«Το σπίτι της βρισκόταν στην οδό Θεσπρωτέως 1, στον πρώτο όροφο». Κάπως έτσι ξεκινάει το βιβλίο της δημοσιογράφου Εύας Νικολαΐδου «Ελλη Αλεξίου - Ενας αιώνας ζωής» (εκδόσεις Καστανιώτη), που δεν είναι άλλο από δεκάδες αφηγήσεις της Αλεξίου στη συγγραφέα και κειμένων της πρώτης πάνω σε θέματα εκπαιδευτικά, πολιτικά, αλλά και προσωπικά, όπως ο έρωτας και η φιλία.
Το βιβλίο, αν και μικρό σε μέγεθος, κατορθώνει να συγκεντρώσει με αλήθεια και τρυφεράδα μνήμες (λεκτικές και φωτογραφικές) της Αλεξίου για ανθρώπους που μοιράστηκε τη ζωή της μαζί τους, όπως ο ποιητής Κώστας Βάρναλης, ο άντρας της, Βάσος Δασκαλάκης ή ο Νίκος Καζαντζάκης, που είχε τότε παντρευτεί την αγαπημένη της αδερφή, Γαλάτεια.
Η συγγραφέας κατορθώνει να αποστασιοποιηθεί από την προσωπική της σχέση με την Ελλη Αλεξίου, καθώς ανασύρει αυτούσια τα λόγια της από κοινές τους συζητήσεις, με έναν τρόπο που, ωστόσο, σκιαγραφεί πλήρως την πολυδιάστατη προσωπικότητα αυτής της γυναίκας, που αν και από αστική οικογένεια, κυνηγήθηκε άγρια από όλα τα δικτατορικά καθεστώτα της χώρας μας, εκδιώχθηκε, καταδικάστηκε αλλά κυρίως αγωνίστηκε.
Κόρη του εκδότη και διανοούμενου Στυλιανού Αλεξίου και της Ειρήνης Ζαχαριάδη, είχε τρία μεγαλύτερα αδέρφια: τη Γαλάτεια (σύζυγο του Νίκου Καζαντζάκη και μετέπειτα του Μάρκου Αυγέρη), τον Ραδάμανθυ (ο οποίος παντρεύτηκε την Αναστασία, κόρη του Ζορμπά, ήρωα του ομώνυμου μυθιστορήματος του Καζαντζάκη) και τον Λευτέρη. Ο Παύλος Σιδηρόπουλος ήταν ανιψιός της.
Νεαρή ακόμη γίνεται μέλος του ΚΚΕ, συλλαμβάνεται από την Ειδική Ασφάλεια της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου, ανακρίνεται και από τότε οι κινήσεις της παρακολουθούνται («Στο ΚΚΕ δεν άνηκε για να καρπωθεί κάτι ή να αναδειχθεί μέσα από αυτό. Οταν, όμως, ήθελε να ορκιστεί, έλεγε “στο λόγο της κομματικής μου τιμής”», γράφει η Εύα Νικολαΐδου).
Tα χρόνια του πολέμου και της Κατοχής, ταυτόχρονα με την ενεργό συμμετοχή της στο EAM Λογοτεχνών, θα τα περάσει στην Καλλιθέα, αναλαμβάνοντας τα σχολικά συσσίτια έως το 1945. Tο 1949 αυτοεξορίζεται στη Pουμανία και παίρνει μέρος στο δεύτερο Συνέδριο Ειρήνης.
Για τις πολιτικές της πεποιθήσεις, το 1952 δικάζεται ερήμην. Το 1962, λόγω του θανάτου της αδελφής της Γαλάτειας, ζητά και της παραχωρείται ολιγοήμερη άδεια για να έρθει στην Ελλάδα και να παραστεί στην κηδεία. Ερχεται αλλά δεν φεύγει, παρά το ότι η ζωή στην Ελλάδα την απογοητεύει: «Oλοι τους έχουν κάνει στόχο αυτήν την τιποτένια, δίχως περιεχόμενο, διαβίωση», λέει.
Οσο για τους σημαντικούς άντρες που γνώριζε: «Ο Βάρναλης (σ.σ. ήθελε να την παντρευτεί) ήταν σαν ένας απλός άνθρωπος του λαού. Λυπόταν τους αμόρφωτους ανθρώπους, ενώ ο Καζαντζάκης δεν τους εκτιμούσε... Ο Νίκος ήταν ένας άνθρωπος αμέτοχος, κλεισμένος σ' έναν πύργο ατομικό. Αν δεν ήταν έτσι, δεν θα ήταν και ο Καζαντζάκης!» αναφέρει η Ελλη Αλεξίου σε μία από τις δεκάδες εκ βαθέων εξομολογήσεις της στη συγγραφέα, που αγκαλιάζουν τον αναγνώστη με τη διαχρονικότητα και την ομορφιά της αλήθειας τους.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας