Tραγούδια γραμμένα σε ήπιους τόνους, τίτλοι περίεργοι που μιλούν για γνώριμες συνήθειες και καθημερινά αντικείμενα, στίχοι που λένε ιστορίες για σχέσεις δίχως αύριο, για ανθρώπους με ελαττώματα, μελωδίες οικείες, αλλά καθόλου αδιάφορες.
Ενα νέο παιδί με γλυκιά φωνή, καθαρό και χαμογελαστό πρόσωπο γέμισε τα ραδιόφωνα με ωραίο ποπ ήχο, που μοιάζει να μεταφράζει σε νότες την πιο ανοιξιάτικη κι αισιόδοξη πλευρά της πόλης.
Είναι ο Δημήτρης Σαμόλης με το κομμάτι του «Fortune Cookie», που μιλά για ευχές κι επιθυμίες.
Είναι το πρώτο σινγκλ με το οποίο μας συστήθηκε. Περιλαμβάνεται μαζί με 12 ακόμα τραγούδια στο ντεμπούτο άλμπουμ του, που κυκλοφόρησε πρόσφατα με τίτλο «Popetry» (Pop-Poetry-Try). Τίτλος, που δηλώνει την ποπ διάθεσή του, τις δόσεις ποίησης που θέλει να έχει η ζωή του και την προσπάθεια που έχει κάνει για να φτάσει σήμερα να γράφει τα τραγούδια που θέλει και συγχρόνως να συνεχίζει ακάθεκτος την υποκριτική του καριέρα. Φέτος, μάλιστα, παίζει σε δύο αθηναϊκές παραστάσεις.
Στο «Αγαπητή Ελένα» της Λουντμίλα Ραζουμόβσκαγια, στο «Επί Κολωνώ» σε σκηνοθεσία της Ελένης Σκότη και στον «Βουρκόλακα» του Αργύρη Εφταλιώτη, στο θέατρο «Αποθήκη» στο πλάι της Νένας Μεντή.
«Με αυτόν τον δίσκο νιώθω ότι μου έχει συμβεί ένα θαύμα. Σαν να βρήκα κάποιο πρωί τη δύναμη και να άνοιξα την πόρτα που κρατούσα για χρόνια κλεισμένη. Το “Popetry”είναι η δουλειά που με όπλισε με αυτοπεποίθηση για το μέλλον. Παρ’ όλο που αναγνωρίζω τις αδυναμίες της, διαισθάνομαι πια ότι έχω την προοπτική να κάνω αργότερα κάτι ακόμα πιο ολοκληρωμένο», λέει.
Αργησε να οπλιστεί με θάρρος αν σκεφτεί κανείς ότι στο καλλιτεχνικό στερέωμα βρέθηκε από πιτσιρίκος.
Πήρε μέρος σε οντισιόν της Αλίκης Βουγιουκλάκη για τη «Μελωδία της Ευτυχίας» και κέρδισε μια θέση στον θίασο. Εκεί γνωρίστηκε με τον Δημήτρη Τυπάλδο, που πρώτος τον ενθάρρυνε να συνεχίσει.
Πολλά χρόνια μετά, το 2009, ο Δ. Σαμόλης αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, ενώ πήρε και το πτυχίο του από τη Νομική Σχολή.
Εργάστηκε για μερικούς μήνες ως δικηγόρος, αλλά τελικά επέστρεψε στο θέατρο κι έλαβε μέρος σε παραστάσεις στο Εθνικό και την Επίδαυρο. Ωσπου έμεινε άνεργος.
«Ηταν μια πολύ κακή συγκυρία, που τελικά λειτούργησε ευεργετικά. Καθόμουν σπίτι, δεν είχα χρήματα να κινηθώ κι έτσι σκέφτηκα ότι ίσως ήρθε η στιγμή να κάνω ένα ακόμα όνειρο πραγματικότητα. Πάντα έπαιζα κιθάρα, αλλά ποτέ δεν πίστεψα ότι εκτός από το να τη γρατσουνάω μπορώ να γράψω και κανονική μουσική. Κι όμως, σημείωσα τις πρώτες σκέψεις, τους πρώτους σκόρπιους στίχους, έγραψα τους πρώτους τίτλους (με τους οποίους έχω κόλλημα), έγραφα-έσβηνα για μήνες και τελικά έφτασα να έχω πολύ περισσότερα τραγούδια από όσα χρειαζόμουν. Τελικά επέλεξα 13 βάσει ενστίκτου».
Στο μεγάλο δίλημμα «θέατρο ή μουσική» δεν έχει ακόμα απαντήσει.
«Και δεν ξέρω αν θα καταφέρω ποτέ να δώσω απάντηση και να παραμείνω συνεπής σε αυτήν. Ποτέ δεν διαχώριζα τη μουσική από την υποκριτική. Κάθε μία κρατά ένα διαφορετικό κομμάτι του εαυτού μου. Δεν διχάζομαι, δεν διαλέγω, δεν βάζω ταμπέλες. Με έναν τρόπο όλοι είμαστε καλλιτέχνες: από εκείνους που ανεβαίνουν στη σκηνή μέχρι τις μαμάδες που μαγειρεύουν. Προτιμώ τον τίτλο του ερμηνευτή. Αλλωστε και το να τραγουδάς, σαν να ερμηνεύεις έναν μονόλογο είναι. Απλώς κάπου μπαίνει και η συνθήκη της μελωδίας».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας