«Τα μικρά φεστιβάλ είναι δυσκολότερα»

Πρόγραμμα που αγκαλιάζει τρεις ηπείρους, παραστάσεις που δίνουν βήμα στους Ελληνες που ξέρουμε αλλά και κάποιους που θα μάθουμε, παραγωγές που μας γνωρίζουν τις τελευταίες εξελίξεις του σύγχρονου χορού.

Το 21ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας πραγματοποιείται από 17 έως 24 Ιουλίου και στις οκτώ ημέρες που θα διαρκέσει θα μας δείξει μια «Κάρμεν» από την Αφρική που σπάει τα στερεότυπα, το σύγχρονο πρόσωπο των Ταϊβανών καλλιτεχνών, ένα ανδρικό δίδυμο από τη Σαρδηνία που αναμετριέται με τη μουσική, μια Αγγλοελληνίδα που αντιστέκεται στον κυνισμό, μια σπουδή στο παράδοξο της ανθρώπινης μεταμόρφωσης, χορογραφικό εργαστήρι που θα καταλήξει σε περφόρμανς στον δημόσιο χώρο της πόλης κ.ά.

«Για να φτάσουμε ώς εδώ περάσαμε ξανά από πολλές δυσκολίες, όπως και η πλειονότητα των Ελλήνων που εργάζονται υπό αυτές τις συνθήκες. Το 21ο Φεστιβάλ είναι αυτό της ωριμότητας, κι άρα από μόνος του ένας λόγος που μας δίνει δύναμη να αντέχουμε», είπε η καλλιτεχνική διευθύντριά του Βίκυ Μαραγκοπούλου. «Δεν είναι καθόλου εύκολο για έναν καλλιτεχνικό διευθυντή να φτιάξει πρόγραμμα σε τέτοια ύφεση. Και, πιστέψτε με, είναι δυσκολότερο να φτιάξεις ένα φεστιβάλ μικρό όπου κάθε εκδήλωση πρέπει να σηματοδοτεί κάτι. Αλλωστε ποτέ στην τέχνη δεν ήταν η ποσότητα το ζητούμενο. Μοναδικά μας κριτήρια παραμένουν η ποιότητα και ο σύγχρονος προσανατολισμός, χωρίς να κάνουμε την πρωτοπορία αυτοσκοπό. Λέμε ναι στη διαφορετική ματιά, ναι στους καλλιτέχνες που λαμβάνουν και στη συνέχεια αντικατοπτρίζουν τα ερεθίσματα της εποχής μας».

Αναγκασμένη -όλο και συχνότερα το τελευταίο διάστημα- να απαντά σε ερωτήσεις σχετικές με κόστη, απώλειες, προϋπολογισμούς, η Β. Μαραγκοπούλου επισήμανε πως όλα τα προηγούμενα χρόνια το φεστιβάλ είχε απόλυτη πληρότητα στις εκδηλώσεις του. Αυτό σε αριθμούς μεταφράζεται σε 4.500 άτομα μόνο το 2014. Οσο για τον φετινό προϋπολογισμό αυτός ανέρχεται σε 400.000 ευρώ. «Ποιοτικά δεν απέχουμε πολύ από αυτό που θεωρώ ιδανικό», σχολίασε. «Αυτό που μας λείπει είναι ο έγκαιρος προγραμματισμός, η άνεση και η σιγουριά ενός οργανισμού που γνωρίζει αρκετά νωρίς πόσα χρήματα έχει στη διάθεσή του και πού θα τα διαθέσει. Οταν υποχρεώνεσαι να κλείνεις παραγωγές τελευταία στιγμή στερείσαι συχνά τις διεθνείς συνεργασίες και συμπαραγωγές».

Αντίο, κάστρο

Για πρώτη φορά φέτος, το Αμφιθέατρο του Κάστρου Καλαμάτας δεν θα φιλοξενήσει παράσταση του φεστιβάλ, στο πλαίσιο των ευρύτερων περικοπών που υποχρεώθηκαν να κάνουν. Οι λόγοι είναι προφανείς: ο χώρος, αν και υπέροχος, είναι δυσλειτουργικός, ο τεχνικός εξοπλισμός κοστίζει παραπάνω για να μεταφερθεί και να στηθεί για την εκάστοτε παράσταση, ο χώρος δεν έχει εύκολη πρόσβαση για άτομα με κινητικές δυσκολίες και τώρα που το φεστιβάλ απέκτησε τη μόνιμη στέγη του (Μέγαρο Χορού) γλιτώνει ένα σεβαστό ποσό.

Ν. Ξυδάκης: «Συμβάλλει στην τοπική ανάπτυξη»

Από το 1995 ώς το 2014 παρέλασαν από την Καλαμάτα 89 ξένες και 40 ελληνικές ομάδες, φιλοξενήθηκαν 205 ξένες παραστάσεις, 62 πρώτες παρουσιάσεις ξένων ομάδων στην Ελλάδα, 64 ελληνικές παραστάσεις, πραγματοποιήθηκαν 7 παραγωγές και 3 συμπαραγωγές. Αναγνωρίζοντας την επιτυχία του φεστιβάλ ο αν. υπουργός Πολιτισμού Νίκος Ξυδάκης στον χαιρετισμό που έστειλε έκανε λόγο για «ένα πρότυπο πολιτιστικό γεγονός, που συμβάλει στην ανάπτυξη της τοπικής κοινωνίας».

Πρόγραμμα: από την Ταιβάν μέχρι τη Νότια Αφρική

■ Εκρηκτική χορεύτρια και χορογράφος, φαινόμενο του σύγχρονου χορού, η Ντάντα Μασιλό από τη Νότια Αφρική μετά την ανατρεπτική «Λίμνη των κύκνων» της αναμετριέται με ένα ακόμα έργο-σταθμό. Μαζί με τους 13 χορευτές της ομάδας The Dance Factory, προτείνει μια «Κάρμεν» ερωτική, προκλητική και παράλληλα ανεξάρτητη, εικονοκλαστική, πέρα από κάθε κλισέ, ανατρεπτική και κυρίως ιδωμένη με τα μάτια μιας γυναίκας χορογράφου (Μέγαρο Χορού 18, 19/7, 22.00).

■ Μέλος της νεότερης γενιάς Ταϊβανών καλλιτεχνών και τέκνο μιας κοινωνίας που αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην παράδοση και την τεχνολογική έκρηξη η Ουέν-Τσι Σου παρουσιάζει την περφόρμανς «Off the map». Ενα σώμα ευάλωτο μα σθεναρό, εύθραυστο όπως ο άνθρωπος μέσα στον ρευστό και διαρκώς μεταβαλλόμενο μεταβιομηχανικό κόσμο (Μέγαρο Χορού 17, 18/7, 20.00).

■ Εμπνευσμένοι από την πολυφωνική μουσική της Χώρας των Βάσκων και της Σαρδηνίας, ο Ιγκόρ Ουρzελάι και ο Μορένο Σολίνας εφαρμόζουν το μοντέλο της ταυτόχρονης εκτέλεσης της μουσικής στην κίνηση: οι δύο νέοι χορευτές από το Λονδίνο είναι συγχρονισμένοι, αλλά ο καθένας τους χορεύει «σε άλλο τόνο». Διαρκής κίνηση, τραγούδια a cappella, παιχνίδια με το φως και το σκοτάδι και μια χορογραφία με χιούμορ και τρυφερότητα συνθέτουν μια ευχάριστη νεανική παράσταση (Πνευματικό Κέντρο, 18-19/7, 20.00).

■ Πώς μπορεί κανείς να φανταστεί και να δημιουργήσει μια άλλη πραγματικότητα; Μπορεί κανείς να ξεφύγει από τη ρήση «αυτή η χώρα δεν θ’ αλλάξει ποτέ», που στοιχειώνει τη μεταπολιτευτική Ελλάδα; Πώς σχετίζεται ο προσωπικός μετασχηματισμός με τον κοινωνικό; Στα ερωτήματα θα απαντήσει το «Transforming Me» της Αγγλοελληνίδας χορογράφου Μέντης Μέγα (Μέγαρο Χορού, 21/7, 22.00).

■ Σκηνοθέτης, κινηματογραφιστής και περφόρμερ ο Ευριπίδης Λασκαρίδης κάνει ποδαρικό στον χορευτικό κόσμο με το «Relic», μια περφόρμανς πάνω στο παράδοξο και το ακατανόητο της πραγματικότητας. Ενα ταξίδι μεταμορφώσεων από το γελοίο στο σπαρακτικό που θυμίζει πως στο τέλος απομένει η αγάπη, η τρυφερότητα, η ανθρωπιά (Μέγαρο Χορού 23/7, 22.00).

■ Γνώριμη του φεστιβάλ η Λίντα Καπετανέα παρουσιάζει στο σόλο «W Memorabilia» (Phaedra’s Laboratory), μια σπουδή στη γυναικεία φύση που διαδραματίζεται μέσα στο εργαστήριο της Φαίδρας, όπου η ίδια –σαν γλύπτρια– κατασκευάζει τον πόθο της, τη θηλυκότητά της, τον πόνο, την αγωνία και τελικά τον θάνατο (Μέγαρο Χορού 24/7, 22.00).