Η ποιότητα απόδοσης της ΚΟΑ παρουσίαζε ανέκαθεν τα πιο ακραία σκαμπανεβάσματα ανάλογα με το ποιος στέκει στο πόντιουμ απέναντι στους Ελληνες μουσικούς. Ετσι τις προάλλες παρακολουθήσαμε στο Μέγαρο Μουσικής μια απροσδόκητα καλή, ανεπιφύλακτα απολαυστική συναυλία (5/2/2016).
Γεννημένος στη Μάλτα και μεγαλωμένος στον Καναδά, ο δραστήριος, πολυβραβευμένος αρχιμουσικός Τσαρλς Ολιβιέρι-Μανρόου διηύθυνε ποικίλο ρεπερτόριο αφήνοντας άριστες εντυπώσεις.
Η βραδιά ξεκίνησε με ένα τυπικό… ξεπέταγμα αυτού που πολλοί αντιλαμβάνονται απλώς ως τυπική υποχρέωση της ΚΟΑ απέναντι στο έργο των Ελλήνων συνθετών της λεγόμενης Εθνικής Σχολής. Εν προκειμένω ακούσαμε ακόμη ένα σύντομο έργο, το κάποτε συχνότερα παρουσιαζόμενο «Προανάκρουσμα στους Ψαλμούς του Δαυίδ» του Ανδρέα Νεζερίτη.
Η σύνθεση δόθηκε σε μια ωραία, στρωτή ανάγνωση που ανέδειξε τον απερίφραστα εθνικοσχολικό χαρακτήρα της γραφής και την ανατολίτικης ηδυπάθειας ενορχήστρωση.
Ακολούθησε μια όλως ευπρόσδεκτη σπανιότητα: το «Κοντσέρτο για φλάουτο, έργο 57» του Σαβέριο Μερκαντάντε, Ιταλού συνθέτη σύγχρονου των Μπετόβεν, Σπορ και Ροσίνι.
Πρόκειται για ωραιότατο δείγμα ιταλικής συμφωνικής γραφής, προερχόμενο από τη δεύτερη δεκαετία του 19ου αιώνα, που φέρει όλα τα αντιπροσωπευτικά χαρακτηριστικά της πένας των κλασικών λίγο πριν από το πέρασμα στον Ρομαντισμό: αισιόδοξη διάθεση, ισορροπημένη, σαφής φόρμα, υπέρκομψη φραστική, δεξιοτεχνικές εξάρσεις.
Ο εικοσάχρονος -ήδη πολυβραβευμένος!- Στάθης Καραπάνος πρόσφερε μια θαυμάσια ερμηνεία στην οποία συνδυάστηκαν ιδανικά η ακρίβεια και η δεξιοτεχνική άνεση, η ρευστή μελωδικότητα, ο διάφανος, πτητικός ήχος, η ολύμπια νηφαλιότητα.
Ο ταλαντούχος Ελληνας φλαουτίστας συμπορεύτηκε αβίαστα με την ορχήστρα, απέδωσε άριστα τον ανάλαφρο, χορευτικό βηματισμό της μουσικής, πρότεινε γοητευτικά εύπλαστη διαμόρφωση της μελωδικής φραστικής. Από μέρους της η ΚΟΑ υπό τον Μανρόου ανταποκρίθηκε στο ίδιο μήκος κύματος, αν και όχι με τον απαραίτητα σφιχτό συντονισμό των εγχόρδων.
Η συναυλία ολοκληρώθηκε με τη «Συμφωνία αρ. 7» του Αντονίν Ντβόρζακ. Ευφυής αρχιμουσικός, ο οποίος λόγω μαθητείας κατέχει άριστα τις οδηγίες χρήσης της τσεχικής μουσικής, ο Μανρόου απέδωσε θαυμάσια την παλλόμενη από νεανικού σφρίγους δυναμικές αντιθέσεις, γεμάτη γλυκασμούς ευφορίας δραματουργία της γραφής.
Παρ’ ότι και πάλι υπήρξε σποραδικά αισθητή μικρή υστέρηση στον συντονισμό των εγχόρδων, η συνολική διάπλαση της συμφωνικής αφήγησης έρρευσε αβίαστα, με ξεκάθαρη δομική οργάνωση, ερεθιστικά τονισμένες μεταπτώσεις και σφριγηλά, ευανάγνωστα αρθρωμένα ρυθμικά υποστρώματα. Θαυμάσια υπήρξε στο αργό μέρος η σολιστική συνεισφορά του κλαρινέτου (Μουρίκης).
Ο αρχιμουσικός εντόπισε και απέδωσε με ενάργεια τον διαφορετικό χαρακτήρα εκάστου μέρους της Συμφωνίας: το ηδονικής νοσταλγίας εναρκτήριο Allegro maestoso, το ονειρικό, λυρικό Pocco adagio, το ανέφελου χορευτικού οίστρου Scherzo, το εμβατηριακής ρυθμικής ορμής, αισιόδοξο καταληκτικό Allegro.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας