Ο Λίνεκερ παίζει μπάλα στους Αμπελόκηπους

Ματαιοπονεί επί μισό αιώνα και βάλε η Εθνική Αγγλίας να φέρει το χρυσοποίκιλτο αγαλματίδιο του Μουντιάλ και πάλι «στο σπίτι», προκειμένου να εκπληρώσει τον διακαή, πλην αιωνίως αδικαίωτο, πόθο εκατομμυρίων οπαδών της. Ελάχιστες φορές κατόρθωσε να προσεγγίσει σε ικανή απόσταση τη βρύση, αλλά ούτε και τότε μπόρεσε να πιει από το βαρύτιμο κύπελλο. Το μακρινό 1990, στην Ιταλία, κόντεψε να αγγίξει το όνειρο, η αχαρακτήριστη όσο και αχάριστη παρέα του Λόταρ Ματέους, ωστόσο, έβαλε τρικλοποδιά στους νεφελοβάμονες Εγγλέζους και μάλιστα στη ρώσικη ρουλέτα των πέναλτι.

Παρά τις άοκνες προσπάθειες αμφοτέρων των αντιπάλων, η κανονική διάρκεια και η παράταση του αξέχαστου ημιτελικού είχαν λήξει με άγονη ισοπαλία 1-1. Για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις της οδυνηρής ήττας ο Γκάρι Λίνεκερ, ο οποίος παρεμπιπτόντως είχε ισοφαρίσει στο 80΄, δοκίμασε να κάνει κάπως πιο εύπεπτο το πικρό ποτήρι του αποκλεισμού εκστομίζοντας την κάτωθι φράση: «Το ποδόσφαιρο είναι απλό άθλημα. Είκοσι δύο παίκτες κυνηγούν μια μπάλα για 90 λεπτά και στο τέλος κερδίζουν πάντα οι Γερμανοί». Τα λόγια του έμελλε να γραφτούν με χρυσά γράμματα στο διεθνές ποδοσφαιρικό αποφθεγματολόγιο, επισκιάζοντας ώς και τις θρυλικές αποστροφές του Τζορτζ Μπεστ, για να μην αναφερθώ στους κορυφαίους ατακαδόρους Ουίνστον Τσόρτσιλ και Μπέρναρντ Σο.

Απαντες οι θεωρητικοί της στρογγυλής θεάς περιβάλλουν έκτοτε τη ρήση του Αγγλου στράικερ με αχλύ παπικού αλάθητου. Και κατά κανόνα δικαιώνονται, αφού τα «πάντσερ» πλασάρονται συνήθως στις πρώτες θέσεις των διεθνών διοργανώσεων. Το Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ μοιάζει, παρά ταύτα, καταραμένο. Δεν είναι μόνο οι χιλιάδες μετανάστες εργάτες που άφησαν την τελευταία τους πνοή στα θεμέλια των οκτώ καταριανών σταδίων. Ούτε οι τύπου «μπλακ φράιντεϊ» εκπτώσεις σε στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα, προκειμένου να ευθυγραμμιστεί η μεφιστοφελική Δύση με το θεοκρατικό καθεστώς του εμιράτου. Ο ανεκδιήγητος πρόεδρος της FIFA, Τζάνι Ινφαντίνο, έγινε «ρόμπα» ανά την Υφήλιο, υπερασπιζόμενος τα πετροδολάρια που κονόμησε η άκρως διαπλεκόμενη Ομοσπονδία του, ενδίδοντας στις ορέξεις των φονταμενταλιστών κροίσων.

Λαφυραγωγεί τούτο το Μουντιάλ ακατάλυτες αξίες δεκαετιών. Και προπαντός τα παπικά θέσφατα. Κατέρρευσε, ως εκ τούτου, στο Κατάρ το αξίωμα του πανάξιου Λίνεκερ. Ας όψονται οι «καμικάζι» Ιάπωνες που έδωσαν ένα γερό μάθημα σε κάποιους υπερόπτες Ευρωπαίους πρωταγωνιστές. Οπότε η επίμαχη ατάκα έγινε σάμπως πιο πολύπλοκη. Ιδού: «Το ποδόσφαιρο είναι σύνθετο άθλημα, καθώς σχετίζεται αναπόφευκτα με τις αερομεταφορές. Είκοσι δύο κρεμανταλάδες κυνηγούν μια μπάλα για 90 λεπτά και την επαύριο όλα τα αεροπλάνα από την Ντόχα κατευθύνονται στο Βερολίνο».

Απόψε αψηφούμε για το γινάτι τους τους αγώνες και παίζουμε μπάλα κατά Αμπελόκηπους μεριά, όλως τυχαίως κάπου πίσω από το «βαζελάδικο». Τουλάχιστον εμείς οι Απεραθίτες, αλλά ουχί μόνο, θα παραστούμε στην παρουσίαση των βιβλίων «Θεωρία της μουσικότητας» και «Τα χέρια του Heifetz» του χωριανού μας Δημήτρη Μαργαρίτη στο βιβλιοπωλείο «Σελίδα 17» (Π. Κυριακού 17, 7μ.μ.). Ο συγγραφέας, όστις τυγχάνει και εξαίρετος μουσικός, θα ’χει παρέα του το «βιολί του Αϊνστάιν» [έχουμε γράψει και άλλοτε], αλλά και πλήθος ιστορίες βγαλμένες από τα δάκτυλα του Heifetz, όπως και τον Μάνο-Αινεία στην κιθάρα και το τραγούδι. Οι Beatles θα δώσουν ασίστ στον Χατζιδάκι και ο Bach θα στροβιλιστεί σε απεραθίτικους σκοπούς, συνοδεία –όπως ήδη καταλάβατε– άφθονης ρακής και μεζέδων. Οσοι πιστοί...