Το πρώτο πράγμα που μαθαίνει κανείς γενικά για τον Μπομπ Ντίλαν είναι ότι απεχθάνεται την πολυλογία. Δεν του αρέσει να μιλάει, να σχολιάζει, να παίρνει μέρος στη ροή της ζωής με τον τρόπο που απαιτούν οι άλλοι από εκείνον. Εχει σε όλα τον τρόπο του. Και τους χρόνους του.
Μέχρι να το πάρει απόφαση. Ή μάλλον μέχρι να βρει τον κατάλληλο στόχο. Φαίνεται πως την Παρασκευή το βράδυ στο Λος Αντζελες το ποτήρι ξεχείλισε. Τιμώμενο πρόσωπο για τον θεσμό «Person Of The Year» του Ιδρύματος MusiCares, ο Ντίλαν έδωσε μεν το «παρών» στη φιλανθρωπική βραδιά (χωρίς να τραγουδήσει καθόλου) και καμάρωσε παρακολουθώντας τον Νιλ Γιανγκ να τραγουδά το «Blowin’ in the Wind», τον Τζακ Γουάιτ να του κλείνει το μάτι ερμηνεύοντας «One More Cup Of Coffee» ή τον Μπρους Σπρίνγκστιν να κάνει ντουέτο με τον Τομ Μορέλο των Rage Against the Machine στο «Knockin’ on Heaven’s Door».
Οταν, όμως έφτασε η στιγμή να παραλάβει τη διάκριση, ανέβηκε στη σκηνή με κάτι ανακατεμένα χαρτιά στα χέρια και μίλησε ασταμάτητα για 30 λεπτά!
«Θα διαβάσω μερικά από αυτά», είπε ανακατεύοντας ξανά τα χαρτιά. Και ξεκίνησε την ευθεία επίθεση: «Είμαι χαρούμενος που τιμάτε τα τραγούδια μου αλλά, ξέρετε, ο δρόμος για να φτάσουν ώς εδώ ήταν μακρύς και δύσκολος. Σήμερα ακούω συχνά τους επικριτές μου να λένε ότι δεν μπορώ να τραγουδήσω ή ότι η φωνή μου ακούγεται σαν του βάτραχου. Δεν τους είδα όμως ποτέ να λένε κάτι αντίστοιχο για τον Τομ Γουέιτς! Λένε επίσης ότι η φωνή μου έχει αδυνατίσει πολύ. Γιατί δεν λένε το ίδιο για τον Λέοναρντ Κοέν; Γιατί δεν μπορώ να έχω κι εγώ ειδική μεταχείριση;».
Αντιθέτως, μόνο ευγνωμοσύνη είχε να δείξει για τη Νίνα Σιμόν (με την οποία έκανε φοβερές βόλτες στη Νέα Υόρκη), τον Τζίμι Χέντριξ (και το μαγικό του άγγιγμα στα τραγούδια), την Τζόαν Μπαέζ (τη «βασίλισσα της φολκ»), τους Peter, Paul and Mary, που ξέθαψαν το «Blowin’ in the Wind» από το δεύτερο άλμπουμ του. Ειδική μνεία έκανε στον Τζόνι Κας που το 1965, όταν ο Ντίλαν έκανε «ηλεκτρική» στροφή στη μουσική του, έστελνε επιστολές σε περιοδικά επιπλήττοντας τους συντάκτες: «Να το βουλώσουν και να τον αφήσουν να τραγουδήσει».
Το Ιδρυμα MusiCares βραβεύει καλλιτέχνες που, εκτός από τη λαμπρή τους καριέρα, έχουν επιδείξει και φιλανθρωπική ευαισθησία, καθώς χρησιμοποιεί τα χρήματα που συγκεντρώνει προκειμένου να ανακουφίζει ανθρώπους της μουσικής. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην εκδήλωση καλωσόρισε τον Ντίλαν ο 90χρονος Τζίμι Κάρτερ λέγοντας: «Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τα λόγια του για την ειρήνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι πολύ πιο αποφασιστικά, πολύ πιο ισχυρά και πολύ πιο μόνιμα από εκείνα που ξεστόμισαν όλοι οι πρόεδροι των Ηνωμένων Πολιτειών».
Πάντως, τόσο απρόσμενη τροπή δεν είχε πάρει καμία βράβευση ώς τώρα - έχουν προηγηθεί οι Κουίνσι Τζόουνς, Λουτσιάνο Παβαρότι, Στινγκ, Αρίθα Φράνκλιν, Μπόνο, Νιλ Γιανγκ, Κάρολ Κινγκ, Πολ ΜακΚάρτνεϊ, Μπρους Σπρίνγκστιν, κ.ά.
Εδώ που τα λέμε, ο Ντίλαν της βράβευσης ήταν ο κλασικός Ντίλαν που αγαπάμε. Αυτός που στα 73 του χρόνια μιλά σπάνια για τον εαυτό του. Αλλά κι ο ίδιος που ποτέ δεν τσιγκουνεύτηκε τις φιλοφρονήσεις για τους ξεχωριστούς συναδέλφους του…
Τέλος πάντων, από μέρα σε μέρα παίρνουμε στα χέρια τον νέο του δίσκο με διασκευές σε κομμάτια του Σινάτρα. Οπότε θα έχουμε και την άλλη εβδομάδα να ντιλανοκουβεντιάζουμε!
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας