«Το δίλημμα δεν βρίσκεται στην πλευρά της Ελλάδας, αλλά στην πλευρά της Ευρώπης». Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγει ο Τζέφρι Σακς, ένας από τους αρχιτέκτονες του περίφημου «Δόγματος του σοκ», το οποίο χρησιμοποιήθηκε μαζικά στη Λατινική Αμερική, αλλά και στις χώρες της πρώην ανατολικής Ευρώπης για τη βίαιη προσαρμογή τους στην «οικονομία της ελεύθερης αγοράς».
Ο Αμερικανός οικονομολόγος στο άρθρο του υποστηρίζει ότι «οι απαιτήσεις της Ευρώπης είναι σπασμωδικές, αφελείς και θεμελιωδώς αυτοκαταστροφικές και, απορρίπτοντάς τες, οι Ελληνες δεν παίζουν παιχνίδια, απλώς προσπαθούν να κρατηθούν ζωντανοί».
Ο λεγόμενος και «αντι-Στίγκλιτς» επισημαίνει εδώ τον προφανή κίνδυνο η ακολουθούμενη σήμερα πολιτική από τις κυρίαρχες ελίτ, με επικεφαλής τη γερμανική, να οδηγεί όχι σε μια «νέα αρχιτεκτονική», αλλά σε μια πολιτική κατεδάφισης της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Η περαιτέρω στρατιωτικοποίηση της Ε.Ε, με τη μεγαλύτερη πρόσδεσή της στο ΝΑΤΟ ελέω Ρωσίας, η βάρβαρη αντιμεταναστευτική της πολιτική, η άρση και των τελευταίων ψηγμάτων κρατικής κυριαρχίας και το πέρασμα του οικονομικού ελέγχου των προϋπολογισμών σε όργανα χωρίς λαϊκή νομιμοποίηση σκιαγραφούν ένα εφιαλτικό και σχεδόν ολοκληρωτικό όραμα για το μέλλον της Ευρώπης.
Παρά τις διαφορές με τις ΗΠΑ ως προς την τρέχουσα διαχείριση της κρίσης και τα επιμέρους συμφέροντα, η αλήθεια είναι ότι η Ε.Ε., όπως φαίνεται και από τη νέα ψυχροπολεμική της ρητορική με αφορμή την Ουκρανία, αλλά και από την υπογραφή της διατλαντικής συμφωνίας (TTIP) που απελευθερώνει τις πολυεθνικές από τα τελευταία «δεσμά» τους, προσδένεται όλο και περισσότερο στην Ουάσινγκτον.
Το μοντέλο του αρπακτικού καπιταλισμού σε οικονομικό επίπεδο και μιας κοινωνίας υπό επιτήρηση σε κοινωνικό, όπως έδειξε η υπόθεση Σνόουντεν, απέχει έτη φωτός από τις δημοκρατικές προσδοκίες των πολιτών και συνιστά πολιτική παλινόρθωση ενός καθεστώτος που έρχεται μακριά από το παρελθόν, αξιοποιώντας με τον χειρότερο τρόπο τις τεχνολογικές καινοτομίες της εποχής μας.
Πρόκειται για την επιτομή των δυστοπικών έργων της λογοτεχνίας, χωρίς καν τον εξωραϊστικό ρομαντισμό της τέχνης.
Στα καθ’ ημάς, οι εξελίξεις αυτές ευνοούν τη συστημική προοπτική της «εθνικής ενότητας» και πολιτικά πριμοδοτούν μακροπρόθεσμα το λεγόμενο «φιλοευρωπαϊκό μέτωπο», δηλαδή εκείνες τις δυνάμεις που βαρύνονται με τις ευθύνες της πολιτικής, οικονομικής και, πρωτίστως, ηθικής χρεοκοπίας της Ελλάδας.
Σε αυτό το πλαίσιο η κυβέρνηση πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι το «ελληνικό πρόβλημα» είναι ένα οξύ σύμπτωμα της βαθύτατης κρίσης του συστήματος και ότι η έκβασή του θα επηρεάσει τον συσχετισμό δύναμης πανευρωπαϊκά για πολλά χρόνια.
Αρα η επιστροφή σε όποιας μορφής λιτότητα (ήπιας, μέτριας ή άγριας) θα σηματοδοτεί όχι μόνο μια τακτική πολιτική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και μια στρατηγική οπισθοχώρηση για την Αριστερά και τις ιδέες της σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι συνθήκες είναι σαφώς δυσμενείς, όμως, όπως έλεγε ο Τρότσκι, «είναι αναγκαίο να μάθει κανείς να κολυμπάει ενάντια στο ρεύμα».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας