Μόλις πάτησα τα πόδια μου στην αμμουδιά, μου ήρθε η αποφορά του καπνού. Κυριακή πρωί και ήδη είχε αρκετό κόσμο· οσονούπω θα επικρατούσε το αδιαχώρητο.
Ανθρωποι κατέφταναν συνεχώς με τις ψάθες και τις ομπρέλες τους, μιας και το συγκεκριμένο σημείο ήταν από τα λίγα ελεύθερα από ξαπλώστρες κάποιου καταστήματος.
Μα ποιος ήταν ο πρωινός θεριακλής; Δεν άργησα να τον εντοπίσω· εξηνταπεντάρης, προχωρούσε ράθυμα προς τη θάλασσα με το τσιγάρο να σιγοκαίει στο δεξί του χέρι.
Απόμεινα να τον χαζεύω, καθώς άρχισε να περπατά και να βυθίζεται μες στο νερό, τραβώντας τις τελευταίες ρουφηξιές από το εθιστικό του δηλητήριο. Πού σκόπευε να πετάξει άραγε τη γόπα του;
Σε δυο στιγμές η απορία μου είχε λυθεί· σαν να ήτανε το πιο φυσικό πράγμα του κόσμου, την έριξε δίπλα του, στη θάλασσα. Ξάφνου, ανάμεσα σε μικρούς και μεγάλους, βρέθηκε να επιπλέει ένα αποτσίγαρο.
Για πότε τινάχτηκα απ’ τη θέση μου και βρέθηκα μες στο νερό φορώντας ακόμη τα παπούτσια μου, ούτε εγώ το κατάλαβα· είναι από αυτές τις ενστικτώδεις αντιδράσεις, που όταν αργότερα ξαναφέρνεις στον νου σου το περιστατικό απορείς με τον ίδιο σου τον εαυτό κι αναρωτιέσαι αν η πράξη σου ήταν αποκοτιά ή γενναιότητα.
Ψάρεψα την αδέσποτη γόπα και τον πλησίασα. «Καλημέρα, νομίζω πως σας έπεσε αυτό», του απευθύνθηκα με αυστηρή ευγένεια, προτείνοντάς του το χέρι μου με το μουσκεμένο αποτσίγαρο.
Ηταν η σειρά του να σαστίσει· με κοίταξε διερευνητικά για μερικές στιγμές, προσπαθώντας να αποφασίσει αν ήταν ώρα να τσακωθεί ή να υποχωρήσει.
Του επανέλαβα την πρόταση, κοιτάζοντάς τον κατάματα με την ίδια απόλυτη ευγένεια, δίχως να του δώσω αφορμή να αντεπιτεθεί οχυρωμένος πίσω από μια ενδεχόμενη προσβολή από μέρους μου.
Απλωσε το χέρι του μηχανικά και την πήρε αμίλητος. Τον καλημέρισα ξανά και βγήκα απ’ το νερό.
Απόμεινε να στέκει για κάμποσα λεπτά, κοιτώντας προς τη μεριά μου· έκανα πως δεν τον έβλεπα. Βούτηξε σφίγγοντας το αποτσίγαρο στο χέρι· δεν ξέρω αν το κράτησε για να το πετάξει όταν θα έβγαινε έξω ή αν το αμόλησε παραπέρα μες στη θάλασσα.
Οσο για εμένα, ένιωσα γραφικός, αλλά ταυτόχρονα και ευχαριστημένος με τον εαυτό μου. Σε άλλη παρόμοια περίσταση ενδεχομένως να προσπέρναγα το περιστατικό· άλλωστε ποιος είμαι εγώ για να σώσω τον κόσμο;
Δεν είναι εφικτό πάντοτε να αντιδράς· κυρίως, δεν είναι εύκολο να αντιδράς δίχως να συγκρούεσαι.
Και ο τρόπος της απόλυτης ευγένειας συνήθως εξασφαλίζει τα συμφέροντα αυτού που έχει το δίκιο με τη μεριά του.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας