Πολλά τα μέτωπα...

Συμπληρώθηκε ενάμισης μήνας (45 ημέρες σήμερα) από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου και ακόμα η κυβέρνηση βρίσκεται στη θέση της, παρά τις ανομολόγητες προσδοκίες ή και τις προφητείες πολλών και ποικίλων δυνάμεων και παραγόντων, εντός και εκτός Ελλάδας.

Δεν έχουν επέλθει, ακόμα, η καταστροφή, η κατάρρευση, ο καταποντισμός, ούτε δείχνουν τα πράγματα να πηγαίνουν για «παρένθεση», και μάλιστα «αριστερή παρένθεση». Ετσι, αν μείνει κανείς στην ενημέρωση, όπως έρχεται από τα μεγάλα και συστημικά δίκτυα ραδιοφώνου και τηλεόρασης, αλλά και τις εφημερίδες με συγχρονισμένο βηματισμό, μάλλον σε μικρότερο βαθμό αυτές, πληροφορείται ότι πλέον, αφού δεν έγινε καταστροφή και δεν μας έβγαλαν από το ευρώ, η χώρα βαδίζει στον ίδιο δρόμο που χάραξαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Δικαιώνονται, επιτέλους, η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ για την πολιτική τους, επιβάλλουν ό,τι θέλουν οι ισχυροί, με πρώτη τη γερμανική κυβέρνηση, και «χαίρονται» όλοι που η κυβέρνηση (Τσίπρας, Βαρουφάκης κ.λπ.) επιτέλους πορεύονται με ρεαλισμό. Δεν λείπουν, βεβαίως, και τα περί κωλοτούμπας, αφού δεν πέτυχε ο «φόβος» τους για τη ρήξη.

Τα μέτωπα που ορθώθηκαν απέναντι στην κυβέρνηση από την αρχή, μπορούν να συνοψιστούν: οι εταίροι-δανειστές, με προεξάρχουσα απροκάλυπτα τη γερμανική κυβέρνηση, που καπελώνει τους άλλους και θέλει να επιβάλει τη δική της φωνή, η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ και ολίγον ένα εσωτερικό μέτωπο στον ΣΥΡΙΖΑ.

Παράλληλα και μαζί έρχονται τα ΜΜΕ, που αναφέρθηκαν προηγουμένως, καθώς και ξένα ΜΜΕ, τα οποία αλλοιώνουν ή προσαρμόζουν κατά το δικό τους δοκούν ακόμα και δηλώσεις, όπως π.χ. του Γ. Βαρουφάκη, ή κατασκευάζουν και ειδήσεις και κλίμα, που μεταφέρονται πλέον στο εσωτερικό από τα ντόπια.

Μόνο τις τελευταίες ημέρες είδαμε κι ακούσαμε τόσα για το περίφημο δημοψήφισμα του Γ. Βαρουφάκη, αλλά και για αντικατάσταση του ίδιου από τον Γ. Δραγασάκη, όταν αυτός τόνισε και ξεκαθάρισε ότι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης συντονίζει την οικονομική πολιτική. Και βεβαίως ουδείς στα ΜΜΕ αυτά αναρωτήθηκε ούτε σχολίασε δηκτικά πως ανακατεύονται στη συγκρότηση της κυβέρνησης ξένοι υπουργοί, όπως αυτός της Ιρλανδίας, ή εφημερίδες όπως η «Μπιλντ». Αλλά μην ξεχνούμε ότι είχαν σιωπήσει πλήρως όταν ο Μάρτιν Σουλτς κι άλλοι παρενέβαιναν ανοιχτά και κατέκριναν τη συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ., υποδείκνυαν τη συνεργασία με το Ποτάμι και ουδείς τους έλεγε ότι το Χριστιανοκοινωνικό Κόμμα, ο εταίρος των Χριστιανοδημοκρατών στη Γερμανία, είναι ακραία δεξιό.

Η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ είναι αναμενόμενο να θέλουν να δουν κάποιο φως, έστω να το εφεύρουν, που να τους δικαιώνει.

Και μόνο η κατάσταση στο εσωτερικό της Ν.Δ. δείχνει τη θέση στην οποία βρίσκονται οι δύο ως πριν λίγο κυβερνητικοί εταίροι.

Ωστόσο το ΚΚΕ φαίνεται πως βαδίζει σταθερά στον δρόμο του προσμένοντας ανατροπή, τι είδους δεν ξεκαθαρίζει, αλλά ανατροπή όπως τονίζει και σε θεωρητικό επίπεδο ο Γ. Μαργαρίτης, στο φύλλο της «Εφ.Συν.» προχθές Τρίτη. Ουσιαστικά αποστρέφεται τα μεσαία στρώματα της κοινωνίας, που στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ, και τον κατακεραυνώνει για τις μεταρρυθμίσεις. Παλιά είναι η συνταγή από την εποχή του σταλινισμού και του Ζαχαριαδισμού για τους «ρεφορμιστές», που μολύνουν και προδίδουν το κίνημα. Δεν μας λένε όμως πώς θα έρθει η επανάσταση που ευαγγελίζονται, πώς περιμένουν τώρα την ανατροπή-επανάσταση.

Η μίζερη αντίδραση από δυνάμεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ στον συμβιβασμό δείχνει επίσης κατά πόσον μπορεί να κινείται η αντίδρασή τους αρμονικά με τον δημοκρατικό δρόμο για τον σοσιαλισμό, με συμμαχίες κοινωνικές, με πλειοψηφία. Τα μεσοστρώματα πώς τα βλέπουν;

Τα μέτωπα του εσωτερικού και κυρίως τα ντόπια ΜΜΕ αγνοούν ή δεν πληροφορούν ότι οι κινήσεις της κυβέρνησης έχουν οδηγήσει ακόμα και τον Ζ.Κλ. Γιούνκερ να μιλήσει για «λάθη» στην πολιτική απέναντι στην Ελλάδα και να πει ότι «κάποιοι (στην Ευρώπη) δεν έχουν καταλάβει ποια είναι η κοινωνική κατάσταση στην Ελλάδα», αλλά και ότι το Ευρωκοινοβούλιο έχει αποφανθεί ότι είναι αντιδημοκρατική η λειτουργία της τρόικας στην Ελλάδα. Ενώ η κυβέρνηση ξεχωρίζει το τέλος της τρόικας από τη διαδικασία με τους τεχνικούς συμβούλους, επιμένουν (όχι μόνο αυτοί αλλά και εντός του ΣΥΡΙΖΑ) στην εξίσωση «θεσμών και τρόικας». Και ξεχνούν όλοι ότι την περασμένη Δευτέρα ξεκαθαρίστηκε στις Βρυξέλλες ότι προχωρεί η εξειδίκευση της συμφωνίας της 20ής Φεβρουαρίου και ότι η κοινή λογική λέει ότι οι πολιτικοί διαπραγματεύονται με τους πολιτικούς και οι τεχνοκράτες με τους τεχνοκράτες. Ας κάνουμε λίγη υπομονή, αλλά όχι να αγνοούμε ηθελημένα, ούτε να αποσιωπούμε...

Χειροκροτούν (!) όλοι την πάταξη της φοροδιαφυγής, της διαφθορά, της διαπλοκή. Κι όμως, τώρα που προσδιορίστηκε η δίκη της Ζίμενς, να δούμε τι θα κάνουν οι γερμανικές αρχές για τον Χριστοφοράκο και τους Γερμανούς πολίτες, στελέχη της εταιρείας που κατηγορούνται και κυκλοφορούν ελεύθεροι στη Γερμανία. Πώς θα συμβάλουν στην κάθαρση; Και πώς, επίσης, συμβάλλουν τα ελληνικά ΜΜΕ στην ίδια κατεύθυνση; Εδώ ίσως φανεί και ποιος πραγματικά θέλει να ξεκαθαρίσει το τοπίο.

Αγνοούν όμως συνολικά ή, καλύτερα, αποσιωπούν ότι έχουμε κυβέρνηση της Αριστεράς, κυβέρνηση συνεργασίας, βεβαίως, κυβέρνηση που πορεύεται μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο (Ευρώπη των λαών, των εργαζομένων), αλλά που άνοιξε τον δρόμο για αριστερή αλλαγή στην Ευρώπη.

Πρωτόφαντη η κατάσταση, γι' αυτό και δέχεται πόλεμο εξ αρχής.

Μπορεί να έγιναν αστοχίες, λάθη ή ακόμη και βολέματα, τόσο στη συγκρότησή της όσο και στον μηχανισμό για τη διακυβέρνηση. Για πρώτη φορά έχουμε τη νέα πραγματικότητα. Μπορούν να διορθώνονται τα πράγματα, ακόμα κι αυτά που είναι τελείως άστοχα.