Διαδικτυακή «Γέφυρα Μουσικής» πάνω από τη Συγγρού

Οχι, η πανδημία δεν είναι ικανή να κόψει αυτή τη γέφυρα, ούτε να εμποδίσει τους διαύλους επικοινωνίας. Εστω και ηλεκτρονικά, η «Γέφυρα Μουσικής πάνω από τη Συγγρού» θα συνδέσει και φέτος για 6η χρονιά τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση με το Πάντειο Πανεπιστήμιο, τους μουσικούς και τους φοιτητές με το κοινό, όλους εμάς με μια ιδιαίτερη μουσική- πολιτιστική δράση.

Λόγω συνθηκών, οι απρόβλεπτες μουσικές συναντήσεις θα γίνουν φέτος για πρώτη φορά διαδικτυακά, μέσα από το YouTube Channel του Ιδρύματος Ωνάση. Από εκεί λοιπόν θα ακούσουμε αύριο Πέμπτη σε παγκόσμια πρώτη τις πέντε νέες αναθέσεις της Στέγης για έργα νέων συνθετών και συνθετριών, τα οποία βιντεοσκοπήθηκαν και μεταδίδονται διαδικτυακά χωρίς αντίτιμο και χρονικό περιορισμό.

Οσο για τους φοιτητές της κατεύθυνσης «Πολιτισμός και Πολιτιστική Διαχείριση» του Τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου, συνεργάζονται σε κάθε στάδιο της διοργάνωσης και βιώνουν την ουσία αυτής της παραγωγής: αμοιβαιότητα, υπευθυνότητα, έμπνευση, επαγγελματισμός, αλληλεπίδραση, ελευθερία έκφρασης.

Ας ρίξουμε μια ματιά στα έργα της φετινής διοργάνωσης:

● Το «Buzzer» είναι η πρώτη ανάθεση της Στέγης στη νέα συνθέτρια Νίκη Κρασάκη. Μια πλούσια ηχητική παλέτα παιχνιδιών, παιδικών μουσικών οργάνων και αντικειμένων αποτέλεσε την πηγή έμπνευσής της, ενώ ο γνωστός ήχος του buzzer των τηλεπαιχνιδιών υπήρξε το κύριο ερέθισμα της συνθέτριας.

Το έργο ερμηνεύουν οι Trigger Happy, μια ανήσυχη τετραμελής κολεκτίβα σύγχρονης αυτοσχεδιαστικής μουσικής, «παίζοντας» (με) φράσεις από γνωστές παιδικές μελωδίες και παραμύθια, καθώς και με κανόνες ομαδικών παιχνιδιών.

● Στο «Sound Attractors» η Βασιλική Λεγάκη παρουσιάζει ένα δυναμικό σύστημα δύο εφαπτόμενων ηχητικών κόσμων, του σαξοφώνου και των κρουστών. Τοποθετώντας τους εκτελεστές σε δύο διαφορετικά σημεία του χώρου, οι ηχητικές χειρονομίες δημιουργούν παράλληλες τροχιές ανάμεσά τους.

Το έργο επιχειρεί να προτείνει μια εμπειρία αντίληψης της κίνησης του ήχου ως απεριοδικής, τυχαίας, ασταθούς και μη γραμμικής, εμπνευσμένης από την έννοια του χάους. Ερμηνεύουν η σαξοφωνίστρια Noa Mick (σύνολο False Relationships and Extended Endings Ensemble for New Music) και ο εκτελεστής κρουστών Θοδωρής Βαζάκας.

● Στο νέο της έργο με τίτλο «ΗαdεS», η Ανθή Δαμβουνέλη ξεκινά με αφετηρία έναν παλιό χάρτη της περιοχής του ποταμού Αχέροντα, πάνω στον οποίο η φλαουτίστρια Εύα Σταύρου και η πιανίστρια Θάλεια Παπαδοπούλου επιλέγουν τη δική τους πορεία προς το Νεκυομαντείο (δηλαδή, Νεκρομαντείο) του Αχέροντα. Οι μουσικοί, μέσα από 30 μινιατούρες, θα σχηματίσουν το προσωπικό τους δρομολόγιο προς τον «Κάτω Κόσμο».

Οι συντεταγμένες του χάρτη, ως λέξεις, χρησιμοποιούνται είτε από το σημαινόμενό τους είτε από τον ήχο τους, ενώ η κίνηση των μουσικών συμπληρώνει την αντισυμβατική γραφή.

● Το νέο έργο του συνθέτη Νίκου Γαλενιανού «The forest that hears the field that sees» είναι επηρεασμένο από το σκίτσο του Ολλανδού ζωγράφου της Αναγέννησης Ιερώνυμου Μπος «Το δάσος έχει αυτιά, το λιβάδι έχει μάτια».

Ο συνθέτης εμπνέεται από τη δομή του σκίτσου, αλλά και από τις εμπλεκόμενες ιστορίες. Τον ενδιαφέρει επίσης η εξερεύνηση των διευρυμένων τεχνικών του ακορντεόν, του σαξοφώνου και του κοντραμπάσου, σε σχέση με τα σημεία της ηχοχρωματικής τους σύγκλισης. Ερμηνεύει το σύνολο Τέττιξ (σαξοφωνίστας Guido de Flaviis, ακορντεονίστας Σταμάτης Πασόπουλος, κοντραμπασίστας Χάρης Παζαρούλας).

● Τέλος, το νέο έργο του Αλέξανδρου Σπύρου «Trio» έχει συλληφθεί ως έργο ανοιχτής διανομής. Καλείται δηλαδή το κοινό να επιλέξει τα όργανα που θα το εκτελέσουν, γεγονός που σημαίνει ότι κάθε φορά μπορεί να παραχθεί και ένα νέο άκουσμα.

Στην πρώτη του εκτέλεση ερμηνεύεται από τρεις μουσικούς του Ergon Ensemble (Κώστα Παναγιωτίδη-βιολί, Κώστα Τζέκο-κλαρινέτο, Δημήτρη Τραυλό-τσέλο). Πρόκειται για ένα έργο μικτής σημειογραφίας, στο οποίο ο συνθέτης ζητά από τους ερμηνευτές να χρησιμοποιήσουν μη συμβατικούς τρόπους παραγωγής ήχου.