Το νόμιμο είναι πάντοτε και ηθικό; «Φυσικά και όχι», σκίζουν τα ρούχα τους οι αντιπολιτευόμενοι, σαν υποπέσει στην αντίληψή τους η χρήση κάποιου νόμιμου αλλά προκλητικού δικαιώματος από κυβερνητικό στέλεχος. Είναι η χρήση –και μάλιστα από αντίπαλο- κι όχι η ύπαρξη του δικαιώματος που, κατά τη γνώμη τους, προκαλεί το κοινωνικό αίσθημα και βυθίζει περαιτέρω τον πολιτικό βίο στη νεκρή θάλασσα της απαξίωσης.
Κι αν το νόμιμο δεν είναι απαραίτητα και ηθικό, τότε πώς χαρακτηρίζονται όσοι εξάγνισαν το ανήθικο και το προκλητικό μέσα στην κολυμπήθρα του νόμου; Ιδιαίτερα, μάλιστα, αν είναι τα ίδια πρόσωπα που σήμερα εξοργίζονται, επειδή ένας πολιτικός τους αντίπαλος αξιοποιεί τα ανήθικα δικαιώματα που οι ίδιοι θέσπισαν παλιότερα.
Αραγε, ποιοι έχουν δικαίωμα χρήσης ενός θεσπισμένου δικαιώματος, προκλητικού ή μη; Κατά πολλούς, σήμερα, αν είσαι αριστερός και εκμεταλλευτείς προς όφελός σου τις διατάξεις του νόμου είσαι κατάπτυστος και υποκριτής.
Οχι επειδή αξιοποίησες ένα υπερβολικό δικαίωμα, αλλά επειδή το αξιοποίησες δηλώνοντας αριστερός. Συνάγει κανείς το συμπέρασμα πως η χρήση του ίδιου δικαιώματος από πολιτευτές άλλων παρατάξεων θα εξόργιζε λιγότερο τους δημοκόπους. Εκτός κι αν σύσσωμο το πολιτικό φάσμα αναγνωρίζει, εντέλει, στην Αριστερά το λεγόμενο ηθικό πλεονέκτημα που η ίδια επικαλείται για τον εαυτό της και μεριμνά για τη διαφύλαξή του.
Τελικά, τι ενοχλεί περισσότερο; Η ύπαρξη ενός υπερβολικού δικαιώματος ή το πρόσωπο που επέλεξε να κάνει χρήση;
Ο στόχος θα έπρεπε να είναι η θεραπεία του κακώς κειμένου κι όχι η αξιοποίησή του σε μια ακόμη δολοφονία χαρακτήρα.
Το πρόσφατο περιστατικό με την παραιτηθείσα υπουργό θα μπορούσε να σταθεί αφορμή για να ξεκινήσει μια ευρύτερη συζήτηση περί προκλητικών προνομίων.
Δυστυχώς, για κάποιους το μόνο προκλητικό στην υπόθεση είναι ότι τα υπερβολικά προνόμια που εξασφάλισαν παλιότερα για τους εαυτούς τους, σήμερα τολμούν να τα εκμεταλλευτούν και άλλοι.
Οταν ένα προκλητικό δικαίωμα υπάρχει πρέπει να καταργείται. Η κριτική, για να είναι δημιουργική, οφείλει να επικεντρώνεται στην εξάλειψη του δικαιώματος κι όχι μονάχα στην επιλεκτική διαπόμπευση ορισμένων από αυτούς που το αξιοποίησαν.
Η επιλεκτικότητα αποτέλεσε ίδιον του πολιτικού μας συστήματος για δεκαετίες∙ ακόμη και σήμερα, κάποιοι επιμένουν να επισημαίνουν μονάχα τις παρατυπίες και τις υπερβολές που αφορούν συμπεριφορές του αντιπάλου, με μοναδικό στόχο την πολιτική του εξόντωση κι όχι την εκλογίκευση προνομίων και διατάξεων.
Αλλωστε, από τις ίδιες διατάξεις επωφελήθηκαν και οι ίδιοι, πλειστάκις και αδιαμαρτύρητα.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας