Η ζωή είναι παιχνίδι

«Μπλε Μαρέν» του Ανδρέα Φλουράκη, ένα έργο που γράφτηκε το 2001, παίχτηκε στην Αγγλία και την Αμερική και την προηγούμενη εβδομάδα παρουσιάστηκε απόσπασμά του στη Γαλλία. Στην Ελλάδα το γνωρίσαμε πριν από χρόνια υπό μορφή αναλογίου στο θέατρο «Αμόρε» και τώρα η Μαρία Ξανθοπουλίδου το σκηνοθετεί στο θέατρο «Αγγέλων Βήμα».

Το έργο εξελίσσεται σε ένα θλιβερό μπαρ με αισθητική που θυμίζει πίνακα του Χόπερ. Εκεί έχουν ξεμείνει ο ιδιοκτήτης και μια έξυπνη μπαργούμαν, που σαν ερασιτέχνες μικροαπατεώνες βάζουν αγγελία στην εφημερίδα για να προσλάβουν διακινητή να τους βοηθήσει να πουλήσουν μια ποσότητα ναρκωτικών. Την ίδια στιγμή ένα νεαρό αγόρι ψάχνει δουλειά για να πάει με το κορίτσι του διακοπές.

Τέσσερις άνθρωποι με διαφορετικές ανάγκες συνδέονται ανάμεσα σε μαργαρίτες, σκρουντράιβερ και stuff. Η πραγματική ιστορία ωστόσο κρύβεται πίσω από τη δράση και αποκαλύπτει τη σχέση πεπρωμένου, τύχης, σύμπτωσης και θανάτου που ορίζουν τις ζωές μας.

«Ολοι οι άνθρωποι βλέπουμε τα χρώματα διαφορετικά», λέει η σκηνοθέτις. «Αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα μέσα από το δικό μας μοναδικό πρίσμα. Επέλεξα το έργο, αλλά κυρίως με επέλεξε. Υπάρχει κάτι που θέλεις να πεις, κάτι που θέλεις να δώσεις και, όπως στις ανθρώπινες σχέσεις, προκύπτει. Ετσι συνέβη και με το "Μπλε Μαρέν". Αλλωστε εδώ και καιρό στριφογυρίζουν στον νου μου τα έργα του Ανδρέα Φλουράκη».

Το έργο έχει διαγράψει μια ενδιαφέρουσα καριέρα. Πρωτοπαρουσιάστηκε στο Διήμερο Νέων Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων το 2001 στο «Αμόρε» σε σκηνοθεσία Βίκυς Γεωργιάδου. Κέρδισε το 2ο Βραβείο στον διαγωνισμό Συγγραφής Μονόπρακτου θεατρικού έργου, που οργάνωσε το Διεθνές Κέντρο Λογοτεχνών και Μεταφραστών Ρόδου σε συνεργασία με το ΔΗΠΕΘΕ. Το 2009 παρουσιάστηκε υπό μορφή αναλογίου στο Murphy Hall του Κάνσας σε σκηνοθεσία Αντζελας Χρυσοστόμου και στο Tristan Bates στο Λονδίνο σε σκηνοθεσία Νταν Μπέρναρντ. Φέτος παρουσιάστηκε απόσπασμα από το έργο στο Maison d' Europe et d' Orient στο Παρίσι υπό τη σκηνοθετική επίβλεψη της Ελένης Μιτσάκου.

«Ενώ μοιάζει ρεαλιστικό, αφού εκτυλίσσεται μέσα σ' ένα παρηκμασμένο μπαρ, στην ουσία του το έργο είναι βαθιά φιλοσοφικό. Εκφράζει τον προβληματισμό για τη ζωή και τον θάνατο, τι από αυτά που ζούμε είναι αληθινό και τι όχι. Οσο καλά και αν νομίζεις πως ξέρεις το τέλος, όσο καλά κι αν "προβλέπεις το μέλλον", όπως το κορίτσι του έργου, οι άνθρωποι παραμένουν πάντοτε απρόβλεπτοι. Μια από τις πρώτες σκέψεις στις πρόβες ήταν να χρησιμοποιηθεί η μόνη γλώσσα την οποία αναγνωρίζουν όλα τα πλάσματα: η μουσική, που ενοποιεί ολόκληρη την παρτιτούρα του έργου. Αλλωστε σε όλο το έργο υπάρχει ζωντανή μουσική. Από κει κι έπειτα, το "Μπλε Μαρέν" είναι ένα παιχνίδι».

Η Μαρία Ξανθοπουλίδου έχει σκηνοθετήσει τρεις ταινίες μικρού μήκους και κάμποσες θεατρικές παραστάσεις, όπως «Ράφτης Κυριών» του Φεϊντό, «Χρονικό Διάστημα», παράσταση βασισμένη σε ποίηση της Κικής Δημουλά, το δικό της έργο «Pet City», το «Medea Redux» του Νιλ Λαμπιούτ, «Χελώνα του Δαρβίνου» του Χουάν Μαγιόρκα. Τελευταία της δουλειά ήταν «Ζητείται Κλόουν Ηλικιωμένος» του Ματέι Βίσνιεκ στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας.

«Το θέατρο σε βοηθάει να φτιάξεις έναν κόσμο απ' την αρχή, καλύτερο απ’ αυτόν που είναι εκεί έξω. "Θέλω το μέλλον μου να είναι απρόβλεπτο, όπως και στους άλλους ανθρώπους” λέει το Κορίτσι στο "Μπλε Μαρέν". Στο μέλλον σχεδιάζω να ασχοληθώ με τον Μ. Μέτερλινκ φτιάχνοντας μια σύνθεση από έργα του».

Στη διάρκεια της παράστασης ο Αλέξανδρος Μυλωνάς «σχολιάζει» μουσικά τις σκηνές παίζοντας πιάνο. Επίσης, η κόρη του, Ζωή Μυλωνά, τραγουδάει, όπως και η Αλεξάνδρα Παυλίδου.

Info:

Θέατρο «Αγγέλων Βήμα» (Σατωβριάνδου 36 Ομόνοια, τηλ.: 210 5242211). Ερμηνεύουν: Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος, Γιάννης Λεάκος, Ζωή Μυλωνά, Αλεξάνδρα Παυλίδου. Κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στις 20.00, έως 28 Απριλίου.