«Τότε που προβάραμε στο σπίτι του Λοΐζου τα “Νέγρικα”...»

Λένε ότι πέθανε στις 17 Σεπτεμβρίου 1982 στη Μόσχα. Δεν είναι αλήθεια. Ο Μάνος Λοΐζος κατάφερε με μόλις 10 δίσκους που εκδόθηκαν όσο ζούσε (και κάποιους που ακολούθησαν μετά θάνατον) να αφήσει ένα ισχυρό αποτύπωμα στο ελληνικό τραγούδι κι ένα βαθύ σημάδι στην καρδιά. Σαράντα χρόνια πέρασαν από εκείνο τον Σεπτέμβρη και στο θέατρο Ολύμπια Δημοτικό-Μουσικό Θέατρο «Μαρία Κάλλας» έχουν πολύ φιλόδοξα σχέδια, καθώς ετοιμάζουν το αφιέρωμα «Μάνος Λοΐζος – 40 χρόνια μετά: από την καρδιά στη μνήμη».

Τέσσερις συναυλίες με σημαντικούς ερμηνευτές (μεταξύ αυτών τραγουδιστές που ερμήνευσαν τις δημιουργίες του στις πρώτες εκτελέσεις, αλλά και νεότεροι που με τα χρόνια συμπορεύτηκαν με τα τραγούδια του) στις οποίες θα ακουστούν 9 από τους 12 κύκλους τραγουδιών του.

Την αυλαία σηκώνει την ερχόμενη Τετάρτη 4 Μαΐου ο Γιώργος Νταλάρας (μαζί του η Ασπασία Στρατηγού και ο Κώστας Τριανταφυλλίδης), βασικός ερμηνευτής των τραγουδιών του Μάνου Λοΐζου, που θα μας γυρίσει πίσω στη δεκαετία του ’70 παρουσιάζοντας δυο εμβληματικούς δίσκους: τις «Θαλασσογραφίες» (1970) και το «Να ’χαμε τι να ’χαμε» (1972) και οι δύο σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, αλλά και στιγμές από τον δίσκο «Τα τραγούδια μας» (1976) σε στίχους Φώντα Λάδη.

Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, που έχει σημαδέψει με τη φωνή του εμβληματικά τραγούδια του Λοΐζου, ακολουθεί την Τετάρτη 11 Μαΐου κι επιλέγει (έχοντας στο πλευρό του τη σπουδαία Μαρία Παπαγεωργίου) να παρουσιάσει «Τα τραγούδια του δρόμου» (1974) σε στίχους Κωστούλας Μητροπούλου, Λευτέρη Παπαδόπουλου, Γιάννη Νεγρεπόντη, Δημήτρη Χριστοδούλου αλλά και του ίδιου του συνθέτη και τον τελευταίο δίσκο που κυκλοφόρησε ο Μάνος Λοΐζος εν ζωή «Για μια μέρα ζωής» (1980) σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, Μανώλη Ρασούλη, Δώρας Σιτζάνη, Φώντα Λάδη, Μάνου Λοΐζου και σε ποίηση Τάσου Λειβαδίτη.

Την Κυριακή 22 Μαΐου τη σκυτάλη παίρνουν οι Μαρία Φαραντούρη, Μίλτος Πασχαλίδης και Απόστολος Ρίζος. Ενώ την Τετάρτη 26 Μαΐου το φινάλε γράφουν οι Ελεωνόρα Ζουγανέλη, Γιάννης Διονυσίου, Γιάννης Παπαγεωργίου ερμηνεύοντας «Τα τραγούδια της Χαρούλας» (1979) σε στίχους Μανώλη Ρασούλη και τον «Σταθμό» (1968) σε στίχους Παπαδόπουλου - Λοΐζου.

Τι είναι όμως αυτό που διαχρονικά συγκινεί τόσους νέους και καταξιωμένους καλλιτέχνες στον Μάνο Λοΐζο; Και γιατί όλοι θέλουν να αναμετρηθούν με τα τραγούδια του;

Η κορυφαία μας τραγουδίστρια Μαρία Φαραντούρη ξέρει όσο λίγοι τι σημαίνει η επαφή με τη μουσική του, αλλά κυρίως η φιλία με τον ίδιο. «Ο Μάνος Λοΐζος ήταν ο πρώτος που συνάντησα στον Σύλλογο Φίλων Ελληνικής Μουσικής κι από τότε είχαμε μια στενή φιλία, πέρα κι από τη μουσική και τα τραγούδια, μέχρι που έφυγε τόσο πρόωρα από τη ζωή. Μαζί με τον Λοΐζο και τον Διονύση Σαββόπουλο πήγαμε στην πρώτη μπουάτ, μαζί πήγαμε και στις συνοικιακές συναυλίες στην Αθήνα. Ηταν ένας άνθρωπος απλός, τρυφερός, ευαίσθητος, με ιδιαίτερο ταλέντο. Είχε έρθει από την Αίγυπτο κι έπαιζε πιάνο, κιθάρα, ακορντεόν. Αρα υπάρχει κι ένα έντονο προσωπικό και συγκινησιακό στοιχείο στη συνεργασία μαζί του», μας λέει.

Για τη συναυλία που περιμένουμε στο Ολύμπια η Μαρία Φαραντούρη ανοίγει ένα από τα σπάνια κεφάλαια της καριέρας της και μας παρουσιάζει για πρώτη φορά στην ολότητά του έναν δίσκο-σταθμό της ελληνικής δισκογραφίας τόσο για το θέμα του όσο και για τον ήχο του, «Τα Νέγρικα» (1975), σε στίχους Γιάννη Νεγρεπόντη. Μαζί της ο Μίλτος Πασχαλίδης και ο Απόστολος Ρίζος ερμηνεύουν το «Καλημέρα ήλιε» (1973) σε στίχους Δημήτρη Χριστοδούλου, Μάνου Λοΐζου. Στη συναυλία θα παρουσιαστούν και στιγμές από τον δίσκο «Γράμματα στην αγαπημένη» (1983) σε ποίηση Ναζίμ Χικμέτ.

«Τα “Νέγρικα’’ τα έγραψε μαζί με τον Γιάννη Νεγρεπόντη και θυμάμαι στο σπίτι του που τα προβάραμε ένα ένα, καθώς γεννιόντουσαν, αρχίζοντας από την “Προσευχή’’», θυμάται η Μ. Φαραντούρη. «Τα “Νέγρικα’’ είναι γέννημα-θρέμμα της δεκαετίας του ’60, τότε που υπήρχε σε όλους εμάς τους νέους μια ευαισθησία με ό,τι γινότανε στον κόσμο και στα αντίστοιχα κινήματα νεολαίας. Δείχνουν συμπαράσταση κι αλληλεγγύη με τους αγώνες κατά του ρατσισμού που τότε βρισκόταν σε έξαρση στις ΗΠΑ. Εναν χρόνο μετά, θυμίζω, δολοφονήθηκε ο Λούθερ Κινγκ. Το θαυμαστό είναι ότι ο Λοΐζος συνέδεσε εκπληκτικά και πρωτοποριακά διάφορους ρυθμούς και μορφές μουσικής πάνω σε ελληνικό στίχο. Ετσι, τα “Νέγρικα’’ αποτέλεσαν την έκπληξη της εποχής και καθόλου τυχαία αγκαλιάστηκαν θερμά από το φοιτητικό κίνημα».

Οπως η ίδια θυμάται, τα «Νέγρικα» «πρωτοπαρουσιάστηκαν το ’66 από τον Σύλλογο Φοιτητών Βιομηχανικής στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και σε μια συναυλία που οργάνωσε η ΕΦΕΕ στις 19 Απριλίου 1967, μόλις δύο μέρες πριν από το πραξικόπημα της χούντας. Ηχογραφήθηκαν σε δίσκο, μετά οχτώ χρόνια, το 1975, όταν είχε πέσει η δικτατορία, κι αποτελούν μια μοναδική διαχρονική κατάθεση του τραγουδιού μας κατά του ρατσισμού εναντίον των μαύρων, που ισχύει μέχρι και σήμερα. Για μένα αυτός ο δίσκος είναι μια ιδιαίτερη στιγμή στη συνεργασία μου με τον Μάνο Λοΐζο, βαθιά χαραγμένη μέσα μου. Η συγκίνηση που θα τα τραγουδήσω ξανά στο σύνολό τους είναι μεγάλη...».

📌 ΙNFΟ: Προπώληση www.ticketservices.gr