Η τύχη του «Αστακού» στα χέρια των Κοέν

Αποστολή στις Κάνες

Η αρχή και το τέλος του 68ου Φεστιβάλ Κανών συγκέντρωσαν τις καλύτερες ταινίες της διοργάνωσης: με μια άχρωμη καμπή στη μέση, ο καλλιτεχνικός διευθυντής Τιερί Φρεμό φρόντισε να προσφέρει ένα πυροτέχνημα για φινάλε, αλλάζοντας τις ισορροπίες προβλέψεων και… στοιχημάτων (που, ναι, πέφτουν πυρετωδώς και με ποσά που φτάνουν τις χιλιάδες ευρώ).

Το τι θα επιλέξει η κριτική επιτροπή των αδελφών Κοέν είναι απολύτως απρόβλεπτο, ο Κουέντιν Ταραντίνο ήταν εκείνος που έδωσε τον Χρυσό Φοίνικα στον «Θείο Μπονμί» του Ταϊλανδέζου Απιτσατπόνγκ Βιρασετάκουν, ωστόσο οι ταινίες που ξεχωρίζουν κι ετοιμάζονται για την τελετή των βραβείων, την Κυριακή το βράδυ, είναι ήδη ξεκάθαρες.

Οι πρώτες μέρες έφεραν στο προσκήνιο τέσσερα φαβορί.

⇒Το ουγγρικό «Ο Γιος του Σαούλ», ένα επιθετικό, ωμό χρονικό του Ολοκαυτώματος, με σκηνοθέτη τον πρωτοεμφανιζόμενο Λάζλο Νέμες, εξακολουθεί να συγκεντρώνει τον θαυμασμό από κάθε πλευρά.

⇒Το «The Lobster» του Γιώργου Λάνθιμου άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις και συζητιέται για τα βραβεία σεναρίου ή Α' ανδρικού ρόλου για τον Κόλιν Φάρελ.

⇒Το «Carol» του Τοντ Χέινς, η λεπτεπίλεπτη, αριστοτεχνική διασκευή του λεσβιακού ρομάντζου της Πατρίσια Χάισμιθ, είναι η ιδανική επιλογή αν η επιτροπή θελήσει να στραφεί σε κάτι λιγότερο «φεστιβαλικό», ενώ η Κέιτ Μπλάνσετ είναι έτοιμη για το βραβείο Α' γυναικείου ρόλου.

⇒Τέλος, το γαλλικό «Ο Νόμος της Αγοράς» του Στεφάν Μπριζέ αναδεικνύει την εκπληκτική ερμηνεία του Βενσάν Λεντόν, από τις πιο καθηλωτικές του Φεστιβάλ και… γαλλικής εθνικότητας επιπλέον.

Στα φαβορί προστέθηκε αυτόματα το «Youth» του Πάολο Σορεντίνο.

Με αντικείμενο την πικρή νοσταλγία της νιότης και κεντρικό ήρωα έναν τέως διάσημο μαέστρο, που έχει αποσυρθεί από τα εγκόσμια κι απολαμβάνει τις διακοπές του σ’ ένα απομονωμένο ξενοδοχείο της Ελβετίας, ο Σορεντίνο, με τη χαρακτηριστική του, μπαρόκ, πληθωρική σκηνοθεσία, με μια διάσταση συναρπαστικού, μαγικού συμβολισμού, με πλάνα τέλειας ομορφιάς και υπερβατικής σύλληψης και με μια μεγαλειώδη, όσο και συγκρατημένη, ερμηνεία από τον 82χρονο Μάικλ Κέιν, έκανε ένα φιλμ που φτάνει, ή και ξεπερνά, τη γοητεία του «La Grande Belezza».

Τέλεια ομορφιά, αλλά μια συμβατική, ανέμπνευστη, χωρίς ουσία υπόθεση, έχει το νέο έπος του Χου Χσιάο-Χσιεν, «The Assassin», που εκτυλίσσεται στην Κίνα του 9ου αιώνα.

Το κάλλος του φιλμ προκάλεσε αμέσως φανατικές εκδηλώσεις αγάπης κι όχι αδικαιολόγητα: ο Κινέζος auteur χρειάστηκε 25 χρόνια προετοιμασίας και 5 χρόνια γυρισμάτων για να στήσει ένα αριστούργημα σκηνικών, κοστουμιών και φωτογραφίας που θα ενθουσιάσει τους απανταχού φορμαλιστές.

Ο Ζακ Οντιάρ, τρία χρόνια μετά το «Σώμα με Σώμα», επανέρχεται στο διαγωνιστικό των Κανών με το «Dheepan», ένα φιλμ χωρίς επώνυμους πρωταγωνιστές, αλλά με μια πηγαία, ισοπεδωτική δύναμη.

Ο Ντιπάν, στρατιώτης των Ταμίλ στη Σρι Λάνκα, εγκαταλείπει τη χώρα του και με μια «πλαστή», καταχρηστική «σύζυγο» και μια άγνωστή του «κόρη» πηγαίνει στη Γαλλία για να ξαναρχίσει απ’ την αρχή.

Χωρίς κορόνες, με μια βραδυφλεγή ένταση που καταλήγει σ’ ένα εκκωφαντικό φινάλε, ο Οντιάρ φτιάχνει, σοφά και ώριμα, το πορτρέτο της νέας, παγκόσμιας «οικογένειας», που περιλαμβάνει τόσο φόβο όσο και αγάπη, τόσο θάνατο όση και ζωή.

Η νέα ταινία του «Irreversible» Γκασπάρ Νοέ, με τίτλο «Love», ήρθε στις Κάνες ως η πιο σκανδαλιστική ταινία όλων των εποχών και θα φύγει έχοντας… ξεφουσκώσει δευτερόλεπτα μετά την πρώτη προβολή της.

Ο Νοέ φτιάχνει ένα φιλμ δυόμισι ωρών, σε 3D, ουσιαστικά μόνο για να μπορέσει, με τη χαρακτηριστική του, κωμική πια ανωριμότητα, να συμπεριλάβει ένα κοντινό πλάνο πέους που εκσπερματώνει στην κάμερα (σε 3D, να ξαναπούμε).

Κατά τα άλλα, στήνει τις hardcore ερωτικές σκηνές του με ξεχωριστή ομορφιά, πάντα ικανότατος να φτιάχνει εικόνες με μυσταγωγία και δύναμη, αλλά τις περιβάλλει με την πιο ανόητη, κλισέ ερωτική ιστορία που θα έγραφε με ευκολία ένας 12χρονος – στον οποίο, ωστόσο, θα απαγορευόταν η είσοδος στην αίθουσα!

Μετά το «Enter the Voide» και το «Love», έχουμε αρχίσει να πιστεύουμε ότι ο Γκασπάρ Νοέ δεν θα ξαναθυμηθεί πώς να κάνει καλό σινεμά, αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, μαζί με την αγάπη.