Παρ’ ότι στο όλο και βαθύτερα παγκοσμιοποιημένο πεδίο της διεθνούς μουσικής ζωής αναδύονται συνεχώς «εξωτικοί» σολίστες, που έχουν αναποδογυρίσει προ πολλού κάθε στερεότυπη πεποίθηση για τον ρυθμιστικό ρόλο της «σωστής» γονιδιακής καταγωγής στην ικανότητα αντίληψης και ερμηνείας της κλασικής μουσικής, η παρουσία αρχιμουσικών από χώρες που δεν συμμετείχαν στις βασικές ιστορικές φάσεις της δυτικής κλασικής μουσικής, δεν παύει να ξενίζει. Αυτό ακριβώς ανέτρεψε με τον πιο θεαματικό τρόπο η σύμπραξη του Αντριαν Πραμπάβα με την ΚΟΑ στο Μέγαρο Μουσικής. Οι εντυπώσεις που άφησε η δεύτερη συναυλία του κύκλου «Σλάβικη ψυχή» ήσαν πραγματικά εξαιρετικές (17/10/2014).
Ο Ινδονήσιος αρχιμουσικός αφ’ ενός αξιοποίησε στο μέγιστο τις σημαντικές κεκτημένες βελτιώσεις της περιόδου Χριστόπουλου στις επιδόσεις του αθηναϊκού συνόλου, αφ’ετέρου αποδείχτηκε άριστα ενήμερος του τρόπου με τον οποίο μπορεί να εμπλουτιστεί η απόδοση των ορχηστρικών έργων του Μότσαρτ από μια σύγχρονη ορχήστρα λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις αυταπόδεικτα θετικές κατακτήσεις της ιστορικής ερμηνευτικής.
Η συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής περιλάμβανε δύο έργα. Ξεκίνησε με τη «Συμφωνία αρ.38, της Πράγας» του Μότσαρτ. Από τις κοφτές εισαγωγικές νότες με τον βίαιο, ξερό κρότο του τυμπάνου φάνηκε ότι το αθηναϊκό σύνολο θα πρόσφερε μια ανάγνωση… νέας τεχνολογίας! Η στερεοφωνική διάταξη των εγχόρδων ενίσχυσε την εσωτερική ευκρίνεια του συμφωνικού ήχου. Αιχμηρή, εύπλαστη φραστική, βίαιες, καίρια χρονισμένες επιταχύνσεις, (μέχρι πρότινος αδιανόητα) σβέλτες ταχύτητες, τονισμένες αντιθέσεις και μεταπτώσεις, ανάλαφρο σερφάρισμα της μελωδίας, κομψός, χορευτικός τονισμός του ρυθμού στοιχειοθέτησαν μια ολοζώντανη, απρόσμενα και ανεπιφύλακτα απολαυστική μοτσάρτεια ανάγνωση. Μπορεί ενίοτε το αποτέλεσμα να έτεινε περισσότερο προς Μέντελσον παρά προς Βιέννη, κι ακόμη οι αδιάλλακτα υψηλές ταχύτητες να ζόριζαν τα έγχορδα, όμως το αποτέλεσμα παρέμεινε λαμπερό και συναρπαστικό.
Το δεύτερο μισό της βραδιάς αφιερώθηκε στη «Συμφωνία αρ.5» του Ντμίτρι Σοστακόβιτς. Ο Πραμπάβα διηύθυνε το δικαιολογημένα δημοφιλές, χιλιοακουσμένο έργο αναδεικνύοντας με αφειδώλευτη φροντίδα, με φρεσκάδα και θαυμαστή οικονομία εκφραστικών μεγεθών κάθε όψη της επικής δραματουργίας του. Με εργαλείο το προσχεδιασμένα τεταμένο παίξιμο των εγχόρδων και τις βιρτουοζίστικες συνεισφορές των εκλεκτών ξύλινων πνευστών της ΚΟΑ, πρόβαλε δυναμικά το ηρωικό ματσίσμο των εκτενών αφηγηματικών παραγράφων και τις εμβατηριακές εξάρσεις του εναρκτήριου Moderato και διέπλασε υποβλητικά το πένθιμο, ελεγειακό Largo οδηγώντας το σε μια σπαρακτικής έντασης, παρατεταμένη κορύφωση.
Διέπλασε αιχμηρά και ζόρικα το α λα Μάλερ αμφίθυμο, γκροτέσκο Scherzo και –απολύτως αναμενόμενα πλέον!– χάρισε μια συγκλονιστικής δύναμης και πλούτου λεπτομέρειας εκτέλεση του επιτηδευμένα πομπώδους φινάλε: ασυγκράτητη έκρηξη εορταστικής αισιοδοξίας και, ταυτόχρονα, συγκαλυμμένη, κατά πρόσωπο κοροϊδία της σταλινικής ιδεολογικής καταδυνάστευσης της σοβιετικής κοινωνίας…
Ιt takes five to... tango
Τρεις μέρες αργότερα, στο Gazarte, το κουιντέτο ξύλινων πνευστών της ΚΟΑ έδωσε μια συναυλία με τίτλο «It takes five to… tango», προτείνοντας –τι άλλο;- χορευτική μουσική από τη Λατινική Αμερική. Ο φλαουτίστας Βαγγέλης Σταθουλόπουλος, η ομποΐστρια Χριστίνα Παντελίδου, ο κλαρινετίστας Σπύρος Μουρίκης, ο κορνίστας Γρηγόρης Ασωνίτης και ο φαγκοτίστας Οδυσσέας Μπάσσιος έπαιξαν αυθεντικές μεταγραφές γνωστών και λιγότερο γνωστών έργων των θεών του τάνγκο: Αστρο Πιατσόλα, Κάρλος Γκαρδέλ, Φρανσίσκο Κανάρο, Μανουέλ Πενέλα Μορένο, Γεράρδο Μάτο Ροδρίγκες και Γιακόμπ Γκέιντ.
Δίχως να ξεστρατίζουν από το πεδίο του αισθησιακά κινητικού λατινοαμερικάνικου ταμπεραμέντου, ποίκιλαν το πρόγραμμά τους με τους «Εξι κουβανέζικους χορούς» του Ιγκνάθιο Θερβάντες και δύο σουίτες βραζιλιάνικων χορών του Γιουλίο Μεντάλια. Συνοδοιπόρο είχαν μαζί τους τον μπαντονεονίστα Λευτέρη Γρίβα. Στο άνετο, φιλόξενο περιβάλλον, χαλαρά, με ένα ποτό στο χέρι και πρόθυμη παρουσιάστρια προγράμματος τη Ναταλί Χατζηαντωνίου, η γενναιόδωρη συναυλία των πέντε πνευστών κύλησε απολαυστικά, με εκπλήξεις, πολλαπλές εναλλαγές εντυπώσεων και ερεθιστικές βιρτουοζίστικες εξάρσεις.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας