Για την μπάντα "Αέρα Πατέρα"

 

'Ενα εκκολαπτήριο αντισυμβατικότητας, βγάζει τη γλώσσα σ' αυτό που οι πολλοί αντιλαμβάνονται.  Το είδος της μουσικής που παίζει δεν μπορείς να το κατατάξεις σε κάποιο είδος, έχει αφομοιώσει πολλά διαφορετικά είδη και δημιουργούν ένα δικό τους είδος. Ένα είδος σουρεάλ αντεγκράουντ και μπίτνικ πραγματικότητας.

Όλα αυτά παντρεμένα με την ποίηση και τα κείμενα του Ποιητή όπως το αποκαλούν, ο κατά κόσμον Μιχάλης Κριάλης, που διαβάζονται πριν, ενδιάμεσα και στο τέλος των συναυλιών τους. Τα κείμενα αυτά, η μάλλον όσα διασώθηκαν όλα αυτά τα χρόνια, βγήκαν σ' ένα βιβλίο από τις εκδόσεις Φαρφουλά το 2017, με τίτλο Ο Ξεροπούπουλος. 

 

Ο Τζίμης Ευθυμίου γράφει στο προλογικό σημείωμα του βιβλίου:

 Που πάει το άλογο,

 Που πάει το άλογο

 

Το άλογο πηγαίνει μακριά, κοντά τριάντα χρόνια τώρα, κι ακόμα πάμε. Με διαλείμματα, σαν ανεπαίσθητη δεκαετία. Το άλογο πότε γινόταν μπάντα, πότε φορτηγό, μπουλντόζα με πανό επάνω «ΟΙ ΑΕΡΑ ΠΑΤΕΡΑ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΔΡΟΜΟ», πότε διώροφο λεωφορείο, μπαινοβγαίνοντας από τη μοναδική μία πόρτα (έχει η ζωή) της τελειότητας/γελοιότητας.

Και μαζί μορφές και σεπτομορφές απ' την μεγάλη τοιχογραφία στο σύμπαν του Ποιητή. Ο Δάσκαλος, ο Ξεροπούπουλος, ο Μπίτνικ, ο Ανεμοκόρακας (πύρινος και εδάφους-εδάφους), ο Κινέζος Φαν, ο Ψοφιμοφάγος, ο Αλεκάρας, η γυναίκα του Νώε, η γάτα που έχασε στην Κέρκυρα, ο Μήτσος, ο Τρίχας, ο Άγιος Ψεύτης... Ο Ποιητής μένει ακίνητος, σαν άγαλμα που μιλάει, στη μύτη του αναρριχώνται Θιβετιανοί, αλπινιστές, και όμως όλα τρέχουν, κι αυτός μαζί, <σε τροχιές ηλεκτρισμένων αιώνων>.

Ανάβει το εκρηκτικό χαμόγελο, μας ανεβάζει στο (με το) Άλογο του κυνικού ρομαντισμού σ' ένα δικό του σουρεαλιστικό μπητ παράδεισο, φτιαγμένο με τα ίδια ακριβώς υλικά που άλλοι φτιάχνουν κόλαση.

 

Οι Αέρα Πατέρα είναι μία ιστορική μπάντα που χωράνε πολλές μπάντες μέσα. Αν διαβάσεις τα μέλη που έχουν περάσει από την μπάντα, αλλά και τα πόσα συνεχίζουν θα βαρεθείς να διαβάζεις, ανάμεσα τους πολλοί γνωστοί καλλιτέχνες, αυτό κάτι δείχνει.... 

 

Τα κείμενα του ποιητή ευφάνταστα, άλλες φορές αλληγορικά και άλλες φορές ακροβατούν στη λογική λίγων μυημένων, σίγουρα όμως αξίζουν μιας προσεκτικότερης ματιάς. 

 

Το κείμενο του η τυρόπιτα, είναι μια πολύ έξυπνη προσέγγιση της πραγματικότητας. Μια αλληγορική ιστορία που αποτυπώνει με τον πιο απλό τρόπο, ότι για τα πάντα ευθύνονται αυτοί που δεν ευθύνονται. 

 

 

Ήταν λοιπόν κάποιος που έκανε οικονομίες για να αγοράσει μια τυρόπιτα. Την ώρα που πήγε να δαγκώσει, πέρασε κάποιος τρέχοντας και του την άρπαξε από το στόμα. Τον κακομοίρη, τι έπαθε! Και ξέρετε τι άσχημο πράγμα είναι η πείνα.

Και του άλλου που την άρπαξε, πέρασε ένας με ποδήλατο και με γρήγορες κινήσεις του την βούτηξε. Και αυτός ο κακομοίρης, τι έπαθε! Και ξέρετε τι άσχημο πράγμα είναι η πείνα.

Αλλά και αυτός με το ποδήλατο πήγε να την φάει στην προκυμαία των ερασιτεχνών ψαράδων και την στιγμή που πήγε να νιώσει την ηδονή της δαγκωματιάς, του την άρπαξε ένα αγκίστρι και την έριξε δόλωμα στη θάλασσα και την φάγανε τα ψάρια. Να τι έπαθε κι αυτός ο κακομοίρης. Και ξέρετε τι άσχημο πράγμα είναι η πείνα...

Ποιός ήταν ο ένοχος τελικά, όλης αυτής της ιστορίας;

Μα φυσικά τα ψάρια!

Μη μου πείτε ότι δεν έχετε δει ψάρια να περιμένουνε ουρές έξω από τυροπιτάδικα; 

 

Επίσης ευρηματικό το κείμενο, <ΙΡΑΚΙΝΟΣ ΒΙΑΣΕ ΠΕΛΕΚΑΝΟ>, όπου αναφέρετε στην ιστορία του βιασμού και θανάτου του γνωστού πελεκάνου της Μυκόνου, Πέτρου. Εκεί κάνει τον βιαστή έναν μετανάστη Ιρακινό, γιατί στις μέρες μας γι όλα φταίνε οι μετανάστες (όλα τα άλλα πάνε είναι πολύ καλά...), να βιάζει τον πελεκάνο.

Όταν λοιπόν τον πιάνουν και τον πάνε στο δικαστήριο, αυτός ισχυρίζεται ότι ο πελεκάνος <τα ήθελε>!

Με αυτό τον τρόπο ήθελε να πει ο Ποιητής, ότι στις <σύγχρονες> κοινωνίες που ζούμε, ένοχα είναι πάντα τα θύματα και όχι οι θύτες. 

 

Οι Αέρα Πατέρα είναι το μουσικό όχημα που έστησαν το 1989, ο Τζίμης Ευθυμίου (εικαστικός, ποιητής, μουσικός, μαθηματικός) και ο Μιχάλης Κριάλης ( συγγραφέας) για να στεγάσουν μέρος του καλλιτεχνικού τους οράματος μαζί μ' ένα μακρύ κατάλογο εξαιρετικών μουσικών. Η στιχουργική τους αν και υφολογικά διαφέρει, φαίνεται να συντονίζεται στο ελευθεριακό πνεύμα, την παιγνιώδη διάθεση και την ανάγκη απόδρασης από την πραγματικότητα. Το τελευταίο, είναι ένα μοτίβο που επανέρχεται ευθέως στους στίχους του Ευθυμίου: " οπουδήποτε έξω απ'τον κόσμο ", " φύγε πιο γρήγορα απ'την σκιά σου", " πάντα να φεύγεις", " έξω ακόμη κι από το να'σαι έξω". Ο στίχος είναι συνήθως έμμετρος με ρίμα, σε πρώτο πρόσωπο ή προστακτική.

 

Αντιθέτως  η γραφή του Ποιητή είναι συνήθως πεζή, σε τρίτο πρόσωπο και αφηγείται αλλόκοτες ιστορίες με πρωταγωνιστές μοναχικές φιγούρες με παράξενα σύνθετα ονόματα: " Ο Τσαρδιβοκίνητος ζούσε χρόνια μόνος του, ακολουθώντας ντόπερμαν και πασχαλινά αυγά". Στα λάιβ συνήθως διαβάζει μεταξύ των τραγουδιών  αστείες ιστορίες που ισορροπούν ανάμεσα στο βιωματικό και το φανταστικό.

 

Στην 35ετη τους πορεία οι Αέρα Πατέρα προσέλκυσαν πληθώρα μουσικών . Σταθερό σημείο αναφοράς τους είναι το ροκ αν και είναι ανοιχτοί σε διάφορα άλλα είδη. Η μουσική τους πορεία θα μπορούσε να απεικονιστεί σε μία καμπύλη που εκκινεί από το πιο πειραματικό και κατευθύνεται προς πιο συμβατικές φόρμες με μικρές διακυμάνσεις : από το kraut rock ,το post punk, ακόμη και την musique concrete των  πρώτων τους ηχογραφήσεων που δεν ευτύχησαν να δισκογραφηθουν, ύστερα στο funk και την ψυχεδέλεια ως τις σημερινές ηχογραφήσεις τους που βρίσκονται στις παρυφές του έντεχνου. 

 

Οι Αέρα Πατέρα (στυλιζαρισμένο ως: ΑΕΡΑ ΠΑΤ∄ℝΑ) φημολογείται ότι είναι ελληνικό μουσικό συγκρότημα  πειραματικής τέχνης, που ίσως να  σχηματίστηκε στις 21 Ιουλίου του 1989. 

 

Στην πραγματικότητα είναι μια ελευθεριακή κολεκτίβα καλλιτεχνών και μη, που κάνουν μια διαρκή απόπειρα να μην αποπειραθούν κάτι. Γι’ αυτό και θεωρούν την μεγαλοπρεπή αποτυχία ως το τελικό ζητούμενο, Αν και συνήθως αποτυγχάνει και να αποτύχει. 

 

 Το συγκρότημα αποτελείται από μουσικούς, ζωγράφους, ποιητές, χορευτές, και οτιδήποτε άλλο, οι οποίοι έρχονται και φεύγουν αυξομειούμενη ροή που εξαρτάται από τις ηλιακές καταιγίδες και τα ρεύματα της ενδεχομενικοτητας  

 

Θεωρούνται ένα από τα μακροβιότερα εν ενεργεία ελληνικά συγκροτήματα. Χαρακτηρίζονται από μια έντονη σουρεαλιστική-ντανταϊστική διάθεση. Έχουν παίξει, διοργανώσει και συμμετάσχει σε αμέτρητες συναυλίες, φεστιβάλ, γεωτρήσεις, γκράφιτι, body painting, καταλήψεις, διαδηλώσεις, απεργίες, ελεύθερο κάμπινγκ, αντι-ολυμπιακούς αγώνες, ποδοσφαιρικούς αγώνες, και έχουν βγάλει αρκετούς δίσκους. Το συγκρότημα αποτελείται από σταθερά ανανεωμένους μουσικούς.

 

 

Το 1985 ο Ποιητής εκδίδει ένα περιοδικό στην Κέρκυρα με τίτλο Αέρα Πατέρα. Δύο χρόνια αργότερα σχηματίζεται ένα μουσικό σχήμα χωρίς όνομα. Οι Αέρα Πατέρα έκαναν την πρώτη  δημόσια εμφάνιση στο φεστιβάλ Better World, New World, στον Πάνορμο της Μυκόνου, στις 21 Ιουλίου του 1989. To 1999 παρουσιάζουν την "Τελευταία Όπερα του Εικοστού Αιώνα" στον κινηματογράφο ΙΡΙΔΑ. Ήταν όντως η τελευταία, καθώς δημιουργήθηκε και παρουσιάστηκε στις 29 Δεκεμβρίου 1999.

—

 

 

Α.Π: Ακριβώς έτσι είναι. Και συνεχίζει έτσι γιατί μόνο έτσι γίνεται. Είναι ένα πείραμα για τη δημιουργία ζωντανής ύλης, διαβρώνοντας την ύλη. Έχουμε φτιάξει μία αερογέφυρα, που την έχουμε χτίσει και γκρεμίσει τόσες φορές, που δε θυμόμαστε τούτη τη στιγμή αν υπάρχει ή δεν υπάρχει. Πάντως το καλό είναι, ότι και να μην υπάρχει, πάλι μπορείς να περάσεις. 

 

 

Α.Π: Γιατί είναι πολλά πράγματα μαζί. Όπως η απάντηση στην ερώτηση: "Πώς;". Ή στην απάντηση: "Δεν γίνεται!". 

-Γίνεται.

-Πώς;

 - Αέρα πατέρα. 

(Σκέψου πόσα σοβαρά και καλά, συνήθως καταλήγουν σε φάρσα)... 

Γιατί σημαίνει, Ελευθερία. Ακόμα και από την ίδια την Ελευθερία! 

Γιατί σημαίνει "Τώρα".. Αφού μόνο τώρα υπάρχει και η ώρα είναι πάντα δυόμιση.

Επίσης, έχει να κάνει με την αντίφαση. Μια και δώ στην Ελλάδα, όλοι αέρα πατέρα είμαστε, μόνο που δεν το λέμε. Είναι η υπόγεια δόνηση του τόπου. 

 

 

Α.Π: Και βέβαια βρισκόμαστε. Κυρίως στα όνειρά μας για νέες συνεργασίες.

Πάντα είχαμε σκοπό να παίζουμε μέχρι να παίξει ολόκληρος ο τηλεφωνικός κατάλογος μαζί μας. Μετά θα συνθέσουμε μία όπερα αέρα πατέρα με λιμπρέτο τον τηλεφωνικό κατάλογο και θα φύγουμε. Αποχαιρετώντας όπως πάντα με το: "Και όσο είμαστε εμείς εδώ, μην ανησυχείτε για τίποτα!..". 

 

 

Α.Π: Σαφώς μυθική. Επίσης ιδεατή, αφού όλα είναι μία ιδέα και για μία ιδέα ζούμε τελικά.

Πρόκειται για μία -γενικευμένη- Αυτοκρατορία, ευγενική βεβαίως. Τώρα που το λες, πλησιάζει ο καιρός για την ίδρυση. 1η Ιουλίου 2024, στις 1:30 μμ, όπως είχαν προείπει οι προφητείες μας. Πιστεύουμε ότι με την ίδρυση θα σταματήσουν κάποια προβλήματα γεωγραφίας, πολέμων,  παρεξηγήσεις διάφορες κλπ. Γιατί στην "Αέρα άλλα αν δεις", υπάρχουν ελαστικοί νόμοι, σαν σφεντόνες. Ας πούμε, απαγορεύεται το απαγορεύεται, που συνήθως φταίει για όλα. 

 

 

Α.Π: Α ναι θυμόμαστε. Εμείς τότε ήματαν 2 μονάδες μπροστά απ' τους UB-40, γιατί το Νόημα της ζωής όπως ξέρετε, είναι 42. Αλλά εντάξει. Ξεκινήσαμε και τελειώσαμε με ένα φοβερό φινάλε που κράτησε ώρα. Μέσα σε αυτό το διάστημα η μπουγάδα πρόλαβε να στεγνώσει, οπότε ευχαρίστησαμε και για το στέγνωμα.

Εδώ πρέπει να πω ότι η Ιστορία έχει γράψει εξωφρενικά πράγματα για τη συναυλία, πράγμα που είναι ανακριβές. Η αλήθεια ήταν ακόμα πιο εξωφρενική. Ο τραγουδιστής πχ, δεν ήρθε αυθημερόν από τη Σαμοθράκη με ελικόπτερο, αλλά ήρθε αυθημερόν από τη Σαμοθράκη, επιταχύνοντας ένα πλοίο που πήγαινε Λαύριο, με ένα αεροπλάνο στη Λήμνο, να περιμένει.. Με συστολή και διαστολή του Χρόνου. 

 

• Και μια και μιλάμε για νύκτα, Άδεια νύκτα η Άγια νύκτα; 

 

Α.Π: Σύμφωνα με το Ταό πρέπει να είμαστε κενοί και ολόφωτοι.. Τώρα τι γίνεται όταν είμαστε κενοί και στο σκοτάδι όπως συνήθως; Το τραγούδι αυτό μας προτρέπει να βγούμε από το άδειο στο Άγιο. Δηλαδή με απόσταξη χαράς. Και γράφτηκε παραμονή Χριστουγέννων, για όσους έχουν νιώσει κάποια στιγμή άστεγοι. Σε όποιο επίπεδο θες. 

 

• Κάπου το έχω ξανακούσει, μ' αυτή ή με παρόμοια μορφή, έχω την αίσθηση απο τον subcomandante Marcos των Ζαπατίστας, χωρις να έχει και πολύ σημασία. Οι λέξεις δεν έχουν ιδιοκτήτες, όπως δεν έχουν και παρθενογέννεση. «Χωρις τίποτα στην πάντα, τότε μονάχα σου ανήκουνε τα πάντα», αυτό είναι ο πυρήνας της σκέψης σας; 

 

Α.Π: Ο βαθύς πυρήνας ναι. Γιατί στον βαθύτερο ακόμα, λειτουργεί σχάση και σύντηξη ιονισμένων ατόμων αέρα πατέρα και ενεργοποιούν ευαίσθητες υπερχορδές. Όπως η σύνδεση της βασιλείας των ουραγών με τη βασιλεία των ουρανών. Το να μην έχεις τίποτα αλλά να έχεις τα πάντα ή τα άγια πάντα. Το μηδέν εις το πηλίκον που μας κάνει άπειρο.

Ο Μάρκος βέβαια τα ξέρει αυτά. Χωρίς την ποίηση δεν αλλάζεις τον κόσμο. Αλλιώς αν τον αλλάξεις, πάλι χάλια θα τον κάνεις.

 

 

Α.Π: Μας έχουν κατακλέψει κύριε μου. Σουρεαλιστές, Μπήτνικς, Κόρσο, Γκίνσμπεργκ κλπ. Αλλά και άλλοι.. Ο Τσαϊκόφσκι π.χ. έκανε instrumental, εκείνο το παλιό τραγούδι μας που έλεγε: "Μπορεί να είμαι ασχημόπαπο αλλά θα μεγαλώσω και εγώ..."....

Ίσως ζητήσουμε τα πνευματικά μας δικαιώματα, όταν επιτέλους ολοκληρώσουμε τη χρονομηχανή (μουσική) που φτιάχνουμε. 

 

• Ξεροπούπουλος, κείμενα που διαβάστηκαν σε διάφορες συναυλίες, τι ακριβώς ήταν αυτά τα κείμενα, δώστε μας ένα δείγμα; 

 

Α.Π: Φυσικά ο Ποιητής δε γράφει ποιήματα, αλλά διακηρύξεις. Όπως πχ ο  Ξερωπούπουλας, που "Είναι το είδος που θα σώσει τον κόσμο. Ακολουθούν οδηγίες μαγειρέματος Ξεροπούπουλου...".  ¨Η:: "Μένεις ίδιος όταν σφυράς σε μια κηδεία να γυρίσει, γιατί το πτώμα δεν ήταν εκεί. Όταν έχεις τικ και σου λείπει ένα τακ για ν' ανοίξεις ρολογάδικο..."

Ή το: "Για να μην τρελαθείς μείνε τρελός, αλλά ποτέ μα ποτέ μην ξεχνάς ότι." Είναι ένα είδος εγκεφαλικού μασάζ που σπάει τους χόνδρους του νοήματος και τα διάφορα άλατα. Όπως τα Κοάν η το "Εν οίδα ότι ουδέν οίδα", για όσους καταλαβαίνουν τ' Αρχαία.. 

 

• Με ποιόν η ποιούς μουσικούς δεν έχετε παίξει και θα θέλατε να παίξετε; 

 

Α.Π: Αν και η ερώτηση αυτή έχει απαντηθεί, θα υπενθυμίσουμε ότι με τον Πολλαπλασιαστή Νοήματος και τη Γεννήτρια Απίθανότητας, έχουμε ήδη παίξει μ' όλους σε διαφορετικές χρονικές στιβάδες. Πράγμα που ίσως έχει ήδη γίνει, αφού θα γίνει. Κατά το "Η πρωία ως αύριον και ως χθες".

Πολλοί από αυτούς τους μουσικούς δεν είναι ευρύτερα γνωστοί. Όπως, συρματόσχοινα κεραίας σε βράχο του Αιγαίου. Τριζόνια, τζιτζίκια, αντίλαλοι, το ηλιοβασίλεμα στη Δήλο. Εκτροχιασμοί. Μπουρμπουλήθρες. Καρέκλες που τρίζουν. Άνθρωποι που γλιστράνε στις απόψεις τους. Λίθοι που πέφτουν στο νερό από αναμάρτητους. Η πραγματικότητα που δεν υπάρχει. 

 

 

Α.Π: Δεν επιβιώνουν. Με τη χρονομηχανή που έχουν μεταφέρονται σε άλλες εποχές. Δηλαδή στο μέλλον που φανταζόμασταν στο παρελθόν. Άμα προσαρμόζεσαι στην εποχή σου, μοιραία την αναπαράγεις και την ανακυκλώνεις. Μία λύση είναι να προσαρμόζεις την εποχή σου σε σένα. Η απογοήτευση είναι πολυτέλεια.

Όσο πιο δυστοπικό το περιβάλλον, τόσο μας δίνει έμπνευση για να ανταπεξέλθουμε, διακωμωδώντας το αντέχουμε, ο σουρεαλισμός είναι μια μορφή αντίστασης. Γιατί βλέπεις τον κόσμο με άλλα μάτια και τον αντιμετωπίζεις διαφορετικά με τρόπο απρόσμενο . Εξάλλου μην ξεχνάτε ότι οι Αέρα Πατέρα ζούμε παράλληλα στην αέραλάνδη.  

 

Ο παράλληλος αυτός κόσμος της Αεραλάνδης είναι η πρόταση μας στην επόμεμενη ερώτηση. 

 

 

Α.Π: Αυτό μας θυμίζει λίγο τον τίτλο της τρίτης κινηματογραφικής ταινίας που τώρα ξεκινάμε: "Προσεχώς άνθρωποι". Μόνο για μας τους ανθρωπιστές η κουβέντα τι είναι άνθρωπος (τι είναι το ζουμί του), έχει σημασία. Θυμήσου ότι πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος. Και ότι άνθρωπος είναι η ερώτηση σε κάθε απάντηση.

Πράγματι ούτε εμείς βλέπουμε τον άνθρωπο στο μενού...μάλλον θα φάμε πάλι ψάρι..τι νόημα έχει το μενού χωρίς τον άνθρωπο; ποιος μας σύστησε τέλος πάντων αυτή την ταβέρνα;  Όταν ο ποιητής στην Κέρκυρα για να βρει το δρόμο έβαλε σημάδι μία γάτα με αποτέλεσμα να χαθεί και να δει την πλάτη του, το μόνο σύνθετο πρόβλημα ήταν ότι είχε βάλει σημάδι τη γάτα του Σρέντιγκερ. Η οποία υπάρχει και δεν υπάρχει συγχρόνως. Αλλά υπάρχει σαν ενδεχόμενο. Αυτό εμάς μας καλύπτει. 

 

• Με αφορμή το, απαγορεύεται το απαγορεύεται που λέτε στην απάντηση σας για την Αεραλάνδη, θυμάμαι ότι  ήταν ένα απο τα βασικά συνθήματα του Μάη του 68', μου δίνετε πάσα να σας ρωτήσω, πιστεύετε ότι τελικά, κάτω από το λιθόστρωτο υπάρχει  παραλία; 

 

Α.Π: Μία και μιλάμε για το Μάη πρέπει να σου πω ότι αφού απαγορεύεται το απαγορεύεται άρα και απαγορεύεται απαγορεύεται το απαγορεύεται. Όποτε φυσικά και θα απαγορεύεται το απαγορεύεται το απαγορεύεται το απαγορεύεται. Δηλαδή μη λυσσάμε να τους φέρουμε όλους στις απόψεις μας. Είναι σα να θες να γίνεις χαλίφης στη θέση του χαλίφη. Εμείς  έτσι κι αλλιώς έχουμε κι άλλες και δεν είναι υποχρεωτικό να συμφωνούμε και με όλες τις απόψεις μας. Και βέβαια κάτω από το λιθόστρωτο που έχουμε βάλει στο μυαλό μας υπάρχει παραλία κι αν δίναμε τα ραντεβού εκεί θα περνάγαμε υπέροχα.

Κάτω από το λιθόστρωτο υπονομεύει πάντα μια παραλία. Αυτό άλλωστε είναι και το σλόγκαν του υπουργείου Φου-τουρισμού της Αεραλάνδης.. 

 

 

Α.Π: Όταν ένας μετεωρίτης πέφτει στη γη και δημιουργεί βαθούλωμα κρατήρα, ακριβώς στην απέναντι πλευρά εμφανίζεται ένα ύψωμα, αντίστοιχων διαστάσεων. 

 

 

Α.Π: Ρocket universe, παράλληλη διάσταση με ξεχωριστή υπόσταση, εκτός συμβατικών χωροταξικών προσδιορισμών, εντός παραισθησιακών αντικατοπτρισμών, έχει την μαγική ιδιότητα να αφομοιώνει τα αυθεντικότερα χρώματα κι αρώματα καθενός που έχει απ' αυτήν περάσει.

 

 

Ο ανεμοστρόβιλος Α/Π αποτελείται από έναν πυρήνα μουσικών που γυρίζουν γύρω από τον εαυτό τους και στο πέρασμα τους συμπαρασύρουν άλλους μουσικούς που βρίσκονται γύρω και ακολουθούν με τη φορά που στροβιλίζεται  ο άνεμος όταν. Πολλές φορές αναλόγως της δημιουργικότητας του πυρήνα η περιφέρεια του ανεμοστρόβιλου φτάνει πολύ μακριά καθώς γυρίζει ταχύτερα. Επίσης λειτουργεί ένας χρονικός ανεμοστρόβιλος ο οποίος επαναφέρει παλαιότερους συνεργάτες με ράντομ τυχαιότητα. 

 

 

Τζίμης (Τζίμης Ευθυμίου), Ποιητής (Μιχάλης Κριάλης), κύριος Δημητριάδης (Δημήτρης Δημητριάδης), Τάσος Στάβερης  (Νάκης), Μαρίνος Χειμώνας, Elderdiery M. Fadul (Didi)

Παύλος Χυτήρογλου Σουφλής (Πύραυλος), Θοδωρής Τρύφων (Θεός), Αθανάσιος Κλασίνας, Βαγγέλης Τσουκνάκης (Βαγγτσού), Νίκος Α, Μαρίνα Τσαγκρή, Νίκος Παπαδόπουλος , Ιωάννα Μητσόγλου (Johanna), Ανδρέας Κουτέπας (Εραστής), Τιάμα, Παναγιώτης (-άκης) Καράγιωργας, Στέλλιος Γιαννουλάκης (Σχήμα), Ανδρό

 

 

Ηλίας Κατης (Cheese Power), Igor, Ελένη Λου, Λίτσα Μουσούλη, Γιώργος Χουρχούλης, Φοίβος Γαλάτουλας, Νίκος Λυμπερόπουλος, Ιωάννης Πρωτονοτάριος, Παναγιώτης Αθανασόπουλος, Κώστας Κοκκαλιάρης (Κοκκαλιάρης), Γυάλινος, Βαθύς, Άλεξ φρομ Πάρις, Απατίς, Γιάννης Παρασκευόπουλος, Γιάννης Ντέλας, Μαρία Λεμπιδαρά (Μπουρμπουλήθρα), Νικος Τουλιάτος Χάλκινα Αγίου Στεφάνου, Μανόλο, Γιατρός, Τάκης Παπαδόπουλος , Γιάννης Μαυρογένης, Γρηγόρης Τσιγκριστάρης, Γιώτης Κίτταρης, Antonio Kortez, Γιώργος Δάμαλος, Μάγειρας, Θάλεια, Katherine, Σοφία, Σπύρος Σαραντόπουλος (Super Katatonik), Στέφανος Λαρεντζάκης (Large), Στάθης Ρουπακιώτης, Νίκος Μηλιώνης (Κτήνος), Socos, Στράτος Κυπριωτέλης(Δήμαρχος), Γιώργος Τηλιγάδης (Γεωτρύπανος), Μπέρντυ Παναγιώτης, Γλύκας, Γλυκύτατος, Νίκος Τραχανάς, Ζωρζ, Τσούτσουρας , Άγγελος Σκορδίλης, Γιάννης Κουρέας (Κουρέας), Χρήστος Κωτζιούλας (Κάπτεν), Γρηγόρης Κακούρης, Ιώ Αρματά, Άννα Γούλα, Ιωάννα Νίνου, Allan Massey, Δημήτρης Σταυρακάκης , Κωνσταντίνος Τσιγαράς (Κοστ Σιγαρέτ), Τάσος Μενεμένογλου (Μενέ ή Μεμέ), Νίκος Μενεμενόγλου (Αρκούδας), Αλέκος Στρωματιάς (Αλεκάρας), Πάτερ Vortex, Πέγκυ Βαλμά, Κωνσταντίνος Τερζόπουλος (Γερο-Μπήτνικ), Γιώργος Χρήστου (Τετρακάναλος), Άκης Μπογιατζής, Ανδρέας Τρούσσας, Σαββίνα Γιαννάτου, Δημήτρης Πουλικάκος, Βαγγέλης Φάμπας, Ελένη Ευθυμίου, Ειρήνη Τηνιακού, Σταύρος Παργινός, Γιώργος Καζιάνης, Σπύρος Ηλιάδης, Έκτωρ Λεβέντης , Σπύρος Τυρέας,, Τάσος Μακρυγιάννης, Παναγιώτης Ταραβάνης (Γυναικολόγος), Denis Tonton, Βάσω Μιχαηλίδου (Ακορντεονίδου), Κυριάκος, Ζωή, Γιώργος Γαβαλάς, Δημήτρης Ζαφειρέλης, Κανέλος

Γιώργος Λαδόπουλος , Άγης Κελπέκης, Γιάννης Μητάς (Υδραυλικός), Δημήτρης ο Δάσκαλος, Αόρατος άνθρωπος, Παναγιώτης Νταβέλος, Παναγιώτης Γκίκας (Τεν-τεν), Χριστίνα κ.Δ., Γιώργος Πιλάλας (Ζωρζ Πιλαλί), Βασίλης Σαλτίκης, Χριστίνα Μόραλη, Δημήτρης Πετρουπολίτης, Sohn Lenahan, Στέφανος Πατρωνίδης, Σταύρος Τσακαλίδης (Τσάκαλυ D),, Αλέξης Μωησίδης (Αγ. Λουκάς), Παναγιώτης Αντζουλάτος (Παγής), Σόλης Μπαρκής, Νίκος Μαυρομάτης, Μαριλή Μαστραντώνη, Ελένη Ασβεστά, Μάνος Πυροβολάκης, Blaine Reininger, Νίκος Δρογώσης, Νίκος Μπάρδης, Κατερίνα Γώγου