Φοράει συνέχεια γυαλιά ηλίου, ευτυχώς όμως δεν είναι κατάμαυρα και έτσι φαίνονται κάπως τα μάτια του. Μια ντουζίνα δημοσιογράφοι γύρω του. Συνήθως, μας αποφεύγει. Κάτι όμως το αίθριο του Γαλλικού Ινστιτούτου –όπου μπορούσε να καπνίζει ελεύθερα–, κάτι ο φθινοπωρινός ήλιος της Αθήνας, μάλλον επηρέασαν τον Λέος Καράξ και μας απάντησε σε ό,τι τον ρωτήσαμε. Ακόμη και στις πιο προσωπικές ερωτήσεις.
Βρέθηκε στην Αθήνα για πρώτη φορά μετά από τριάντα χρόνια ως ο βασικός καλεσμένος της Ταινιοθήκης, για το 8ο Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου, όπου προβάλλεται πλήρες αφιέρωμα στο έργο του. «Ηταν μια καλή ευκαιρία να ξαναέρθω στην Ελλάδα. Είστε πνιγμένοι στα σκατά με την κρίση και είναι πάντα ενδιαφέρον να επισκέπτεσαι μια χώρα σε τέτοια κατάσταση». Γίναμε αξιοθέατο, λοιπόν; «Δεν είμαι πολιτικός ακτιβιστής. Θα ‘θελα, όμως, να βρίσκει ο θεατής πολιτικό μήνυμα στις ταινίες μου. Εξάλλου, έχω μία κόρη 10 χρόνων, τη Νάστια. Αυτό σημαίνει ότι και τον εαυτό μου πρέπει να προσέχω, και αισιόδοξος να είμαι, και να με ενδιαφέρουν τα κοινά. Κάθε μέρα διαβάζω εφημερίδες, αλλά όχι, δεν ψηφίζω».
Οι χαρακτηρισμοί που του αποδίδονται είναι εξίσου δραματικοί σε ένταση, όπως και η κινηματογράφησή του. «Τρομερό παιδί του γαλλικού σινεμά», «γνήσιο τέκνο της νουβέλ βαγκ», «το κακό παιδί της γαλλικής πρωτοπορίας»... Από κοντά είναι όλα αυτά και ακόμη περισσότερα. Ηρεμος, μα με ένταση, ευγενής, άμα θέλει, ειλικρινής, όσο αντέχεις, και μικροσκοπικός, μα μόνο στην εμφάνιση. Αδύνατος, με τα γυαλιά, το καπέλο και το δερμάτινο τζάκετ, που δεν αποχωρίζεται ποτέ. Ούτε καν στο Φεστιβάλ Κανών. Καπνίζει το ένα τσιγάρο μετά το άλλο, όπως και οι ήρωες στις ταινίες του. Τα χέρια του, λεπτά και αδούλευτα. Γιατί τον περιγράφουμε;
Γιατί ο ίδιος αλλά και τα μίντια έχουν δημιουργήσει έναν μύθο γύρω από το όνομά του. Στα 54 του σήμερα δηλώνει πως ναι, έκανε σινεμά πολύ νωρίς. Χωρίς να έχει σπουδάσει. Απλά έβλεπε ταινίες συνεχώς. Από τα 22 μέχρι τα 30 του είχε κάνει ήδη τρεις ταινίες («Αγόρι συναντά κορίτσι» - 1984, «Η δική μας νύχτα» - 1986, «Οι εραστές της γέφυρας» - 1991), με σπουδαίους πρωταγωνιστές: Ζιλιέτ Μπινός, Ζιλί Ντελπί, Ντενίς Λαβάντ. Με την Μπινός υπήρξαν ζευγάρι για χρόνια. Ο Λαβάντ θεωρείται το alter ego του.
Πώς είναι να κινηματογραφεί τη γυναίκα που αγαπά; «Δεν θα έκανα την ταινία αν μου είχε αρνηθεί. Στήνω την ιστορία πάνω σε συγκεκριμένα πρόσωπα. Οπως η Μπινός, η Ντενέβ ή ο Λαβάντ. Αν ο Ντενίς πέθαινε, δεν θα έβαζα άλλον στη θέση του. Δεν θα έκανα την ταινία! Γι’ αυτό δεν μ’ αρέσουν και τα κάστινγκ. Τα θεωρώ πολύ ρατσιστικά – εσύ μου κάνεις, εσύ δεν είσαι αρκετά όμορφη κ.λπ.», λέει ο Καράξ. «Εξελίσσομαι μέσω της αγάπης. Ωστόσο είμαι πάντα θυμωμένος. Ετσι νιώθω υγιής».
Αναμφισβήτητα το σινεμά είναι προσωπική υπόθεση για τον Καράξ. Ο νεαρός που άλλαξε το όνομά του (Αλεξ Οσκάρ) συνεχίζει να πιστεύει πως χρωστάει στους σκηνοθέτες που λατρεύει: «Ειδικά οι πρώτες μου ταινίες ήταν ένα μεγάλο ευχαριστώ προς όλους τους. Γιατί με έφεραν ως καλεσμένο σ’ αυτό το νησί που λέγεται “κινηματογράφος”. Από κει βλέπεις τα πάντα, παίρνεις τα ρίσκα σου και δημιουργείς».
«Το σινεμά είναι ένα θαύμα. Ανακαλύφθηκε. Δεν προϋπήρχε, όπως οι άλλες τέχνες» εξηγεί. Για να το κάνει όμως κανείς, χρειάζεται οπωσδήποτε ανθρώπους που εμπιστεύεται, διαφορετικά «φοβάμαι πολύ και δεν μπορώ να το διαχειριστώ». Και χρήματα. «Δυστυχώς, κάποιες από τις ιδέες μου κοστίζουν πολύ. Δεν μου φτάνει μια ψηφιακή κάμερα. Αν είχα λεφτά, θα γυρνούσα μόνο σε φιλμ».
Η τελευταία του ταινία, «Holy Motors» (2012), έκανε μεγάλη επιτυχία, όχι όμως και η προηγούμενη («Pola X», 1999). Τώρα, ετοιμάζει ένα μιούζικαλ! «Αν είχα ταλέντο, θα γινόμουν μουσικός. Γράφω τραγούδια πού και πού, χωρίς τη μουσική δεν θα υπήρχαν καν τα φιλμ μου». Μα δεν ήταν να κάνετε μια ταινία με υπερήρωες; τον ρωτάμε. «Τελικά, δεν βρήκα ούτε μία σούπερ δύναμη ενδιαφέρουσα» μας απαντά.
Info:
Το αφιέρωμα «Αγόρι συναντά κορίτσι: το σινεμά του Λεός Καράξ» συνεχίζεται στην Ταινιοθήκη (Ιερά Οδός 48 & Μεγάλου Αλεξάνδρου, Κεραμεικός), με την υποστήριξη του Γαλλικού Ινστιτούτου.
Σήμερα στις 16.00, θα παραδώσει masterclass, με ελεύθερη είσοδο. Ολο το πρόγραμμα εδώ
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας