Σήμερα λέω να σας πω μια ιστορία και να σας βάλω ένα κουίζ...
Σε μια επαρχιακή πόλη ένας ευσυνείδητος γιατρός που είναι εκεί ανακοινώνει στον δήμαρχο και σε όλους τους τοπικούς παράγοντες εκεί πως το νερό είναι μολυσμένο, προκαλεί αρρώστιες, είναι λίαν επικίνδυνο για τη δημόσια υγεία, όχι μόνο για τους κατοίκους αλλά και για τους επισκέπτες, τουρίστες ή όχι, της περιοχής. Με το που το ακούει ο δήμαρχος παθαίνει πανικό και προσπαθεί να του κλείσει το στόμα και να του πει να σταματήσει να τα λέει αυτά. Σιγά σιγά όμως όχι μόνο ο δήμαρχος και οι τοπικές αρχές αλλά και όλοι οι άλλοι, όσοι έχουν εξουσία σε αυτήν την πόλη, γίνονται έξαλλοι μαζί του γιατί αυτό προσβάλλει τα συμφέροντά τους και τον διαβάλλουν, τον κατηγορούν, τον εξευτελίζουν και βέβαια σιγά σιγά, αλλά μάλλον όχι και τόσο σιγά, όλη η πόλη γυρίζει εναντίον του και αρχίζει με όλα αυτά να απειλείται και η ζωή του και όλοι κοιτάν να τον φιμώσουν με το κακό ή με το άγριο ή και με το πάρα πολύ άγριο και να τον διώξουν μακριά ως επικίνδυνο για τη δημόσια ασφάλεια και τα συμφέροντα του τόπου.
Και τώρα το κουίζ... Τι σας θυμίζει αυτή η ιστορία; Μόνο μη μου πείτε, σας το λέω από την αρχή αυτό γιατί είναι λάθος απάντηση, πως σας θυμίζει την ιστορία που συνέβη την τελευταία εβδομάδα στη Γαύδο με τον γιατρό που είπε ότι τα νερά στη Γαύδο είναι μολυσμένα και το φτωχό ιατρείο του με το ελάχιστο προσωπικό, ελάχιστο ακόμα και όσον αφορά τις καθαρίστριες, δεν φτάνει για όσους έχουν ήδη αρρωστήσει από το νερό και αναγκάζεται να τους έχει στο πεζοδρόμιο από τις γαστρεντερίτιδες κ.λπ. κ.λπ. Μη μου πείτε λοιπόν ότι η ιστορία που σας είπα σας θυμίζει τη Γαύδο γιατί εκεί δεν υπάρχει Ο δήμαρχος αλλά Η δήμαρχος, γιατί έχουν γυναίκα δήμαρχο...
Για να μη σας ταλαιπωρώ και επειδή υπάρχει αυτό που λέμε πως η τέχνη αντιγράφει τη ζωή, εδώ συμβαίνει το αντίθετο, ότι δηλαδή η ζωή αντιγράφει την τέχνη!...
Αυτή η ιστορία που σας διηγήθηκα εγώ δεν είναι η υπόθεση της Γαύδου, όπου τελικά μετά από πίεση της δημάρχου ο Αδωνις Γεωργιάδης αντικατέστησε τον γιατρό, αλλά είναι απλώς ακριβώς, ακριβώς όμως όχι αστεία, η υπόθεση του θεατρικού έργου του Ερρίκου Ιψεν «Ο εχθρός του λαού» που γράφτηκε το 1882. Και για όσους δεν ξέρουν από Ιψεν και θέατρο, να τους πω ότι το 1972 «Ο εχθρός του λαού» του Ιψεν με αυτόν τον τίτλο και με την υπόθεση τοποθετημένη σε μια μικρή πόλη της Στερεάς Ελλάδας το 1935 γύρισε ο Γιάννης Δαλιανίδης και τη Φίνος Φιλμ το έργο με τον Νίκο Κούρκουλο στον ρόλο του γιατρού. Και τώρα τι έχετε να πείτε;... Αντιγράφει η ζωή την τέχνη ή όχι;
Αυτές είναι ιστορίες, όχι επειδή αποχώρησε ένας άνθρωπος από τη Βουλή την ώρα που μιλούσε ένας άνθρωπος στο βήμα, επειδή ο άνθρωπος που ήταν στο βήμα χαιρέτησε κάποια στιγμή έναν Αντώνη που είναι γενικός εχθρός της οικογένειας του πρώτου ανθρώπου. Αλλωστε, για να παραλλάξουμε τη θρυλική ατάκα του Νίκου Τσιφόρου, «όταν ένας άνθρωπος έχει κάτι με τον Αντώνη, δίκιο έχει πάντα ο άνθρωπος»...
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας