Εχουμε δώσει γνώρα από καιρό, μα δεν στάθηκε μπορετό να πιάσουμε φιλίες. Κάθε που περνά από μπρος μου, στητός και κορδωμένος, κοντοστέκεται για λίγο, με ξανοίγει τάχα αδιάφορα με τα μεγάλα μάτια του, μα στ’ αληθινά με μετρά και με λογαριάζει.
Επειτα στρέφει αλλού την τετράγωνη κεφαλή του και βαδίζει ράθυμα τη στράτα του, αγέρωχος και βαρύς.
Κανα-δυο φορές που του πέταξα έναν μεζέ, πήδηξε να τον γραπώσει κι εξαφανίστηκε δίχως διαχύσεις.
Τέτοιες ευγενικές χειρονομίες δεν σταθήκανε ικανές να καλυτερέψουνε τη σχέση μας· ποτέ δεν μου σιμώνει και με την απόσταση μου δίνει να καταλάβω ποιος είναι το αφεντικό στη γειτονιά.
Αλλωστε, δεν σηκώνει πολλά πολλά με άλλα σερνικά· όποιος στο παρελθόν τόλμησε να του μπει στο μάτι και να παραβιάσει τη σταμπαρισμένη του περιοχή, είτε εξορίστηκε είτε υποτάχτηκε εντέλει στις βουλές του.
Τον άκουγα τις νύχτες του χειμώνα να γρυλίζει και να τσακώνεται με τους επίδοξους διαδόχους του. Σκαρφαλωμένοι σε σκεπές και σε μπαλκόνια, σε δέντρα και σε κάδους σκουπιδιών, να στέκονται αντικριστά και να ξεκινούνε τους λαρυγγισμούς, μέχρι να πιάσουνε τέμπο και ν’ αρχινίσουνε τ’ απόκοσμα νιαουρίσματα που κάνουνε την τρίχα σου να σηκώνεται μες στο μαύρο μεσάνυχτο.
Κι έπειτα, στην κορύφωση του καβγά, ν’ ανεβάζουνε στροφές κι εντέλει να τινάζονται ο ένας πάνω στον άλλο με γρατζουνιές και δαγκώματα, ώσπου να βγει ο νικητής και να εγκαταλείψει ο χαμένος με την ουρά στα σκέλια, να πάει να γλείψει τις πληγές του παραπέρα.
Μονάχα αυτές τις μέρες κάθε χρόνο καταδέχεται να τόνε πλησιάσω κι αδιαφορεί παντελώς για την ύπαρξή μου· είναι που ντύνεται γαμπρός, γοητευμένος απ’ το θηλυκό που κουρνιάζει στο περβάζι μου.
Ερωτευμένος, κάθεται μπάστακας μπροστά της και προσπαθεί να την καλοπιάσει· δεν ξεκολλά από σιμά της και την ακολουθεί παντού νυχθημερόν, να τη φουσκώσει με το καλό ή με το ζόρι.
Τίποτε δεν στέκεται ικανό να τόνε διώξει· φοβέρες και σπρωξίματα, αγριοκοιτάγματα και φωνές, μέχρι και λίγο νερό του πέταξα που το μισεί όσο τίποτε στον κόσμο, αλλά αυτός εκεί, προσηλωμένος στον σεβντά του.
Μόνο καμιά φορά μου ρίχνει ένα παραπονεμένο βλέμμα, σαν ν’ απευθύνεται στην αντρική μου κατανόηση, γυρεύοντας συμπόνια για τα βάσανα που 'χει κανείς σαν είναι ερωτευμένος.
Κι όταν την κάνει τη δουλειά του, μην τον είδατε τον γαμπρό. Το παίζει πάλι ζόρικος κι απόμακρος και καβγαδίζει στις ταράτσες μέσα στη μαύρη νύχτα.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας