«Μα κοίταξέ τον, χρυσή μου, δεν είναι θαυμάσιος;» αποκρίνεται μεγαλοφώνως η μία κυρία στην άλλη, στη μέση της παράστασης. Κάθονται μπροστά μου, στην πρώτη σειρά, δύο μέτρα απ’ τον πρωταγωνιστή, που πασχίζει ο καημένος να αποδώσει έναν μονόλογο. Τι κι αν ενίοτε τις αγριοκοιτάζει με τρόπο· αυτές συνεχίζουνε τα σχόλια ασυγκίνητες, σαν να βλέπουνε τηλεόραση στο σαλονάκι του σπιτιού τους.
Το ίδιο και τα μαθητούδια μες στην τάξη. Προσπαθείς να φωτίσεις ένα φαινόμενο ή να εξηγήσεις κάποιο απαιτητικό θεώρημα, κι αυτά μιλάνε μεταξύ τους λες και δεν είσαι εκεί, ολοζώντανος και παρόντας, παρά ως να είσαι μία προβολή στον προτζέκτορα που θα συνεχίσεις ανεπηρέαστος την ανάλυσή σου, ό,τι κι αν συμβαίνει στο ακροατήριο.
Να και μία παρέα τριαντάρηδων στο σινεμά, που χαχανίζει και φωνασκεί λες και βρίσκεται σε ιδιωτική προβολή, σαν να μην υπάρχουν άλλοι άνθρωποι τριγύρω που να θέλουν να παρακολουθήσουν την ταινία.
Δύο μεσήλικες προχτές στη συναυλία δωματίου είχανε πιαστεί στην ψιλή κουβέντα κι ακομπανιάρανε τον σολίστ με ένα ρυθμικό, ψιθυριστό σούσουρο, παρά τις ευγενικές προτροπές των διπλανών τους να κάνουν λίγη ησυχία. Και τις προάλλες, στα βαφτίσια, αναγκάστηκε ο παπάς να διακόψει προσώρας το μυστήριο εξαιτίας της βαβούρας των παρευρισκομένων.
Συμπεριφερόμαστε ορισμένες φορές λες και άνθρωποι και καταστάσεις γύρω μας δεν είναι αληθινά, παρά αυτόματα ολογράμματα και προβολές σε μία οθόνη. Θαρρούμε πως ο δικός μας τρόπος δεν αλληλεπιδρά με τον κόσμο γύρω μας· άλλωστε ο κόσμος της οθόνης, στον οποίο βυθιζόμαστε τις περισσότερες ώρες της ημέρας, πορεύεται και λειτουργεί ανεξάρτητα από τη δική μας στάση.
Εκτεθήκαμε τόσο στην εικονική πραγματικότητα της τηλεθέασης και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που να χάνουμε εμπεδωμένες κοινωνικές δεξιότητες, όπως το να μπορούμε να συνυπάρχουμε στον χώρο με άλλους ανθρώπους, να προσαρμοζόμαστε σε μία περίσταση και να υιοθετούμε την ανάλογη συμπεριφορά.
Ως τηλεθεατές και χρήστες του Διαδικτύου δεν συνηθίσαμε να συνδιαλεγόμαστε και να ακούμε, να σεβόμαστε τον πομπό και να γινόμαστε ενεργητικοί δέκτες, να συνυπάρχουμε σε αρμονία με τους γύρω μας, να γευόμαστε τη μοναδικότητα της στιγμής.
Αντιθέτως, μες στις παράλληλες μοναξιές μας βρισκόμαστε εκτεθειμένοι διαρκώς στη χασμωδία και τη χάβρα, στη χυδαιότητα και τη φωνασκία, στη διακοπή και τον παράλληλο μονόλογο, στον τσαμπουκά και την ένταση, στον βόμβο και τη φασαρία που εκπορεύονται συλλήβδην από την οθόνη και τον κόσμο όπως αυτή τον προβάλλει.
Κι όταν συναθροιζόμαστε, αμάθητοι σε οτιδήποτε άλλο, αναπαράγουμε διαρκώς μία παραφωνία.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας