Μιτεράν - Νταλιντά, ο σοσιαλιστής και η τραγουδίστρια

Η παράσταση «Dalida - La Diva» με πρωταγωνίστρια την Ολγα Βενέτη ανέβηκε στο θέατρο «Παλλάς» και η «Dalida, τραγουδώντας μέχρι το τέλος» με πρωταγωνίστρια την Εύα Κοτανίδη στο Μέγαρο Μουσικής. Δύο μουσικοχορευτικές παραστάσεις που δόθηκαν πρόσφατα, σχεδόν ταυτόχρονα, και έφεραν στο προσκήνιο μια γυναίκα μύθο. Να την γνωρίσουν νέοι, να την ξαναθυμηθούν παλιότεροι, και κάποιοι να ξαναβάλουμε στο πικάπ ξεχασμένα βινύλια και να σιγοτραγουδήσουμε το «Pour ne pas vivre seul».

Ετσι, ύστερα από χρόνια, έγινε και πάλι λόγος για την ωραία Νταλιντά που το πραγματικό της όνομα ήταν Γιολάντα Τζιλιότι, γεννήθηκε το 1933 από γονείς Καλαβρέζους, μετανάστες σε μια φτωχογειτονιά στο Κάιρο, μεγάλωσε δύσκολα, στέφθηκε Μις Αίγυπτος και, περνώντας στη Γαλλία, έγινε η Dalida.

Γέμισε μεγάλα θέατρα και στάδια, τραγούδησε σε οκτώ γλώσσες, με τις πωλήσεις των δίσκων της να ξεπερνούν τα 150 εκατομμύρια. Εγραψαν γι’ αυτήν τραγούδια ο Ζακ Μπρελ και ο Μισέλ Λεγκράν, τραγούδησε στη Γαλλία και σε όλο τον κόσμο, έκανε επιτυχίες τραγούδια του Χατζιδάκι, του Σαββόπουλου, του Θεοδωράκη, το «Ντιρλαντά», «Τα παιδιά του Πειραιά», «Το τραίνο φεύγει στις οκτώ», το «Είμαστε δυο, είμαστε τρεις» και πολλά ακόμη.

Εγινε παγκόσμια σταρ, η οποία, όπως είπε ο φίλος της Μορίς Μπεζάρ, «ήταν ένα πλάσμα τρυφερό που παρέμεινε ο εαυτός της». Η Liberation έγραψε: «Τα τραγούδια της κλείνουν τις ζωές όλων μας» και οι Νew York Times, την επομένη της συναυλίας της στο Κάρνεγκι Χολ: «Χτες το βράδυ καταλάβαμε γιατί η Νταλιντά είναι η δημοφιλέστερη τραγουδίστρια στην Ευρώπη, στη Μέση Ανατολή, στην Ιαπωνία, γιατί μπορεί και ηλεκτρίζει τις αίθουσες μ’ έναν εντελώς δικό της τρόπο. Δεν είναι μια συνηθισμένη τραγουδίστρια». Οταν γύρισε στη Γαλλία, ο Ντε Γκολ την παρασημοφόρησε με το Μετάλλιο της Δημοκρατίας για την προσφορά της στις Τέχνες και τον Πολιτισμό.

Η λαμπερή ζωή της δεν υπήρξε εύκολη. Είπε «Πέτυχα στη ζωή μου, αλλά τη ζωή μου δεν την πέτυχα». Δεν απέκτησε το παιδί που λαχταρούσε, αγάπησε τρεις άνδρες που έβαλαν οι ίδιοι τέλος στη ζωή τους, ώσπου και η ίδια έβαλε τέλος στη δική της ζωή. Κλείδωσε ερμητικά πόρτες και παντζούρια στο σπίτι της στη Μονμάρτρη, ακόμη και για τον αγαπημένο της αδελφό Μπρούνο και για τον πιστό φίλο της Αλέν Ντελόν, πήρε μολύβι και έγραψε «Γεια σε όλους» και έφυγε. Είπε ότι ένιωθε πολύ μόνη.

Μετά τον θάνατό της, το ωραίο της πρόσωπο ταξίδεψε σ’ όλο τον κόσμο, τυπωμένο σε γραμματόσημα, δόθηκε το όνομά της σε μια πλατεία της Μονμάρτρης, στήθηκε και η προτομή της. Η Γαλλία την πένθησε με μεγάλη λύπη.

Η Νταλιντά δεν υπήρξε μόνον «λαϊκό είδωλο». Υπήρξε και μια ευαίσθητη, στρατευμένη πολίτης. Και όταν ο Σοσιαλιστής Φρανσουά Μιτεράν την κάλεσε να τον βοηθήσει στην πρώτη προεκλογική του καμπάνια, εκείνη πήγε. Κατέβηκε στους δρόμους ανάμεσα στον Μιτεράν και τον διανοούμενο κολλητό του Τζακ Λανγκ, ανέβηκε στους ώμους οπαδών, τραγούδησε μαζεύοντας χρήματα για τον αγώνα, φώναξε «Ζήτω!» σε πλατείες και γήπεδα, παντού όπου λαός (η γράφουσα την είχε παρακολουθήσει σε μια τέτοια συγκέντρωση).

Είχε ιδιαίτερη επιρροή στα λαϊκά στρώματα και γι’ αυτό ήταν χρήσιμη. Ως τη στιγμή που ήρθε η σοσιαλιστική νίκη, η ώρα της εξουσίας. Και η Νταλιντά δεν ήταν πλέον απαραίτητη.

Οσο για τον μεγάλο σοσιαλιστή Φρανσουά Μιτεράν, υπήρξε μικρός άνθρωπος. Φρόντισε να διατηρήσει τη σπουδαία εικόνα του σ’ όλη την πολιτική διαδρομή του, ενώ φρόντισε να μείνουν στη σκιά γεγονότα που την θόλωναν.

Οπως στη σκιά έμεινε ο σκοτεινός του ρόλος, όταν, όντας υπουργός Δικαιοσύνης, βασάνισαν ανθρώπους στον πόλεμο της Αλγερίας. Στη σκιά έμεινε και η αποκάλυψη ότι στο σπίτι του είχε εγκαταστήσει ένα διαβολικό σύστημα τηλεφωνικών παρακολουθήσεων (κάτι σαν πρώιμο… Predator), μέσα από το οποίο ο επιτήδειος ωτακουστής παρακολουθούσε τους υπουργούς του!

Στη σκιά έμεινε και η ιδιωτική ζωή του, την οποία οι Γάλλοι δημοσιογράφοι, πιστοί στον άγραφο νόμο τους να μη βγάζουν στη φόρα την προσωπική ζωή των πολιτικών που κυβερνούν, δεν τη φανέρωσαν. Δεν αποκάλυψαν πως για πολλά χρόνια ο Μιτεράν είχε δύο οικογένειες και μίλησαν μόνο όταν στην κηδεία του, η κρυφή σύντροφος του Αν Πενζό και η κρυφή έφηβη κόρη τους Μαζαρίν, στάθηκαν δίπλα στη σύζυγό του, την υπέροχη Ντανιέλ, και στους τρεις γιους τους.

Στη σκιά έμεινε και η ερωτική σχέση του με την Νταλιντά, κοινό μυστικό σε φίλους, Σοσιαλιστές συντρόφους και δημοσιογράφους (μόνο κάποιες νύξεις έγιναν). Μια σχέση που άρχισε στις προεκλογικές εκστρατείες, με την Νταλιντά συνεχώς δίπλα του, και κράτησε ώς τη στιγμή που δεν την χρειαζόταν πια. Και την έκανε πέρα με πολλή σκληρότητα και αγνωμοσύνη. Ενώ εκείνη, σε μια συνέντευξή της στο λαϊκό περιοδικό Jour de France, είχε πει: «Το Σοσιαλιστικό Κόμμα, αφού με εκμεταλλεύτηκε, με εγκατέλειψε. Νιώθω προδομένη και μόνη». Τα είπε όλα.

Αλλωστε, τώρα η πολιτιστική πολιτική του Μιτεράν χρειαζόταν άλλα στηρίγματα. Ο αρμόδιος για τον Πολιτισμό υπουργός του Τζακ Λανγκ εμφανιζόταν ως υπέρμαχος των νέων ρευμάτων στις Τέχνες και τα Γράμματα, ενώ παράλληλα στηριζόταν στο παρισινό πνευματικό κατεστημένο. Δεν είχε ανάγκη μια καλλιτέχνιδα που εξακολουθούσε να είναι είδωλο κυρίως σε αστούς, μικροαστούς και συνοικιακούς νεαρούς.

Στο κάτω κάτω δεν ήταν πλέον νέα και λαμπερή όσο άλλοτε, ούτε αυθεντική Γαλλίδα. Μια λεβαντίνα πρόσφυγας ήταν, η οποία ποτέ δεν προσπάθησε να προφέρει σωστά το ρο και να δώσει στα κάπως «βάρβαρα» γαλλικά της το φίνο γαλλικό accent.