«Eίμαστε εδώ, χορεύοντας»

Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων ειδικά φτιαγμένο για τον ψηφιακό κόσμο. Για δύο μέρες πατάμε παύση στην καραντίνα και ζούμε στον παλμό των νέων καλλιτεχνών που επανεκκινούν, κινούνται και συγκινούνται. Με σύνθημα «είμαστε εδώ, χορεύοντας», καλλιτέχνες της νεότερης γενιάς καταθέτουν έργα που δημιούργησαν το τελευταίο δίμηνο, αποτυπώνουν με κινήσεις τη στιγμή και την κατάσταση και στέλνουν το μήνυμά τους για όσα βιώνουμε, σκεφτόμαστε, αισθανόμαστε. Και επειδή οι φωνές που πρέπει να ακουστούν είναι πολλές, το φετινό φεστιβάλ, το οποίο προέκυψε από open call που ζητούσε από καλλιτέχνες να δημιουργήσουν έργα με ψηφιακά μέσα, περιλαμβάνει 11 νέα καλλιτεχνικά πρότζεκτ.

Οπως καταλάβατε, το 8ο Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων (ONC 8) κατεβαίνει από τη σκηνή και συναντά το κοινό στο μόνο μέρος που αυτή τη στιγμή μπορούμε να υπάρχουμε «μαζί», στο ψηφιακό περιβάλλον, μέσα από το YouTube Channel του Ιδρύματος Ωνάση, το Onassis.org και τα social media. Μικρού μήκους ταινίες ενηλικίωσης, βίντεο κλιπ, χορευτικά μαθήματα μαγειρικής, περιπατητικές περφόρμανς, κινηματογραφημένες παραστάσεις, διαδραστικοί χάρτες, εικόνες και κείμενα, performative διαλέξεις κ.ά.

«Είναι η πρώτη φορά που το πιο “σωματικό” φεστιβάλ της Στέγης γίνεται εξ ολοκλήρου ψηφιακά. Εντεκα πρωτότυπα έργα χορογραφίας, απενοχοποιημένα ως προς το τι είναι “ποπ” και τι “υψηλή τέχνη”, με ιδιαίτερη αγάπη για το χιούμορ, το παράδοξο και το απροσδόκητο, κάνουν πρεμιέρα στο YouTube, το Instagram και το Διαδίκτυο», αναφέρουν οι επιμελητές του ONC 8, Ιλειάνα Δημάδη, Κωνσταντίνος Τζάθας και Στεριανή Τσιντζιλώνη. «Κινηματογραφιστές, επιστήμονες, προγραμματιστές, digital media artists, αλλά και youtubers, influencers και bloggers συνεργάζονται πλέον στενά με τους χορογράφους. Δίχως να μετατράπηκαν όλοι οι καλλιτέχνες εν μιά νυκτί σε hi-tech freaks, δεν είναι λίγοι εκείνοι που πειραματίζονται με την τεχνητή νοημοσύνη και εργάζονται με interfaces, αισθητήρες επαφής, go-pro κάμερες, αλλά και chat rooms, selfies και stories, διευρύνοντας (και) ψηφιακά το πάντα καινοτόμο πεδίο του σύγχρονου χορού.

Πιο συγκεκριμένα σήμερα 20 Μαρτίου (20.00- 22.00) θα παρακολουθήσουμε τα: «Axel’s just dreaming» της Αννας Παπαθανασίου, μια σειρά από σύντομα βίντεο-πορτρέτα σαν κομμάτια ενός δίσκου που αναδεικνύει μια αίσθηση ανοίκειου. «YES HALLO HI», νέο πρότζεκτ του ody icons. «All she likes is popping bubble wrap», μια περφόρμανς που παραπέμπει στον ήχο που παράγεται από μια φαινομενικά άσκοπη και αδιάφορη δράση της Ιωάννας Παρασκευοπούλου. «yaGrid» της Ειρήνης Καλαϊτζίδη, ένα ακόμα ψηφιακό πλέγμα παραθύρων στο cloud, κάπου μεταξύ Zoom, Jitsi και Google Meet. «Αλογα κατάδυσης και άλλες μυθολογίες» του Κωνσταντίνου Παπανικολάου, περφόρμανς-διάλεξη στα όρια των προσωπικών αναμνήσεων και του ντοκουμέντου. «ΙΛΙΣΣΟΣ/λίμπο eξótica» της Νατάσας Σαραντοπούλου, εικονική περιπλάνηση 360 μοιρών στα χνάρια του Ιλισού που, αν και αόρατος πια, ποτέ δεν έπαψε να κινείται.

Αύριο Κυριακή 21 Μαρτίου (20.00- 22.00) σειρά έχουν τα: «442, or A Game Without Score» από την ομάδα Stereo Nero Dance, μια σκηνική ποιητική για το ποδόσφαιρο. «RED RIDING SHOES. Κόπηκα, θα βάλω λίγο κόκκινο», ένα ψηφιακό παραμύθι-μανιφέστο κατά της πατριαρχίας και των έμφυλων στερεότυπων από τον Βασίλη Βηλαρά, γυρισμένο σε ατελιέ στην Κυψέλη. «The cooking-with- Nadi show» από τη Νάντη Γώγουλου, ένα ψηφιακό πρότζεκτ που συνδέει τον σύγχρονο χορό με τη μαγειρική και τα social media. «Besuch» από την ομώνυμη ομάδα όπου πέντε δημιουργοί συναντιούνται σε ένα ψηφιακό κολάζ και καλούν το κοινό σε μια συνειρμική περιήγηση. «Pose_Transpose» των Μυρτώς Δελημιχάλη, Στάθη Δογάνη, μια βιωματική παρατήρηση γεγονότων που εξελίσσονται στο λοκντάουν του 2020- 21.

«Με απόλυτη συνειδητότητα απέναντι στις αντιφάσεις και τις λειτουργίες του καλλιτέχνη στη νέα συνθήκη της πανδημικής αναστολής και της ψηφιακής έξαψης, το φετινό φεστιβάλ δεν είναι μια απάντηση ανάγκης στη μη δυνατότητα παρουσίασης έργων ζωντανά, αλλά μια δική μας σταθερά», επιμένουν οι επιμελητές του ONC 8.