Αφιερωμένη στα 70χρονα του Συλλόγου «Οι Φίλοι της Μουσικής» ήταν η εξαιρετική αν και σημειακά άνιση συναυλία που έδωσε η ΚΟΑ στις 19/11/2023, στο κατάμεστο κρατικό Μέγαρο Μουσικής. Διηύθυνε ο αρχιμουσικός Χάνου Λίντου (Hannu Lintu). Μετά από μία σύντομη, περιεκτική προλόγιση από τον πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου του θεσμού, κ. Δημαρά, η βραδιά ξεκίνησε με τη συμφωνική εκδοχή της σουίτας του Γιώργου Σισιλιάνου για το χορόδραμα «Ταναγραία» (1957).
Εργο ήσσονος ενδιαφέροντος αποδόθηκε αξιοπρεπώς· σίγουρα θα τιμούσε καλύτερα τον συνθέτη κάποιο άλλο, ουσιαστικό έργο του. Αμέσως ακολούθησε το «Κοντσέρτο για βιολί» (1902/05) του Σιμπέλιους, έργο εμβληματικό της βαθιάς βορινής μελαγχολίας που διέπει τη μεταρομαντική μουσική του κορυφαίου Φινλανδού συνθέτη. Το κοντσέρτο ερμήνευσε ο ταλαντούχος Σουηδός –από Λευκορώσο πατέρα, Κιργίσια μητέρα- βιολιστής Ντάνιελ Λοζάκοβιτς, ο οποίος μας είχε εκπλήξει στο «Κοντσέρτο για βιολί» του Τσαϊκόφσκι (Ηρώδειο, 24/6/2022). Το πολυδιάστατα συναρπαστικό στίγμα της ωραίας εκτέλεσης καθόρισε η αντιπαράθεση της δεξιοτεχνικά ασφαλούς, εκφραστικά εσωστρεφούς ερμηνείας του ήδη διάσημου 22χρονου σολίστα προς τη θυελλώδη αλλά σφιχτής πειθαρχίας διεύθυνση του αρχιμουσικού. Ακριβές, πεντακάθαρα αρθρωμένο, ευαίσθητο, διαπλασμένο με ακραίες εκλεπτύνσεις αλλά και αντιθέσεις σε δυναμική και νευρώδη φραστική, το παίξιμο του Λοζάκοβιτς εκτυλίχθηκε στο πεδίο του στιβαρού, ρωμαλέου, βίαια φραζαρισμένου ηχητικού τοπίου της ορχήστρας παρά ήρθε σε διάλογο προς αυτήν. Το αποτέλεσμα υπήρξε συγκινησιακά συνταρακτικό!
Ολο το δεύτερο μισό της συναυλίας αφιερώθηκε στην «Ηρωική Συμφωνία», έργο κομβικό στην εξέλιξη της μουσικής γλώσσας του Μπετόβεν και του κλασικισμού. Την αδιαμφισβήτητα συναρπαστική εκτέλεση όρισε και πάλι η πηγαίας αμεσότητας, αχαλίνωτα ορμητική αλλά μουσικά καλλιεργημένη διεύθυνση του Λίντου, εξασφαλίζοντας ειρμό δίχως χάσματα που αρθρωνόταν καίρια σε βίαιες μεταπτώσεις, υπηρετώντας ιδανικά το θερμό εννοιολογικό/ιδεολογικό στίγμα της «Ηρωικής»: εναρκτήριο Allegro con brio δοσμένο με σταθερό, ανήμερο, μαχητικό ωστικό παλμό, ευγενές «Πένθιμο εμβατήριο», αγχωτικής ζέσης Scherzo, διονυσιακής ορμής καταληκτικό μέρος.
Οι μουσικοί της ΚΟΑ και κυρίως τα έγχορδα ανταποκρίθηκαν σε αυτό το στίγμα με μεσογειακή αμεσότητα, αλλ’ όχι δίχως σποραδικές αβαρίες και μια αίσθηση αγχώδους βιασύνης την οποία πρόδιδαν περιστασιακοί αποσυντονισμοί, καθυστερήσεις και μικροανακρίβειες.
Στις 24/11/2023, στην ίδια (αυτή τη φορά μισοάδεια…) αίθουσα, η ΚΟΑ υπό τον αρχιμουσικό Στέφαν Ασμπερι έδωσε μιαν εξαιρετική συναυλία εστιασμένη στην ουγγρική μουσική. Η βραδιά ξεκίνησε με μια μάλλον αδιάφορη –επίπεδη, άνευρη, δίχως σαφώς αρθρωμένο συντακτικό- εκτέλεση της εμβληματικής για το μεταπολεμικό μοντερνισμό σύνθεσης «Lontano» (1967) του Ούγγρου Γκιέργκι Λίγκετι. Ακολούθησε αμέσως το «Κοντσέρτο για βιολί αρ.2» (1939) του Μπάρτοκ, ένα από ωραιότερα κοντσέρτα του 20ού αιώνα, σπάνια στιγμή ευτυχισμένης σύζευξης του μεσοπολεμικού μοντερνισμού με το εθνικό/φολκλορικό στοιχείο.
Στην απόλυτη ακμή του και σε γόνιμα αρμονική σύγκλιση με τον Αγγλο αρχιμουσικό, ο 42χρονος Ουκρανός βιολιστής Ρομάν Σίμοβιτς πρόσφερε μιαν απολαυστικά αβίαστη ερμηνεία, προφανές προϊόν υψηλής μουσικής ευαισθησίας και ευφυΐας. Οδηγημένο από καλλιεργημένη αισθητική και οξεία αντίληψη της δραματουργίας –κάτι όχι αυτονόητο για τον Μπάρτοκ!- το παίξιμό του διέθετε ρωμαλέο, ορθοτονικά αψεγάδιαστο ήχο, ενώ η βαθιά επεξεργασμένη φραστική του απέδιδε πειστικά τη γωνιώδη γραφή και, κυρίως, άφηνε χώρο στη μουσική να εκτονωθεί σε κάθε εδάφιο του μουσικού συντακτικού. Τα αλλεπάλληλα περάσματα από λυρικές, ρυθμικομελωδικές διατυπώσεις με φολκλορικό πρόσημο σε βίαιες, γωνιώδεις αναπλάσεις του ίδιου υλικού συντελούνταν με καίρια σταθμισμένες στίξεις και υπολογισμένες επιταχύνσεις ή επιβραδύνσεις, ηχώντας αβίαστα και «φυσικά» παρά τις στριγκές αρμονίες. Εξαιρετικά συντονισμένη, σε άκρα εγρήγορση ήχησε ΚΟΑ!
Μετά το διάλειμμα ακούσαμε μια ζωηρή, εμβατηριακά αρθρωμένη εκτέλεση της δημοφιλούς, καλειδοσκοπικά ενορχηστρωμένης σουίτας από τη «λαϊκή όπερα» «Χάρι Γιάνος» του Κόνταϊ. Μοναδική επιφύλαξη ήταν εδώ η ελλιπής προβολή του ήχου του τσίμπαλου που τόσο ωραία έπαιξε η Αγγελίνα Τκάτσεβα: μια διαφορετική τοποθέτηση του οργάνου εμπρός, ή χαμήλωμα της έντασης του συμφωνικού ήχου σίγουρα θα υπηρετούσε καλύτερα το αποτέλεσμα. Η συναυλία ολοκληρώθηκε με δύο απολαυστικά δοσμένες, καίριες αναφορές στην παρουσία των ουγγρικών ακουσμάτων στην πεμπτουσιακά γερμανική/ρομαντική μουσική του Μπραμς: τους «Ουγγρικούς Χορούς αρ. 3 και αρ. 5».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας