο από τον Φρέντι Μέρκιουρι ή από κάπου αλλού – η οποία συνοδευόταν από μια αδιαμφισβήτητη ανάγκη να δικαιώσω αυτόν και την ιστορία του συγκροτήματος και να μεταφέρω, πιθανώς, στη νέα γενιά μια γεύση από τους λόγους που εκτιμούμε τους Queen.

• Υιοθετήσατε κάποια στοιχεία, ίσως, και από τον προσωπικό χαρακτήρα του Μέρκιουρι;

Ναι. Συνήθως όταν τελειώνεις μια ταινία, θέλεις να αποβάλεις τον ρόλο και να συνεχίσεις τη ζωή σου μέχρι την επόμενη δουλειά. Αυτόν όμως δεν θέλω να τον αποχωριστώ ποτέ… Αισθάνομαι σαν να βρίσκομαι στο αεροδρόμιο αποχαιρετώντας κάποιο φίλο μέχρι που χάνεται από τα μάτια μου. Ελπίζω όμως ο Μέρκιουρι να μη χαθεί ποτέ.

• Σίγουρα ο ρόλος ήταν μια μεγάλη πρόκληση για σας.

Ναι. Πάντα μου αρέσει να αναλαμβάνω ρόλους που με φοβίζουν, και τι πιο τρομακτικό από τον ρόλο ενός ινδάλματος της ροκ μουσικής; Οταν όμως το σκέφτηκα, αποφάσισα ότι δεν έπρεπε να τον δω σαν θεό της ροκ, δεν θα με βοηθούσε καθόλου να νιώθω τέτοια πίεση. Κατάλαβα τον Μέρκιουρι διαβάζοντας τα λόγια των τραγουδιών.

Πρόσεξα κάποια κοινά θέματα που θα μπορούσαν να αφορούν όλους μας, όπως η αναζήτηση της αγάπης και ο φόβος της απόρριψης. Στη σκηνή ήταν ασύγκριτος, όμως στην προσωπική του ζωή πάσχιζε να καλύψει τις βασικές ανθρώπινες ανάγκες που έχουμε όλοι μας... Δέχομαι λοιπόν την πρόκληση. Εμείς οι ηθοποιοί έχουμε τόσο λίγες ευκαιρίες να έχουμε ρόλους σαν αυτόν που, αν δεν εκμεταλλευόμουν την ευκαιρία, θα έκανα κακό στους συναδέλφους μου στους οποίους δεν τους παρουσιάζονται τέτοιες ευκαιρίες.

• Υπήρξε κάποια στιγμή στη ζωή σας όπου συνειδητοποιήσατε ότι γεννηθήκατε για να γίνετε ηθοποιός;

Οταν ήμουν παιδί αισθανόμουν ότι αν δεν έκανα κάτι με όλες αυτές τις φωνές που άκουγα στο μυαλό μου, θα είχα δύσκολο μέλλον... (γέλια).

• Τι φωνές;

Χαρακτήρες και ιστορίες που μου έρχονταν στο μυαλό, αλλά που δεν αισθανόμουν ότι μπορώ να μοιραστώ χωρίς κάποιος να με ρωτήσει αν είμαι καλά (γέλια). Οταν όμως κάλεσα τους γονείς μου σε μια θεατρική παράσταση στο σχολείο και είδα τον εαυτό μου να μεταμορφώνεται σε κάποιον άλλον μπροστά τους, τότε κι αυτοί είδαν κάτι που δεν είχαν ξαναδεί στο παιδί τους. Ετσι συνειδητοποίησα κι εγώ ότι θέλω να παίζω για όλη μου τη ζωή. Ημουν 13 χρόνων.

• Πώς αντιμετωπίζετε το κύμα της δημοσιότητας που αλλάζει τη θέση σας στο Χόλιγουντ;

Είναι παρήγορο ότι για μένα η εξέλιξη της καριέρας μου ήταν αργή. Ακόμα αισθάνομαι ευγνωμοσύνη για όλα όσα κατάφερα, μου φαίνεται ακόμα απίστευτη η διαφορά από την αρχή της καριέρας μου ώς τώρα και πιστεύω πως το παρελθόν θα μείνει μαζί μου για την υπόλοιπη ζωή μου. Εκτιμώ πάρα πολύ το γεγονός ότι αμείβομαι για κάτι που αγαπώ, πράγμα που δεν μου επιτρέπει να σπαταλώ τα δώρα που μου δίνονται ή να παρασύρομαι από τα φώτα της δημοσιότητας. Εχω ακόμα πολλή δουλειά να κάνω...