Τα πολιτικά γεγονότα της περασμένης εβδομάδας θύμισαν στους παλαιότερους τα Ιουλιανά του 1965, που με την αποστασία βουλευτών της Ενώσεως Κέντρου και τη διάσπαση του κόμματος οδήγησαν στην πτώση της κυβέρνησης του 53% του Γεωργίου Παπανδρέου και άνοιξαν τον δρόμο στην ανωμαλία με κατάληξη τη δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967. Στα Ιουλιανά του 1965 πρωταγωνιστικό ρόλο είχε το παλάτι, το οποίο μάλιστα ετοίμαζε και δική του δικτατορική κυβέρνηση, με στρατηγούς.
Σήμερα, ευτυχώς, δεν υπάρχει παλάτι, αλλά, δυστυχώς, υπάρχει το «σαράκι» της διάσπασης και της αποστασίας, που φθείρει τα κόμματα, ανατρέπει κυβερνήσεις, προκαλεί πολιτική αστάθεια και πρόωρες προσφυγές στις κάλπες, με αποτέλεσμα να μην μπορεί καμία κυβέρνηση να ολοκληρώσει την εφαρμογή του προγράμματός της. Με την άνοδο της Αριστεράς στην εξουσία πολλοί πίστεψαν ότι θα είχαμε πολιτική σταθερότητα, γι’ αυτό, άλλωστε, και το σχεδόν 62% του εκλογικού σώματος υπερψήφισε το «όχι» στο δημοψήφισμα, δηλαδή την κυβερνητική πρόταση, δίνοντας πανηγυρικά την έγκριση να υπογραφεί από τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα η συμφωνία με τους εταίρους και δανειστές μας.
Με τη θέση των ψηφοφόρων ευθυγραμμίστηκαν στη Βουλή και υπερψήφισαν τη συμφωνία 229 βουλευτές (κυβερνητικοί και αντιπολιτευόμενοι), ενώ 39 κυβερνητικοί, μεταξύ των οποίων και κορυφαίοι υπουργοί, διαφωνούντες αρνήθηκαν να ψηφίσουν το πρόγραμμα της συμφωνίας, αλλά απλά και αφελώς δήλωσαν ότι «στηρίζουν την κυβέρνηση». Το πώς τη «στηρίζουν» καταψηφίζοντας την πρότασή της είναι ένας άλυτος γρίφος.
Ποια, όμως, ήταν η διαφωνία; «Η συμφωνία δεν είναι συμβατή με τις ιδέες και τις αρχές της Αριστεράς» τονίστηκε στο γραπτό αίτημα 109 από τα 201 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, με το οποίο ζήτησαν να συγκληθεί το όργανο και να συζητήσει το θέμα της συμφωνίας. Επειδή στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, η Αριστερά δεν είναι μία, και ως εκ τούτου οι ιδέες και οι αρχές της Αριστεράς είναι πολλές, τίθεται το ερώτημα: «Με ποιας Αριστεράς τις ιδέες και τις αρχές δεν είναι συμβατή η συμφωνία;». Ασφαλώς δεν είναι συμβατή με την Αριστερά που θέλει την Ελλάδα έξω από το ευρώ, την ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Αυτή τη θέση την έχει διακηρύξει και την επαναλαμβάνει συνεχώς το ΚΚΕ. Δεν είναι όμως και θέση συνολικά του ΣΥΡΙΖΑ, που και λαϊκή εντολή έχει να κρατήσει την Ελλάδα στην ευρωζώνη και στο ευρώ. Αυτή τη θέση, όμως, την υιοθετούν όλες οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ; Από τον τίτλο και μόνο καθεμιάς φαίνεται η διαφορά θέσεων, ιδεών και αρχών.
Να αναφέρουμε τις συνιστώσες, που είναι πάνω από 10, όπως εμφανίζονται στο Διαδίκτυο:
- α) Αριστερή Πλατφόρμα (Παναγ. Λαφαζάνης). β) ΚΟΕ (Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας).
- γ) ΔΗΚΚΙ (το κόμμα που είχε ιδρύσει ο Τσοβόλας) και εμφανίζεται ως Σοσιαλιστική Αριστερά.
- δ) ΑΚΟΑ (Ανανεωτική Κομμουνιστική Οικολογική Αριστερά) που προέρχεται από το ΚΚΕ Εσωτερικού.
- ε) ΚΕΔΑ (Κίνηση για την Ενότητα Δράσης της Αριστεράς).
- στ) Διεθνιστική Εργατική Αριστερά.
- ζ) Κόκκινο.
- η) Ρόζα.
- θ) Κίνηση Ενεργοί Πολίτες (Μανώλης Γλέζος).
- ι) Ενωτική Κίνηση (Παναγιώτης Κουρουμπλής).
- ια) Ενωση Δημοκρατικού Κέντρου.
Και άλλες μικρότερες ομάδες. Είναι φανερό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα ενιαίο κόμμα, αλλά συνασπισμός κομμάτων με διαφορετικές θέσεις. Βασική διαφορά είναι στη θέση υποστήριξης ή μη της παραμονής στην ευρωζώνη και της διατήρησης του ευρώ. Με αυτήν τη διαφορά οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ έχουν χωριστεί σε δύο ομάδες.
Η ομάδα του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα έχει ενισχυθεί στην εκλογική βάση, η πλειονότητα της οποίας θέλει την παραμονή στο ευρώ και την ευρωζώνη αποκρούοντας την επιστροφή στη δραχμή. Με αυτό το πλεονέκτημα και με τη στήριξη από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ο Αλέξης Τσίπρας μετά την υπογραφή της συμφωνίας προχώρησε στον ανασχηματισμό απομάκρυνσης από την κυβέρνησή του των διαφωνούντων και άνοιξε τον δρόμο για εκλογές το φθινόπωρο με στόχο να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς του με την εσωκομματική αντιπολίτευση.
Και έχει πολλές πιθανότητες με κατάλληλους χειρισμούς να μείνει κυρίαρχος στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, διότι η λαϊκή βάση, όπως αποδεικνύεται από την κοινοβουλευτική ιστορία, τιμωρεί με την ψήφο της τους αποστάτες και τους διαφωνούντες, αυτούς που οδηγούν στην υπονόμευση και στην ανατροπή της κυβέρνησης του κόμματός τους.
Μετά τα Ιουλιανά του 1965, με τις τεράστιες λαϊκές κινητοποιήσεις, η δημοτικότητα του Γεωργίου Παπανδρέου εκτοξεύθηκε στα ύψη, γι’ αυτό και το παλάτι δεν αποδεχόταν το αίτημα για προσφυγή στις κάλπες, αλλά συντηρούσε, με την υποστήριξη και της Δεξιάς, τις κυβερνήσεις των αποστατών, οι οποίες έπεφταν η μία μετά την άλλη.
Και η έσχατη λύση για να συντριβεί η λαϊκή βούληση, που εξέφραζε ο Γεώργιος Παπανδρέου, ήταν η απριλιανή δικτατορία. Με αυτήν τη λογική έχει αυξηθεί και η δημοτικότητα του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος επωμίσθηκε την ευθύνη της εφαρμογής της δυσβάστακτης συμφωνίας που υπέγραψε με τους δανειστές για να μείνει η χώρα στην ευρωζώνη.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας