Ενδιαφέρον πρόγραμμα πρότεινε η ΚΟΑ υπό τον Στέφανο Τσιαλή στην πρώτη συναυλία της καινούργιας καλλιτεχνικής περιόδου στο κρατικό Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (7/10/2016). Δυστυχώς άφησε καταφανώς αλλά και αναμενόμενα μέτριες εντυπώσεις.
Η βραδιά, πρώτη του κύκλου «Πόλεις της μουσικής», ξεκίνησε με το «Πρελούδιο και Θάνατος της Ιζόλδης» από το μουσικό δράμα «Τριστάνος & Ιζόλδη» του Βάγκνερ. Πρόκειται για μουσική με μέγιστη πυκνότητα συμφωνικής γραφής, στην οποία η συναισθηματική ένταση και η νοηματική πολυσημία του ρομαντισμού αγγίζουν το απόγειό τους.
Συνακόλουθα, η εκτέλεσή της προϋποθέτει τέλεια εστιασμένο ήχο των εγχόρδων καθώς επίσης ιδιαίτερες εκλεπτύνσεις στη διάπλαση και την ιεράρχηση των υφαδιών της φραστικής.
Η ανάγνωση που ακούσαμε υπήρξε ελεύθερη λαθών, με στρωτό, συντονισμένο ήχο στα έγχορδα και εμπλουτισμένη με ωραία σόλι στα ξύλινα πνευστά. Ταυτόχρονα, όμως, ήχησε γενικόλογα διαπλασμένη, αναίτια θορυβώδης και, κυρίως, συναισθηματικά αμέτοχη και ρηχή: χαρακτηριστικά απαγορευτικά για έργο τέτοιας εμβληματικής φόρτισης.
Ακολούθως ο ανερχόμενος Αλεξέι Στάντλερ έπαιξε το «Κοντσέρτο για τσέλο» του Ρόμπερτ Σούμαν.
Στηριγμένη στον θερμό, μαλακό ήχο του 35χρονου Ρώσου τσελίστα –κάποια ελάσσονα τονικά ολισθήματα ήσαν αμελητέα– η νηφάλια εκτέλεση ήχησε τελείως απαλλαγμένη στριγκών ήχων και ακραίων εξάρσεων, με καλή συνοχή, λυρική και μελωδική, ευγενής, ταιριαστή στο ιδιωτικών συναισθημάτων στίγμα της χαμηλόφωνης γραφής του συνθέτη.
Εκείνο που έλειψε ήταν η εκ μέρους του αρχιμουσικού επαρκής διαφοροποίηση των ταχυτήτων ανάμεσα στα τρία μέρη του έργου.
Η συναυλία ολοκληρώθηκε ευφρόσυνα με τη φωτεινών διαθέσεων «Συμφωνία αρ.8» του Μπετόβεν.
Φανερά λάτρης του έργου, ο αρχιμουσικός διέπλασε μια ανάγνωση ορμητική, γεμάτη αδρεναλίνη και σφρίγος. Και πάλι, όμως, από τη διάπλαση της φραστικής και την οργάνωση του μουσικού ειρμού σε παραγράφους και υποπαραγράφους έλειψαν η σε βάθος επεξεργασία, η απαραίτητη σύσφιγξη της φραστικής (σε συνάρτηση με τις ταχύτητες), η συναίσθηση του βάρους και της σημασίας των στίξεων κ.ο.κ.
Επιπλέον, καθώς το έργο παίχτηκε με μεγάλη συμφωνική ορχήστρα περίπου κατάλληλη για Συμφωνία του Μάλερ, ήταν μοιραίο ο ήχος των εγχόρδων –ιδιαίτερα στις πολύ γρήγορες παραγράφους– να υπολείπεται σε εστίαση, ενώ η ροή του μουσικού ειρμού ηχούσε συχνά αδιάφορη, προσπερνώντας αντιθέσεις, ωραίες λεπτομέρειες, νοηματικώς κομβικές καμπές κ.λπ.
Τέλος, τα τέσσερα μέρη της Συμφωνίας παίχτηκαν απλώς γρήγορα –αν όχι βιαστικά– σε περίπου ίδια ταχύτητα, ουσιαστικά ακυρώνοντας την κρίσιμη διαλεκτική των διαφοροποιήσεων.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας