Την έχουν συλλάβει «100 φορές» στη Ρωσία, όπως λέει, τελευταία στις αρχές του 2021, με κατηγορίες για «παραβίαση υγειονομικών και επιδημιολογικών κανόνων», δραστηριότητα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, συμμετοχή σε διαδήλωση υπέρ του φυλακισμένου ηγέτη της αντιπολίτευσης Αλεξέι Ναβάλνι, και τον περασμένο Απρίλιο, ενώ της είχε απαγορευτεί η έξοδος από τη χώρα, κατάφερε να δραπετεύσει στην Ισλανδία.
Στην ουσία πολιτική πρόσφυγας πλέον, η Μαρία Αλιόχινα, από τα ιδρυτικά μέλη του φεμινιστικού, ακτιβιστικού συγκροτήματος Pussy Riot, η οποία έχει νιώσει στο πετσί της φυλακίσεις, κατ’ οίκον περιορισμό, ξυλοδαρμό, απειλές, μίλησε στην Guardian, χωρίς να αποκαλύψει πού βρίσκεται τώρα.
«Καταλαβαίνω ότι έγινε μεγάλος θόρυβος για τη λεγόμενη απόδρασή μου, αλλά δεν έχω στόχο να μεταναστεύσω. Θέλω απλώς να βοηθήσω την Ουκρανία, αυτό είναι όλο», δηλώνει. Ετσι, συγκέντρωσε 10.000 ευρώ πουλώντας μπλουζάκια και έστειλε τα χρήματα σε ένα ουκρανικό νοσοκομείο για παιδιά. «Δεν μπορούμε να εξισορροπήσουμε τον εφιάλτη που δημιούργησαν ο ρωσικός στρατός και ο Βλαντίμιρ Πούτιν. Αλλά πιστεύω, ως Ρώσοι, μπορούμε να κάνουμε κάτι καλό. Ως άνθρωπος, και ειδικά ως καλλιτέχνις, είναι πολύ σημαντικό να προτάξω μαζί με τους άλλους την αλληλεγγύη μας προς την Ουκρανία και την έκκλησή μας να σταματήσει αυτός ο πόλεμος».
Κι ακόμα, μαζί με τη σύντροφό της, επίσης μέλος των Pussy Riot, Λούσι Στέιν, έκαναν ψηφιακές αναπαραγωγές από τα ηλεκτρονικά «βραχιολάκια» στον αστράγαλό τους όταν βρίσκονταν σε κατ’ οίκον περιορισμό και με αυτά τα νέα έργα τέχνης θέλουν να συγκεντρώσουν χρηματικά ποσά για φιλανθρωπικές οργανώσεις στην Ουκρανία και για τους Ρώσους πολιτικούς κρατούμενους. «Είναι τα τρόπαιά μας από τον αγώνα με τη ρωσική κυβέρνηση. Πιστεύουμε ότι αυτά τα δεσμά θα φύγουν», δηλώνει στη βρετανική εφημερίδα.
Οταν οι Pussy Riot ξεκίνησαν το 2011 ως μια ομάδα γυναικών καλλιτεχνών, συγγραφέων, ακτιβιστών, αναρχικών, η Αλιόχινα ήταν φοιτήτρια στο Ινστιτούτο Δημοσιογραφίας και Δημιουργικής Γραφής στη Μόσχα και έγραφε τραγούδια διαμαρτυρίας κυρίως εναντίον του αυταρχισμού. Το 2012 τη συνέλαβαν για πρώτη φορά μαζί με άλλα δύο μέλη του συγκροτήματος για χουλιγκανισμό, καθώς κατηγορούσαν την Ορθόδοξη Εκκλησία για τη στήριξη που έδινε στον Πούτιν.
Τώρα σχολιάζει στην Guardian τον μισογυνισμό στη Ρωσία («δεν υπάρχει θέση για τις γυναίκες στο τραπέζι λήψης αποφάσεων»), τον εκφοβισμό και τη δίωξη των ΛΟΑΤΚΙ+. Εκφράζει τον αποτροπιασμό της που ο Πούτιν έχει ως πρότυπο τον Στάλιν, «τον μεγαλύτερο τύραννο». Πιστεύει δε πως ο Ρώσος πρόεδρος υποστηρίζει ότι πολεμάει τους Ουκρανούς ναζιστές για να αγγίξει συναισθηματικά τις περισσότερες οικογένειες στη Ρωσία, που έχασαν τους δικούς τους από τους ναζί στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και υποστηρίζει πως αν η Δύση είχε βάλει τις κυρώσεις που υπάρχουν τώρα «μετά την Κριμαία και την επακόλουθη εισβολή στο Ντονμπάς, δεν θα βρισκόμασταν σε αυτό το χάος σήμερα».
Παρ’ όλα αυτά, η ακτιβίστρια των Pussy Riot λυπάται που δεν μπορεί να επιστρέψει προς το παρόν στη χώρα της, αλλά επιμένει: «Πρέπει να συνεχίσουμε, όλοι μας, γιατί είναι πόλεμος».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας