Τα κορίτσια ζωγράφιζαν με νερομπογιές στο μπαλκόνι και έτρωγαν κεράσια και βερίκοκα. Ντυμένα ελαφρά, με φουστάνια σαν νυχτικά, απολάμβαναν την απογευματινή δροσιά και συζητούσαν τις καλοκαιρινές διακοπές τους. Τα σχολεία έκλειναν, άλλο διάβασμα δεν είχαν και το μόνο που σκέφτονταν ήταν η θάλασσα, τα μπάνια, τα παγωτά και η απογευματινή «έξοδος» στην πλατεία, με τις κούνιες και τους ευκαλύπτους και τους φίλους τους. Για λίγο ακόμα δηλαδή, πριν αρχίσουν να σκορπίζουν κι αυτοί, άλλος στο χωριό, άλλος στο νησί, με τον παππού και τη γιαγιά.
Εκείνες θα πήγαιναν διακοπές τον Αύγουστο, όταν θα έκλειναν οι εταιρείες όπου δούλευαν ο μπαμπάς και η μαμά, και από τώρα έκαναν σχέδια για το πώς και τι θα κάνουν. Χωριό δεν είχαν -το έλεγαν με παράπονο αυτό- αλλά υπήρχε πάντα το φιλόξενο μπαλκόνι της θείας, με το ξύλινο τραπεζάκι και τις αφράτες πολυθρόνες, το μπάνιο την Κυριακή σε κάποια κοντινή παραλία και το σπιτικό παγωτό με ζαχαρούχο γάλα και φρέσκα φρούτα ή σοκολάτα κουβερτούρα. Α, και τα ζελέ με γεύσεις φρούτων και το κρύο καρπούζι τα απογεύματα. Και κουτιά με μαρκαδόρους και ξυλομπογιές και νερομπογιές και μεγάλα πακέτα χαρτί για να περνάει η ώρα.
Τις παρακολουθούσε κι εκείνη, ενώ έπινε παγωμένη λεμονάδα, που ζωγράφιζαν και έκαναν πειράματα με τα χρώματα και τα σχήματα και τις τρελές ιδέες για το πώς μπορεί γίνει ένα σπίτι, ένα λουλούδι, μια βάρκα, ένας ελέφαντας. Πήγαινε και λίγο πίσω. Εκεί στα 10-12 ή λίγο πιο πριν ή λίγο πιο μετά, τότε που το καλοκαίρι ήταν καλοκαίρι. Ολόκληρο.
Τα Σαββατοκύριακα στο σπίτι της γιαγιάς, μια παλιά μονοκατοικία με χωμάτινη αυλή που δεν υπήρχε πια. Που τις ζεστές μέρες αρκούσε να ρίξει το απόγευμα λίγο νερό στη βεράντα και να ποτίσει τα φυτά κι όλα δρόσιζαν και μοσχοβολούσαν γη και νερό και λουλούδια. Και τα μεσημέρια, που δεν ήθελε να κοιμηθεί, μπορούσε απλώς να πάρει ένα βιβλίο και να ταξιδέψει μακριά.
Ή τα πρωινά, στο ίδιο αυτό μπαλκόνι, με φρούτα στο μπολάκι της, να ρεμβάζει και να σχεδιάζει τι θα κάνει όταν μεγαλώσει. Και η προσμονή για τις διακοπές, για τη θάλασσα, για τα παιχνίδια, για τις βόλτες, για το ταξίδι με το καραβάκι - ούτε μισή ώρα απόσταση δεν ήταν, αλλά έφτανε για να νιώσει ότι είχε φύγει μακριά. Τότε που βιαζόταν να μεγαλώσει, σαν τα κορίτσια τώρα, για να μπορεί να κάνει αυτό κι εκείνο και το άλλο.
Τα κορίτσια ξαφνικά άρχισαν να τραγουδάνε και να χορεύουν στις καρέκλες τους ένα τραγούδι που δεν ήξερε τα λόγια του. Ούτε κι εκείνες τα ήξεραν, ίσως να μην τα έλεγαν καν σωστά. Μιμούνταν μια Ινδή ηθοποιό που τραγουδούσε πλέι-μπακ σε κάποια ταινία του Μπόλιγουντ. Το είχαν μάθει βλέποντας βίντεο στο διαδίκτυο και διόρθωνε η μια την άλλη στο πώς έπρεπε να κουνάει τα χέρια, ποια ήταν η σωστή ερμηνευτική πόζα και πώς έπρεπε να ρίχνει το βλέμμα στον αόρατο φακό.
Ας μπορούσε να κάνει το ίδιο. Να αφεθεί στον ρυθμό ενός άγνωστου τραγουδιού, ενός άλλου πολιτισμού, και να μπορέσει να τον μιμηθεί. Να μην τη νοιάζει τι ώρα θα ξυπνήσει το πρωί και πώς θα ετοιμαστεί το φαγητό, πόσο κοστίζει το σουπερμάρκετ και πόσο ανέβηκε η κιλοβατώρα στο ηλεκτρικό ρεύμα. Να γυρίσει λίγο πίσω, στο τότε που αρκούσαν ένα καινούργιο βιβλίο, μπλοκ ακουαρέλας και χρώματα, ένα ζευγάρι καινούργια σανδάλια, για να χωράνε τα πόδια της που μεγάλωναν, ένα ψάθινο καπέλο για τη θάλασσα και δυο σορτσάκια για τη ζέστη.
Αυτό χρειαζόταν: ένα ολόκληρο καλοκαίρι. Να μη χρειάζεται να κάνει τίποτα και να λαχταράει να ασχοληθεί με κάτι, κάτι που να της αρέσει και να της δίνει χαρά, απλή, γνήσια χαρά. Και να μπορεί να μπαίνει πότε πότε σε ένα άσπρο, κόκκινο, κίτρινο, μπλε καραβάκι. Με προορισμό το Αιγαίο ή έστω για να διασχίσει σε μισή ωρίτσα τον Ευβοϊκό.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας