Δύσκολο καλοκαίρι, επιτυχημένη σεζόν

Στις 26 Αυγούστου ολοκληρώθηκε το φετινό Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, που αναγκαστικά εκτυλίχθηκε στη διάρκεια ενός από τα χειρότερα καλοκαίρια της σύγχρονης ιστορίας της χώρας, με εκατοντάδες νεκρούς, εκατομμύρια στρέμματα δάσους καμένα, χιλιάδες ζώα καμένα ή πνιγμένα, περιουσίες κατεστραμμένες για πάντα, φωτιές και πλημμύρες που άλλαξαν την εικόνα όλης της χώρας. Σε αυτές τις συνθήκες το Φεστιβάλ έπρεπε να επιτελέσει το έργο του. Να γοητεύσει το κοινό με τις επιλογές της καλλιτεχνικής του διευθύντριας, Κατερίνας Ευαγγελάτου, να το φέρει στα θέατρα (Επίδαυρος, Πειραιώς 260, Ηρώδειο), να το ψυχαγωγήσει. Να υπάρξει αύταρκες, ικανό να δώσει μια άλλη εικόνα της χώρας - και σε μας και προς τα έξω... Τα κατάφερε;

Ο επίσημος απολογισμός του Φεστιβάλ εστάλη μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου για ακόμη μία χρονιά: Η κ. Ευαγγελάτου έχει επιλέξει εξ αρχής να μην τον κάνει ζωντανά, μπροστά σε δημοσιογράφους που κάνουν ερωτήσεις, αλλά να μας στέλνει το υλικό έτοιμο. Σύμφωνα με αυτό, λοιπόν, μέσα σε 57 ημέρες συνεχόμενων καλλιτεχνικών δράσεων σε Αθήνα και Επίδαυρο, 2.200 καλλιτέχνες (Ελληνες και μη) έδωσαν το «παρών» στο Φεστιβάλ και 240.000 θεατές παρακολούθησαν τις παραστάσεις. Οικονομικά μιλώντας, σύμφωνα με το Φεστιβάλ κατεγράφη αύξηση 23% στο σύνολο των εισπράξεων σε σχέση με την περσινή χρονιά και 10% στο σύνολο των θεατών (βέβαια δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν αυτά τα έσοδα προήλθαν από αύξηση του πραγματικού αριθμού των εισιτηρίων, καθώς υπάρχουν και οι προσκλήσεις, ή από επιπλέον έσοδα όπως πωλήσεις προϊόντων του Φεστιβάλ κ.λπ).

Επίσης έχει σημασία να πούμε πως καταργήθηκε ο βραβευμένος θεσμός του Λυκείου της Επιδαύρου, εξαιτίας του οποίου έρχονταν δεκάδες ξένοι και μη στην Επίδαυρο, καθώς «δεν είναι χρέος ενός φεστιβάλ η εκπαίδευση» όπως μας είχε απαντήσει η ίδια η κ. Ευαγγελάτου σε σχετική μας ερώτηση. Ωστόσο, το φετινό Φεστιβάλ θα μείνει στη μνήμη μας κυρίως για δύο παραστάσεις: τη «Μήδεια» του Φρανκ Κάστορφ, μια ιστορική παράσταση (που μακάρι να επαναλαμβανόταν), και τους αμφιλεγόμενους «Σφήκες» σε σκηνοθεσία Λένας Κιτσοπούλου, γύρω από την οποία άνοιξε ένας έντονος διάλογος για το «ποια Επίδαυρο θέλουμε».

Φυσικά, στα δύο θέατρα της Επιδαύρου ανέβηκαν και άλλες παραστάσεις, κάποιες από τις οποίες ήταν πραγματικά εξαιρετικά ενδιαφέρουσες. Μάλιστα, στο Μικρό Θέατρο Επιδαύρου συνεχίστηκε ο κύκλος Contemporary Ancients, με αναθέσεις έργων εμπνευσμένων από το αρχαίο δράμα σε Ελληνες συγγραφείς, ενώ την τελευταία βραδιά το κοινό είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει την προβολή της «Φαίδρας» του Ζυλ Ντασσέν, σε συνεργασία του Φεστιβάλ με την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου.

Στην Πειραιώς 260 οι περισσότερες παραστάσεις ήταν sold out, με λίγες ωστόσο από αυτές να φέρουν κάτι διαφορετικό και ιδιαίτερο.Κυριάρχησαν πάντως η πολυσυλλεκτικότητα και θεματικές που βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος παγκοσμίως και αφορούν την LGBTQI+ κοινότητα, τη γυναίκα, το περιβάλλον και τα ανθρώπινα δικαιώματα, με καλλιτέχνες όπως οι Κιρίλ Σερεμπρένικοφ, Kριστόφ Μαρτάλερ, Μαριάνο Πενσότι, Αλεξάντερ Ζέλντιν, Ζερόμ Μπελ κ.ά. να παρουσιάζουν εκεί τη δουλειά τους. Τέλος, στο Ηρώδειο μπορέσαμε να δούμε αξιόλογες συναυλίες, όπως των Kraftwerk, τον Θόδωρο Κουρεντζή με την Ουτοπία του, τη θρυλική βιολονίστα Ανε Ζόφι Μούτερ και τους Γιάννη Αγγελάκα, Σταύρο Ξαρχάκο, αλλά και τους Χέρμπι Χάνκοκ, Γκρέγκορι Πόρτερ, Sigur Ros και James - ο καθένας ιδιαίτερος στο είδος του.

Αλλα άρεσαν περισσότερο, άλλα λιγότερο. Ωστόσο, αν κάτι είναι να κρατήσουμε από το φετινό Φεστιβάλ είναι πως αποδείχθηκε (λόγω των συνθηκών) η σπουδαιότητά του ως θεσμού. Και ευχόμαστε αυτό να γίνει οδηγός για κάθε επόμενη δράση του, την οποία, όπως κάθε χρόνο, περιμένουμε με ανυπομονησία.