Η μπέσα των υποψηφίων

Στις προεκλογικές περιόδους καλό είναι να κρατάμε μικρό καλάθι. Τα κόμματα και οι υποψήφιοι λένε πολλά, υπόσχονται τα πάντα, τα οποία ξεχνούν μετά το πέρας της αναμέτρησης ή τα προσαρμόζουν στη συγκυρία, η οποία σχεδόν πάντα είναι σύνθετη, δύσκολη, δύστροπη και τους υποχρεώνει (έτσι ισχυρίζονται), είτε να βάλουν νερό στο κρασί τους για το καλό της πατρίδας είτε να πράξουν τα ακριβώς αντίθετα, πάλι για το καλό της πατρίδας φυσικά.

Αυτό ισχύει και στις κούρσες διαδοχής στα κόμματα, όταν αυτές δεν διεξάγονται εντός των τειχών, αλλά κινητοποιούν ευρύτερα ακροατήρια. Οι υποψήφιοι, για να κερδίσουν τη συμπάθεια των ψηφοφόρων, δεν διστάζουν να ακυρώσουν τους προηγούμενους... εαυτούς τους.

Για παράδειγμα: Ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης δήλωσε στη «Real News» (3-1-2016) ότι με αυτόν αρχηγό «η Ν.Δ δεν προτίθεται να συμμετάσχει σε οικουμενική κυβέρνηση» -να θυμίσουμε ότι το ανάποδο ζητούσε μετ’ επιτάσεως πριν από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, έστω κι αν αποκαλούσε τον Τσίπρα αναξιόπιστο και ψεύτη.

Στην ίδια συνέντευξη αναφέρει ότι «η σημερινή κατάσταση αναστρέφεται αν υπάρξει άμεσα αλλαγή κυβερνητικής πολιτικής». Δεν μας εξηγεί όμως πώς μπορεί ν’ αλλάξει η κυβερνητική πολιτική (λεπτομέρεια προφανώς είναι προς ποια κατεύθυνση πρέπει κατά τη γνώμη του να πάει) χωρίς ν’ αλλάξει η κυβέρνηση.

Να δει το φως το αληθινό ο Τσίπρας και να προσχωρήσει στην άποψή του; Δύσκολο μου φαίνεται. Εκτός αν πιστεύει ο κ. Μεϊμαράκης ότι πρέπει να πέσει η κυβέρνηση και να αναλάβει μια άλλη να διαχειριστεί τις τύχες της χώρας.

Σ’ αυτήν την άλλη κυβέρνηση, που αναγκαστικά θα είναι διαφορετική από τη σημερινή και η οποία θα κληθεί να εφαρμόσει τη «σωστή» πολιτική, η Ν.Δ. δεν θα συμμετάσχει; Αντιφάσεις; Ε, και; Λέμε καμιά κουβέντα παραπάνω να περάσει η ώρα.

Αλλωστε, ποιος θα θυμάται σε λίγους μήνες τις συγκεκριμένες δηλώσεις για να εγκαλέσει τον κ. Μεϊμαράκη για κωλοτούμπα, εφόσον βεβαίως είναι ο επικεφαλής της Ν.Δ. και εφόσον πάρει σάρκα και οστά το όνειρό του.

Κι ο άλλος όμως υποψήφιος, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, δεν ξέφυγε από την πεπατημένη. Θα αγωνιστεί, μας διαβεβαιώνει, για να συμβεί κάτι που πριν από λίγο καιρό θεωρούσε καταστροφή για τον τόπο. Στη συνέντευξή του στην «Εφ.Συν.» (2/1/2016) ανέφερε ότι στόχος του είναι να καταστήσει αξιόπιστη εναλλακτική δύναμη τη Ν.Δ. μέχρι τον Μάιο, ώστε «σε περίπτωση κυβερνητικής κρίσης να επιδιώξει εκλογές». Ναι, καλά διαβάσατε, εκλογές.

Τι κι αν αυτός και το κόμμα του μας έλεγαν ότι οι αλλεπάλληλες εκλογές βλάπτουν την οικονομία. Τι κι αν αυτός και το κόμμα του χαρακτήριζαν έγκλημα εις βάρος της χώρας τις τρεις εκλογικές αναμετρήσεις του 2015.

Τι κι αν αυτός και το κόμμα του υποστήριζαν ότι προϋπόθεση για την ανάπτυξη και τις επενδύσεις είναι η πολιτική σταθερότητα, η οποία εξασφαλίζεται με κυβερνήσεις ευρύτερης συνεργασίας και συναινετικές λύσεις.

Αλλά είπαμε, μην παίρνετε τοις μετρητοίς όσα λένε οι υποψήφιοι και τα κόμματα πριν από τις εκλογικές μάχες.

Ανάγωγα

Μου έκανε εντύπωση ότι οι περισσότεροι απ’ αυτούς που σχολίασαν τη δημοσκόπηση της Kapa Research για το «Βήμα» στάθηκαν στον όντως υψηλό βαθμό απαισιοδοξίας των Ελλήνων για τη νέα χρονιά και ανέδειξαν τα στοιχεία που ήταν αρνητικά για την κυβέρνηση.

Στα ψιλά όμως πέρασε ένα εύρημα ιδιαιτέρως ανησυχητικό για τους οπαδούς της παραμονής της χώρας στο ευρώ πάση θυσία. Το ποσοστό αυτών που δεν έχουν πρόβλημα αν η Ελλάδα βγει από την ευρωζώνη είναι κοντά στο 30%. Οι εποχές που το «ναι» στο ευρώ χτύπαγε ογδοντάρια έχουν περάσει.

Τώρα, οι φανατικοί (;) του ευρώ φτάνουν το 60%. Σε λίγο η χώρα, κι αν συνεχιστεί η απάνθρωπη και ατελέσφορη πολιτική των μνημονίων, θα είναι απολύτως διχασμένη.