Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι στην πρόσφατη συνάντηση κορυφής των Βρυξελλών πέτυχε αυτό που επεδίωκε, δηλαδή να αναλάβει να γράψει η ίδια το πρόγραμμα που θα εφαρμοστεί στην Ελλάδα. «Εμείς θα είμαστε οι συγγραφείς», τονίζει συνεχώς ο Γιάνης Βαρουφάκης. Πράγματι, οι εταίροι συμφώνησαν να γίνει έτσι.
Πρέπει ως χώρα να πανηγυρίζουμε; Ναι, αν θυμηθούμε ότι οι προηγούμενοι απλώς έπαιζαν τον ρόλο του δακτυλογράφου. Οι άλλοι υπαγόρευαν και οι δικοί μας έγραφαν, ξεχνώντας μάλιστα μερικές φορές να μεταφράσουν τις οδηγίες από τα αγγλικά στα ελληνικά. Τα καλά όμως σταματούν εδώ. Η υποχώρηση των δανειστών στο διαδικαστικό δεν σημαίνει ότι θα υπάρξει υποχώρηση από την πλευρά τους και επί της ουσίας.
Οι συνομιλητές μας -όλοι, χωρίς καμία εξαίρεση- έθεσαν έναν βασικό όρο: στο τέλος, αυτοί θα εγκρίνουν το σχέδιο και μόνο τότε θ’ ανοίξουν την κάνουλα της χρηματοδότησης. Οταν οι ξένοι μιλούν για μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές έχουν συγκεκριμένα πράγματα στο μυαλό τους. Τελείως διαφορετικά απ’ αυτά που έχουν οι αξιωματούχοι της κυβέρνησης.
Για παράδειγμα: Είναι δυνατόν οι υπουργοί Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης να δεχθούν μείωση των συντάξεων, απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων και ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, θέματα για τα οποία επιμένουν φορτικά οι εταίροι; Σε καμία περίπτωση, λένε και προσκομίζουν προς απόδειξη τις νομοθετικές πρωτοβουλίες τους. Είναι δυνατόν ο υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης να δεχθεί τη φιλοσοφία των δανειστών στο ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων; Αποκλείεται, φωνάζει ο Π. Λαφαζάνης.
Στο θέμα αυτό τη μεγαλύτερη πίεση ασκεί η γερμανική κυβέρνηση. Προφανώς δεν είναι σύμπτωση ότι γερμανικών συμφερόντων είναι οι εταιρείες που ενδιαφέρονται για τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια, τη μικρή ΔΕΗ και για άλλες δημόσιες επιχειρήσεις. Οι δανειστές θέλουν εδώ και τώρα αποτελέσματα και ακούνε βερεσέ τις απόψεις των κυβερνητικών παραγόντων ότι δεν πουλάς κοψοχρονιά, δεν εκποιείς δημόσια περιουσία στους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας, δεν μετατρέπεις κρατικό μονοπώλιο σε ιδιωτικό και βεβαίως δεν συζητούν το ενδεχόμενο να πηγαίνουν τα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις για την ενίσχυση του ασφαλιστικού συστήματος και για την κοινωνική πολιτική, γιατί αυτό που προέχει, κατά την αντίληψή τους, είναι η αποπληρωμή του χρέους.
Αναρωτιέται κανείς: Ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο ανταγωνιστικές προσεγγίσεις, μπορεί να βρεθεί κοινός τόπος; Και επίσης: Εχει η κυβέρνηση εναλλακτικές επιλογές -τα διαβόητα ισοδύναμα- που και τους εταίρους θα πείσουν και τις προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού δεν θα ακυρώσουν; Δύσκολα πράγματα.
Ανάγωγα
Για κυβερνήσεις μεγάλου συνασπισμού κάνουν λόγο παράγοντες της Δεξιάς, από την παρούσα Βουλή και φυσικά χωρίς να ερωτηθεί ο ελληνικός λαός. Εχουν στο αίμα τους την εκτροπή. Παλιότερα οργάνωναν αποστασίες και στρατιωτικά πραξικοπήματα, σήμερα φαντασιώνονται τεχνοκρατικές κυβερνήσεις έκτακτης ανάγκης με δοτούς πρωθυπουργούς. Συνεπείς στις ανώμαλες λύσεις.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας