Στρεψόδικοι

Καθ’ όλη τη διάρκεια της εβδομάδας πριν από το δημοψήφισμα, σύσσωμη η αντιπολίτευση, αλλά και ΜΜΕ, δήμαρχοι, ιερατείο, ομάδες επιχειρηματιών και συμφερόντων και κύκλοι ακαδημαϊκών και ανθρώπων της Τέχνης που συντάχθηκαν με το στρατόπεδο του «ναι», επιχείρησαν μια κραυγαλέα απόπειρα χάλκευσης και μετατόπισης του ερωτήματος που τέθηκε στον λαό. «Το δίλημμα δεν είναι “ναι” ή “όχι” στο τελεσίγραφο των δανειστών», διατυμπάνιζαν συνεχώς και σε κάθε τόνο, επικουρούμενοι κι από ομοϊδεάτες Ευρωπαίους αξιωματούχους. Το δίλημμα που τεχνηέντως προσπάθησαν να επιβάλουν ήταν το «ευρώ ή δραχμή» ή, ακόμα χειρότερα, το «“ναι” ή “όχι” στην Ευρωπαϊκή Ενωση».

Εύλογα αναρωτιέται κανείς αν μετά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος επιμένουν στο χαλκευμένο τους ερώτημα και στη σκόπιμη απόπειρα διαστρέβλωσης στην οποία επιδόθηκαν. Αν θεωρήσουμε ότι ευσταθεί το πλαστό δίλημμα που έθεσε μετά μανίας η αντιπολίτευση και το μέτωπο του «ναι», η ερμηνεία του αποτελέσματος είναι αδυσώπητη γι’ αυτούς: με απόλυτη πλειοψηφία το εκλογικό σώμα αποφάνθηκε κατά του ευρώ και υπέρ της δραχμής, αν όχι υπέρ της εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ενωση!

Κι όλα αυτά, όχι με βάση ερμηνευτικά εργαλεία του ΚΚΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ, που με συνέπεια και δομημένη επιχειρηματολογία συνηγορούν σταθερά υπέρ της εξόδου από το ευρώ και ενδεχομένως και από την Ε.Ε., αλλά με βάση τη ρητορική της φιλοευρωπαϊκής, τάχα, αντιπολίτευσης! Το ίδιο το μέτωπο του «ναι», που δήθεν θεωρεί αδιαπραγμάτευτη τη θέση της Ελλάδας στο ευρώ και την Ε.Ε., βάφτιζε με την επιχειρηματολογία του και τον δημόσιο λόγο του τις προηγούμενες μέρες «εχθρούς» του ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης όλους τους ψηφοφόρους του «όχι», τσουβαλιάζοντάς τους συλλήβδην.

Αλήθεια, αν κάποιοι κύκλοι εντός της ευρωζώνης και της Ε.Ε., που επιθυμούν αποδεδειγμένα την εκδίωξη της Ελλάδας από το ευρώ, υπερθεματίσουν στην προεκλογική στρατηγική του μετώπου του «ναι», ποιες υπηρεσίες θα έχουν προσφέρει οι τελευταίοι στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας; Και ποιος, εντέλει, ρισκάρει την ευρωπαϊκή προοπτική της Ελλάδας κάνοντας μικροπολιτική προκειμένου να επιτύχει ένα ικανοποιητικό εκλογικό αποτέλεσμα;

Σε κάθε περίπτωση, οι εμπνευστές της στρατηγικής και οι ηγέτες του μετώπου του «ναι» έχουν υποστεί μια καθολική και συντριπτική ήττα. Είτε γιατί οι ψηφοφόροι δεν πείστηκαν από τα ψευτοδιλήμματα που αυτοί έθεσαν είτε γιατί κατόρθωσαν το ακατόρθωτο: να καταγράψουν, μέσω της δικής τους οπτικής και ρητορείας, ασύλληπτα ποσοστά δήθεν αντιευρωπαϊσμού και εξόδου από το ευρώ. Κι όλα αυτά, παρ’ όλο που διέθεταν έναν εκπληκτικά ισχυρό μηχανισμό προπαγάνδας και διαμόρφωσαν μια ευρύτατη κατεστημένη συμμαχία.

Αν το αποτέλεσμα ήταν οριακό, έστω, υπέρ του «ναι», θα ζήταγαν το κεφάλι του πρωθυπουργού και την παραίτηση της κυβέρνησης. Τώρα; Θα αναγνωρίσουν άραγε την ήττα τους; Θα αναλάβουν τις ευθύνες τους και θα θέσουν εαυτούς στην κρίση των κομμάτων τους για το αν θα συνεχίσουν να ηγούνται σε αυτά και να διαμορφώνουν την πολιτική τους κατεύθυνση; Μάλλον όχι. Στρεψόδικοι και ευθυνόφοβοι, φυγόμαχοι και καρεκλοκένταυροι, το πιθανότερο είναι να ποιηθούν την νήσσαν επιδιδόμενοι ξανά σε παρελκυστικές τακτικές και να εξακολουθούν να βαφτίζουν το κρέας ψάρι.