Του άρεσε πολύ να σφυρίζει. Σαν του κολλούσε ένας σκοπός, αρχίνιζε να τον αναπαράγει σφυριχτά∙ τον δούλευε για λίγη ώρα, να πιάσει το τέμπο και τα ανεβοκατεβάσματα, και μετά δεν τον παράταγε ολημερίς. Στο σπίτι, στο γραφείο, στο αυτοκίνητο, στο σούπερ μάρκετ, στη βόλτα του σκύλου, σφύριζε ασταμάτητα. Θαρρείς σχεδόν δεν το έκανε επίτηδες∙ ανάβλυζε από μέσα του η μουσική κι αυτός δεν είχε καμιά διάθεση να τη σταματήσει.
Τι κι αν μερικές φορές οι περαστικοί τον σχολίαζαν παραξενεμένοι και οι συνάδελφοι τον στραβοκοιτούσαν, τάχα ενοχλημένοι∙ αυτός το βιολί του. Κρατούσε, βλέπεις, κι από σπίτι όπου ποτέ κανείς δεν καταπίεσε την έμφυτη μουσικότητά του. Στον πατέρα του άρεσε να σφυρίζει διάφορους σκοπούς που έπιανε στο ραδιόφωνο. Οσο για τον παππού του, ολόκληρα τέρμινα μονάχος στο βουνό με τα πρόβατα, δεν είχε κι άλλη συντροφιά εκτός απ’ την πηγαία μουσική του. Αλλωστε μιαν εποχή το σφύριγμα ήτανε και τρόπος επικοινωνίας των ανθρώπων μεταξύ τους, κάτι σαν ήχος κλήσης όταν ο άλλος βρισκότανε αλάργα στην απέναντι πλαγιά, αλλά και με τα ζώα τους.
Κι η μάνα του με τη γιαγιά του, αυτές κι αν αναβλύζανε νότες με τα τραγούδια τους. Τραγούδια γιορτινά, λυπητερά, της χαρμολύπης, της ξενιτιάς, της θάλασσας, νυφιάτικα, μοιρολόγια, νανουρίσματα, της μέρας ή της νύχτας, για κάθε σκόλη και κάθε εποχή, για κάθε περίσταση και συναίσθημα. Ποτέ δεν έλειψε το τραγούδι στην άκρη των χειλιών τους∙ ακόμη κι όταν κάνανε τις πιο βαριές δουλειές τους, πάντοτε σιγομουρμουρίζανε έναν σκοπό.
Μουσικό όργανο είναι ο άνθρωπος, κι ίσως το αρτιότερο απ’ όλα. Σίγουρα το μοναδικό που έχει συνείδηση της μουσικής που εκπέμπει. Ακόμη περισσότερο, έχει αρχέγονη ανάγκη να εκφραστεί με νότες, είτε σφυριχτές είτε τραγουδισμένες. Κι αυτή η εκδήλωση της μουσικής που γεννιέται στα άυλα έγκατα της ύπαρξης, λειτουργεί καθαρτικά και ψυχαγωγικά, καλύπτει άρρητες κι αχαρτογράφητες ψυχοσωματικές ανάγκες. Δίχως αυτήν την έκφραση μένει κανείς λειψός, ανολοκλήρωτος και καταπιεσμένος. Ο άνθρωπος κι η μουσική γεννήθηκαν την ίδια μέρα, ο ένας μες στον άλλον, από τις απαρχές της προϊστορίας κιόλας.
Ετσι κι αυτός, σφυρίζει γιατί είναι πλασμένος να σφυρίζει. Αφήνεται στη μουσική τού είναι του, την εκπέμπει, ακολουθεί τη ρότα της και τον ρυθμό της και πάει η μέρα του καλά. Κι ας τον στραβοκοιτάνε διάφοροι∙ ο άνθρωπος δεν είναι μόνο δέκτης μουσικής μα και πομπός, κι όποιος δεν το καταλαβαίνει, μάλλον είναι χαλασμένος.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας