Ηταν το 1957, στη δεύτερη ποιητική συλλογή του «Ξένα γόνατα», που ο Ντίνος Χριστιανόπουλος (1931-2020) είχε συμπεριλάβει και ένα ποίημα που είχε γράψει τρία χρόνια νωρίτερα με τίτλο «Το ταγκαλάκι». Ελεγε: «Αν ποτέ με τρακάρετε/ να τριγυρνάω ύποπτα/ σε πάρκο ή ερημιά,/ μη με παρεξηγήσετε/ μην πείτε μέσα σας/ “το ταγκαλάκι!”/ Δεν μπορείτε να ξέρετε/ πόσο αγωνίστηκα/ πριν λυγίσω».
Από αυτό το τόσο χαρακτηριστικό χριστιανοπουλικό, σχεδόν «χαϊκού» που αυτοβιογραφούνταν, αποδίδοντας καίρια μια συντριπτική, μοναχική και τρυφερή πλευρά αυτού του παράξενου, δύσκολου, συχνά κακότροπου ή και κάποτε εξοργιστικού, αλλά πάντα ενδιαφέροντα ποιητή, πεζογράφου, μελετητή του ρεμπέτικου και όχι μόνο και βέβαια περσόνα της Θεσσαλονίκης, δανείστηκε ο σκηνοθέτης Αντώνης Μποσκοΐτης τον τίτλο του θεατρικού του μονολόγου «Ντίνος Χριστιανόπουλος - Το Ταγκαλάκι».
Τον ξέρουμε τον Μποσκοΐτη και ως συνάδελφο, δημοσιογράφο, με ειδίκευση στις μεγάλες συνεντεύξεις-πορτρέτα, αλλά και ως σκηνοθέτη που, είτε στο σινεμά είτε στο θέατρο, έχει ταυτίσει την πορεία του με τέτοια «πλάγια» πορτρέτα έντονων προσωπικοτήτων της τέχνης και του δημόσιου βίου, από τη Φλέρυ Νταντωνάκη (ντοκιμαντέρ) έως την Εύα Κουμαριανού («Την λένε Εύα») κ.ά. Αυτή τη φορά η πρώτη του ύλη ήταν μία συνέντευξη-ποταμός. Ή, όπως τη σύστησε ο Μποσκοΐτης μετά τον θάνατο του Χριστιανόπουλου, «μια ανέκδοτη αθυρόστομη συνομιλία» που είχε μαζί του το 2013, μιλώντας για έναν σωρό πρόσωπα και πράγματα. Από τον Τσιτσάνη μέχρι τον Χατζιδάκι, τον Γκάτσο, τον Ρίτσο, τον Εμπειρίκο, τον Καββαδία και τον Λίνο Πολίτη. Από τη Βούλα Σαββίδη και τη Νένα Βενετσάνου μέχρι τον Δημήτρη Μητροπάνο, τον Αργύρη Μπακιρτζη, αλλά και τον Socos – που είχε μόλις τότε μελοποιήσει ποιήματα του Χριστιανόπουλου. Από τον Νίκο Πεντζίκη μέχρι τη Δημουλά. Από το πώς θα ήταν ένας κόσμος χωρίς γυναίκες («Δεν θα είχε καμία διαφορά. Κάποιον θα έβρισκα πάλι να μην τον ανέχομαι και να μη με ανέχεται») μέχρι πώς ήταν ένας κόσμος με τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. («Με τον Χριστόδουλο, δόξα τω θεώ, δεν είχα παρτίδες, δεν μ’ άρεσε για πολλά που έκανε. Κάθε μέρα έβαζε άλλα άμφια. Τι ήτανε; Σουρπουίτσα;») Από τη Χρυσή Αυγή («Αυτοί δεν είναι απλά ανθέλληνες, είναι φαρδιές κουράδες! Δεν έχω γνωρίσει κανέναν τους, πέραν αυτών στην πολυκατοικία μου που έσπευσαν να πουν ότι με έκλεψαν σώνει και καλά Αλβανοί. Δυστυχώς!») μέχρι τον Κωνσταντίνο Καραμανλή («Ο μόνος πολιτικός που κάπως ήταν υποφερτός»), αλλά και τον Κύρκο, τον Φλωράκη, την Παπαρήγα και τον Τσίπρα.
Βέβαια κατ’ ουσίαν κυρίως για τον Χριστιανόπουλο μιλάγανε, για τη ζωή και τα καπρίτσια του. Για τη γάτα του και το έργο του και τη γλώσσα του και τους ιδιωματισμούς του («Τιτίζης είναι μια μικρασιατική λέξη που σημαίνει αυτός που νοιάζεται πολύ για το έργο του. Η μάνα μου την έλεγε συχνά αυτή τη λέξη. Οταν ήμουν μικρός, τα δημοσιοποιούσα κιόλας τα δικά μου τραγούδια, αλλά δε θέλω πια να τα ακούσω. Με απασχολούν πολύ», είχε πει κάπου σ’ αυτή τη συνέντευξη ο Χριστιανόπουλος που αλλού είχε αυτοπροσδιοριστεί ως «ξινάλευρος»).
Ολο αυτό λοιπόν το τεράστιο υλικό που δημοσιεύτηκε με κάποιες περικοπές στο βιβλίο του Μποσκοΐτη «18 συνεντεύξεις - Σαν μονόπρακτα» (εκδόσεις Μετρονόμος) ξαναδουλεύτηκε από τον ίδιο εξαρχής για να πάρει τη μορφή ενός θεατρικού έργου όταν του το ζήτησε πρώτα μια ερασιτεχνική θεατρική ομάδα της Θεσσαλονίκης για να το ανεβάσει. Μια τέτοια δουλειά για μια τέτοια προσωπικότητα απαιτούσε βέβαια και ηθοποιό με ιδιαίτερες αρετές. Ποιος θα μπορούσε να ενσαρκώσει επί σκηνής αυτή την τόσο ιδιάζουσα και αιρετική μορφή των ελληνικών γραμμάτων; Ο Χάρης Φλέουρας, «παιδί» του Θεσσαλικού και του Κώστα Τσιάνου, αλλά και μαθητής κάποτε του Ντάριο Φο και της Φράνκα Ράμε, συνεργάτης κατά καιρούς του Αντώνη Καλογρίδη, των Ρέππα - Παπαθανασίου και αργότερα συμμέτοχος σε παραστάσεις της «Σπείρας» και του Σταμάτη Κραουνάκη, ανέλαβε να ενσαρκώσει τον Χριστιανόπουλο στη σκηνή. Και ο ίδιος ο Μποσκοΐτης να υποδυθεί τον εαυτό του, τον ερωτώντα δηλαδή δημοσιογράφο, για να διευκολυνθεί η θεατρική ροή. Τη μουσική συνέθεσε ο Γιώργης Χριστοδούλου, ενώ στίχους στο τραγούδι της παράστασης έγραψε ο Θωμάς Κοροβίνης. Η ερμηνεία είναι του Παντελή Θεοχαρίδη.
Το έργο, που ξεκίνησε από τη Θεσσαλονίκη και το θέατρο «Αμαλία», κάνει τώρα την αθηναϊκή του πρεμιέρα στον Πολυχώρο «VAULT» (Μελενίκου 26 Γκάζι, Βοτανικός, τηλ.: 213 0356472) την ερχόμενη Δευτέρα 15 Ιανουαρίου και εκεί θα παρουσιάζεται Δευτερότριτα για περιορισμένες παραστάσεις. Τα εισιτήρια στοιχίζουν 15 ευρώ και 13 ευρώ (φοιτητές / σπουδαστές / κάτοχοι κάρτας πολυτέκνων / ΑμεΑ / άνω των 65 ετών / κάτοχοι κάρτας ανεργίας). Προπώληση: more.com ή viva.gr
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας