Τα διαδραματιζόμενα αυτές τις μέρες, πριν και μετά την εξαγγελία από τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα του δημοψηφίσματος, με τις αντιδράσεις-ωμές επεμβάσεις και τον πόλεμο από ξένους, Ευρωπαίους ηγέτες αλλά και τον πόλεμο που κήρυξαν οι εσωτερικές πολιτικές δυνάμεις της Δεξιάς, του Κέντρου αλλά και της άλλης Αριστεράς, με την ενορχηστρωμένη διαστρέβλωση, οδηγούν την Ιστορία του τόπου ακριβώς 50 χρόνια πίσω.
Αξίζει να προστεθεί ότι στις επεμβάσεις, στην πολεμική κ.λπ. συμμετέχουν και τα σύγχρονα ΜΜΕ (κανάλια, ραδιόφωνα, εφημερίδες), εντός και εκτός Ελλάδος, που αντιστρατεύονται από την πρώτη στιγμή την κυβέρνηση της χώρας.
Τον Ιούλιο του 1965 στην Ελλάδα κυβέρνηση ήταν η Ενωση Κέντρου με πρωθυπουργό τον Γεώργιο Παπανδρέου (τον παππού του σημερινού Γιώργου). Είχε εκλεγεί τον Φεβρουάριο του 1964 με 53%.
Στις 15 Ιουλίου το απόγευμα ο Γ. Παπανδρέου ανέφερε στον τότε ανώτατο άρχοντα, τον βασιλιά Κωνσταντίνο, ότι θα αντικαταστήσει ο ίδιος τον Γαρουφαλιά στο υπουργείο Εθνικής Αμύνης. Ο βασιλιάς δεν αποδέχτηκε την πρόταση και ο πρωθυπουργός τού απάντησε: «Ωστε, μεγαλειότατε, ευρισκόμεθα εν διαφωνία».
Οι εκτιμήσεις, τα ρεπορτάζ, οι αναλύσεις της εποχής αναφέρουν ότι ο βασιλιάς, προφανώς δασκαλεμένος, έσπευσε να απαντήσει: «Αυτό σημαίνει ότι παραιτείσθε».
Ο Γ. Παπανδρέου απάντησε καταφατικά και πρόσθεσε ότι την επαύριο θα υπέβαλλε την παραίτηση της κυβέρνησής του. Ο βασιλιάς όμως έσπευσε και του είπε ότι δεν χρειάζεται, αρκεί η προφορική παραίτηση, που θεωρείται ήδη δεδομένη.
Ηταν η αρχή του βασιλικού πραξικοπήματος. Δεν είχε περάσει μία ώρα και ανακοινώθηκε ότι ο (τότε) πρόεδρος της Βουλής Γεώργιος Αθανασιάδης-Νόβας αποδέχτηκε την εντολή του βασιλιά να σχηματίσει κυβέρνηση. Μαζί του ήταν ήδη υπουργοί της Ε.Κ., με πρώτο τον Κ. Μητσοτάκη. Ετσι άρχισε η αποστασία. Η συνέχεια ήταν πρωθυπουργοί «κατεψυγμένοι» με τη στήριξη της τότε Δεξιάς, της ΕΡΕ.
Τον Νοέμβριο του ‘63 οι πρόωρες εκλογές έδωσαν σχετική πλειοψηφία στην Ε.Κ., η οποία δεν δέχτηκε τη στήριξη ή ανοχή της ΕΔΑ. Εγιναν νέες εκλογές τον Φεβρουάριο του ‘64 και η ΕΔΑ (με τη σύμφωνη γνώμη του εκτός νόμου ΚΚΕ) δεν κατέβασε συνδυασμούς της σε αρκετές εκλογικές περιφέρειες. Και η Ε.Κ. πήρε 53%. Το αίτημα κοινωνίας και λαού, 15 χρόνια μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου, ήταν να φύγει η Δεξιά, εκδημοκρατισμός, δημοκρατία, σεβασμός στον πολίτη, όχι στο Παλάτι, στο παρακράτος, στους Αμερικανούς «προστάτες».
Εγινε κυβέρνηση η Ε.Κ. Ο Γ. Παπανδρέου έκανε υποχωρήσεις απέναντι και στο Παλάτι και τους ξένους «προστάτες», ίσως αναπόφευκτες, τηρουμένων των συνθηκών της εποχής αλλά και της αποδεδειγμένης ολιγωρίας και των συμβιβασμών της. Φτάσαμε έτσι στο βασιλικό πραξικόπημα. Μια απλή πρόθεση κυβερνητική του πρωθυπουργού τού 53% δεν έγινε δεκτή από τον ανώτατο άρχοντα και τους ξένους «προστάτες» (συνηγορούντων σιωπηρώς και Ευρωπαίων...).
Λέγανε ότι ο βασιλιάς, τότε, μπορούσε να διορίσει πρωθυπουργό ακόμα και τον... κηπουρό του! Ωστόσο το 53% των εκλογών ήταν απόδειξη λαϊκής ισχύος και εντολής. Και επήλθε η ρήξη με τους ισχυρούς και «προστάτες».
Σήμερα, 50 χρόνια μετά, η κυβέρνηση δύο κομμάτων με το 41,1% που πήραν (36,34 ΣΥΡΙΖΑ και 4,75 ΑΝ.ΕΛΛ.) ψηφίστηκε με το αίτημα του λαού να απαλλαγεί η χώρα από το Μνημόνιο, από κυβερνήσεις Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, 41 χρόνια στην περίοδο μετά τη χούντα, ή από τη συνεργασία τους τελευταία. Και να έρθει η ελπίδα για αλλαγή, με δημοκρατία στη λειτουργία του πολιτεύματος, με λόγο απέναντι στους «προστάτες», μέσα στην Ευρώπη και το ευρώ. Αλλά με λόγο, που προβάλλει και μπορεί να καθορίσει τη μελλοντική πορεία, μέσα στο εταιρικό πλαίσιο αλλά διεκδικώντας κυρίαρχο λόγο και πολιτική για τον τόπο.
Οι παρεμβάσεις, οι επεμβάσεις και ο πόλεμος των εταίρων στην κυβέρνηση, στην πρώτη αριστερή (όχι στο σύνολό της) κυβέρνηση στην Ευρώπη μετά το 1990 και την πρώτη από ιδρύσεως ΕΟΚ και Ε.Ε. είναι απροκάλυπτα.
Οπως το 1965, τηρουμένων των αναλογιών, οι ντόπιοι και ξένοι «προστάτες» δεν μπορούσαν να ανεχτούν, έστω κάποια, στοιχειώδη αλλαγή, έτσι και τώρα οι σύγχρονοι «προστάτες», ντόπιοι και πρωτίστως ξένοι, οι οποίοι παίζουν (ή θέλουν να παίζουν) τον ρόλο του «ανωτάτου άρχοντος» αντιδρούν επιβάλλοντας οικονομική ασφυξία, τη σύγχρονη μέγκενη, για να οδηγήσουν στην (αναγκαστική) υποταγή τον λαό. Είναι όμως και οι επιπτώσεις, που υπολογίζουν, στις δικές τους οικονομίες σε παγκόσμιο επίπεδο οι ισχυροί «φίλοι και εταίροι».
Η σημερινή κυβέρνηση έκανε εκπτώσεις. Η πρότασή της είναι συμβιβασμός, όχι ρήξη. Δεν δέχτηκε όμως τον χυδαίο εκβιασμό. Δεν είναι «επαναστατική» περίοδος. Και οι μαξιμαλισμοί (μαζί με τη ρήξη) είναι έξω από τη λαϊκή εντολή. Τότε, το 1965, η ΕΔΑ (και το ΚΚΕ) συμπαρατάχθηκε με την Ε.Κ. για το δημοκρατικό δικαίωμα. Τώρα το ΚΚΕ συνεχίζει να αντιστρατεύεται τον ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι απλώς η συνέχεια της πολιτικής της «καθαρότητας», που όμως δεν βρίσκει ανταπόκριση. Η συμπαράταξη του 1965 έχει μείνει στην Ιστορία.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας