Ξανά μανά λοιπόν: αξίες, αρχές, θεσμοί, ειρήνη. Ας μην είμαστε αχάριστοι. Οι δημοκράτες σοσιαλιστές γεννήθηκαν για να μας σώσουν ακόμη μια φορά, εμάς τους ανεπίδεκτους δημοκρατικού σοσιαλισμού (ή μήπως σοσιαλιστικής δημοκρατίας;). Το πολιτικό κενό (;) ήρθαν να καλύψουν οι άνθρωποι. Κεντροαριστερό, κεντροδεξιό; Ο θεός και η ψυχή τους.
Το κενό είναι στον εγκέφαλο πολλών που δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι έπαιξαν κι έχασαν στον πολιτικό στίβο, στην αρένα που παλεύουν ιδέες και άνθρωποι, φόβος και τιμή, συμφέροντα και δολοπλοκίες. Εκθαμβοι παρακολουθούμε τα σχέδια για τη μετά Μνημόνιο εποχή της χώρας. Ξεχνάμε ποιος μας έβαλε στο Μνημόνιο, το ξεπερνάμε και πάμε γι’ άλλα χωρίς περίσκεψιν, χωρίς αιδώ. Τα έχουν αυτά οι πολιτικοί μας και όσοι υπηρετούν ένα σύστημα που βασίζεται στην υποκρισία, στην αυθαιρεσία αλλά και στη λήθη των πολιτών.
Θα αρχίσουν πάλι τα συνέδρια με σοφούς, οικονομολόγους και λοιπούς από όλον τον κόσμο για να αναλυθεί το φαινόμενο του Μνημονίου και η αδιέξοδη πολιτική της Μέρκελ. Θα πρέπει πάραυτα να αναγνώσουμε (να μελετήσουμε) τη διακήρυξη των δημοκρατών σοσιαλιστών, προοδευτικών και λοιπών. Να σπάσουμε το κέλυφος της συντήρησης που μας κρατά φυλακισμένους.
Βρε, τι τραβάμε. Και να τα σενάρια για μετεκλογικές συνεργασίες, να οι ρεβανσισμοί και οι συνωμοσίες, τα εκλογικά πόστα, οι «συνεργασίες», τα όνειρα του κινήματος, τα νέα στελέχη, οι αφειδείς υποσχέσεις, οι θέσεις και οι θεσούλες, το ηγεμονικό «παρών» πολλών σωτήρων. Μίση και πάθη, κραυγές και υλακές, άνθρωποι και ζώα και πράγματα και ιδέες, στο γνωστό πανηγύρι των εκλογών.
Θρήνοι και κλάματα εν τούτοις επικαλύπτουν τον ταλαίπωρο σοσιαλισμό, το άλλο του κομμάτι, εκείνο που κυβέρνησε επί πολλά έτη τη χώρα και τα δυόμισι τελευταία σαν τσόντα της δεξιάς (μα πολύ δεξιάς) παράταξης. Τι θα κάνουν οι ψηφοφόροι του σοσιαλισμού; Μακάρι να ‘ξεραν και οι ίδιοι. Αλλοι δώθε, άλλοι κείθε, σε κινήματα και ποτάμια· στο τέλος, θα κουραστούν ή θα πνιγούν ή θα κλειδωθούν σπίτια τους.
Ολα φαίνονται να κινούνται γύρω από έναν σκοπό: να μην κατακτήσει την αυτοδυναμία το κόμμα της νυν μείζονος αντιπολίτευσης. Φτηνός στόχος, νήπιος πολιτικά, ασυνάρτητος και ανερμάτιστος, όπως εξάλλου είναι οι «ηγέτες» των περισσότερων που απεργάζονται τη συρρίκνωση (την αποδυνάμωση) της ριζοσπαστικής (!) Αριστεράς.
Να που το πολιτικό τίποτα γεννά τελικά το ενδιαφέρον και αντιμετωπίζει το πολιτικό κενό. Μπα, έξοχα. Τεράστια πλεονάσματα στην οικονομία, άφθονο φως στο μέλλον (άλλο και τούτο). Φως χρειάζεται το μυαλό τους (βαθύ σκοτάδι εκεί).
Μετά τόσους αιώνες λάμπει ο πολιτικός κρετινισμός. Αλαζονεία και εξουσιοφρένεια, αυταρχισμός και το κακό συναπάντημα. Καλό είναι (στο μέτρο του αντιπροσωπευτικού συστήματος δημοκρατίας) να υπάρχει πολυκομματισμός. Ας καθιερώσουν τουλάχιστον την απλή αναλογική και ας πράξουν ό,τι θέλουν με τις συνεργασίες και τη διακυβέρνηση. Και ας μας αφήσουν ήσυχους. Πάντως δεν πρέπει να ‘χουμε παράπονο· όλο εκπλήξεις μάς επιφυλάσσουν οι εκλογές, που, όπως πάντα, είναι κρίσιμες για το μέλλον της χώρας. Αυτή η δόλια χώρα...
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας