Είναι καμιά φορά που η τύχη συνωμοτεί με τον χρόνο και παίζουν περίεργα παιχνίδια.
Η από καιρό προγραμματισμένη επίσκεψη του Πασκάλ Μπρικνέρ στην Αθήνα έγινε σε μια χρονική συγκυρία που όλοι θέλουμε να ακούσουμε τις ψύχραιμες φωνές της Γαλλίας, εκείνους που μπορούν να αποτυπώσουν -έστω και στις πρώτες πέντε μέρες- τα γεγονότα που αλλάζουν την ευρωπαϊκή ιστορία.
Φωτεινός, δραστήριος, διεθνώς αναγνωρισμένος εκπρόσωπος της γαλλικής διανόησης, επρόκειτο να συνομιλήσει χθες το βράδυ στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης με τον δημοσιογράφο Γιώργο Αρχιμανδρίτη.
Νωρίτερα, το μεσημέρι βρεθήκαμε μαζί του και η πρώτη ερώτηση έστρεφε την κουβέντα κατ' ευθείαν στις τρομοκρατικές επιθέσεις του Παρισιού.
Ο Μπρικνέρ είχε φτάσει στο μουσείο έχοντας παρακολουθήσει στην τηλεόραση την πρωινή επιχείρηση της γαλλικής αστυνομίας στο Σεν Ντενί.
Ηταν προετοιμασμένος να μιλήσει για τον θρησκευτικό φανατισμό, την τρομοκρατία και τη νέα τάξη πραγμάτων στην Ευρώπη, την αναζήτηση της ευτυχίας, αλλά και την αναπόφευκτη σύγκρουση ενός παιδιού με το πατρικό πρότυπο.
«Δεν θέλω να παρασύρομαι από πολλά συναισθήματα, παρά μόνο για τα θύματα, καθώς το συναίσθημα είναι κακός οδηγός όταν πρέπει να δράσεις. Ο πόλεμος δεν έχει τελειώσει. Τον Ιανουάριο στο Charlie Hebdo έγινε η πρώτη επίθεση. Εκτοτε καθημερινά ξημέρωνε και αισθανόμασταν το φόβο ότι κάτι θα συμβεί. Και συνέβη. Είμαστε ακόμα στην αρχή. Και τώρα χρειάζεται φωτεινή σκέψη και κρύο αίμα για να καταστρέψουμε τον εχθρό» είπε ο Γάλλος συγγραφέας και φιλόσοφος, δημιουργός των βιβλίων «Τα μαύρα φεγγάρια του έρωτα», «Η ερωτική αναρχία», «Η τυραννία της μεταμέλειας»:
Αργότερα μπορούμε να ξαναβγάλουμε τις διαφορές μας στην επιφάνεια, προς το παρόν όμως ο εχθρός είναι κοινός. Δεν μπορείς να εξηγήσεις το γιατί. Δεν υπάρχει γιατί.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν χτύπησαν το Charlie Hebdo λόγω των σκίτσων του Μωάμεθ. Ούτε και το παντοπωλείο γιατί ήταν εβραϊκό.
Αυτό που απέδειξαν με το πρόσφατο χτύπημα είναι ότι ήθελαν να εξοντώσουν τους νέους, τους χαρούμενους, τους ελεύθερους. Αρα θέλουν να μας σκοτώσουν γιατί υπάρχουμε. Η ύπαρξή μας είναι σκάνδαλο από μόνη της.
Αναφέρθηκε εκτενώς στον τρόπο που οι φανατικοί ισλαμιστές ανιχνεύουν, προσεγγίζουν και «βομβαρδίζουν» με δεκάδες μηνύματα τους νέους ανθρώπους προκειμένου να τους προσηλυτίσουν.
Και παραδέχτηκε πως είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντιμετωπιστεί η τρομοκρατία που τρυπώνει στα σπίτια της Γαλλίας:
Ξαφνικά, νέα παιδιά ανακοινώνουν στους γονείς τους την απόφασή τους να φύγουν για τη Συρία ή το Ιράκ προκειμένου να "ξεπλύνουν" τους εαυτούς τους και τις οικογένειές τους από την αμαρτία...
Παραμένει αίνιγμα γιατί αυτός ο σκοτεινός κόσμος είναι τόσο ελκυστικός για τους νέους. Προφανώς τον θεωρούν την πιο άμεση, μεταφυσική σωτηρία. Λένε ότι δεν φοβούνται τον θάνατο, αλλά στην πραγματικότητα φοβούνται την ίδια τη ζωή.
☞ Σχετικά με την υπεραστυνόμευση στην οποία οδηγείται πια μια πόλη μαθημένη να γιορτάζει την ελευθερία, τη διαφορετικότητα, το φως:
«Υπάρχει πάντα το ρίσκο να καταστρέψεις αξίες της δημοκρατίας στην προσπάθεια να την προστατεύσεις. Αυτή είναι η παγίδα που μας στήνει η τρομοκρατία. Κι αυτό είναι από τα πρώτα πράγματα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Το ακραίο Ισλάμ είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει η ανθρώπινη ύπαρξη στον νέο αιώνα».
☞ Και η Ακροδεξιά που παραμονεύει στη γωνία; Θα ωφεληθεί μετά το μακελειό στο Παρίσι;
«Θεωρώ ότι αν ακολουθήσουμε τα αυστηρά μέτρα που προτείνει ο Ολάντ, τότε θα αποδυναμώσουμε τα επιχειρήματα της Ακροδεξιάς».
☞ Με την ίδια ειλικρίνεια αλλά και διάθεση αυτοκριτικής μίλησε και για το νέο του αυτοβιογραφικό βιβλίο «Ενας καλός γιος» (κυκλοφόρησε μόλις από τις εκδόσεις Πατάκη).
Το κρατούσαμε στα χέρια σε όλη τη διάρκεια της κουβέντας και στο τέλος έφτασε η στιγμή να μας αποκαλύψει πως στις σελίδες του περιγράφει τη γεμάτη ακραία συναισθήματα σχέση με τον πατέρα του.
Με μια αφήγηση που ισορροπεί μεταξύ φόβου και συγχώρεσης, ο Μπρικνέρ παραδέχεται πως μικρός μισούσε τον πατέρα του:
Προσευχόμουν να πεθάνει, γιατί ήταν ρατσιστής, επιθετικός με τη μητέρα μου, μισούσε τους Εβραίους. Ωστόσο περίμενα να πεθάνει για να γράψω το βιβλίο. Μετά τον θάνατο, βλέπετε, ο θυμός περνά, η επιρροή και η αγάπη μένουν.
Ολοι πασχίζουν να μη μοιάσουν στους γονείς τους μέχρι που διαπιστώνουν ότι είναι αδύνατον να το επιτύχουν. Προσωπικά ούτε εγώ ξέρω αν δραπέτευσα. Ξέρω απλώς ότι η φίλη μου συχνά λέει: "Μη γίνεσαι σαν τον μπαμπά σου"...
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας