ΣΥΝΕΧΙΖΩ τη δεξιοτίμονη περιπλάνηση στους ελληνικούς μαχαλάδες του Λονδίνου, με εύγλωττα αποσπάσματα από την ομώνυμη ποιητική συλλογή του παθόντος Νίκου Χρυσικόπουλου (Μικρή Αρκτος, 2019).
ΔΙΝΗ αστροναύτης έφτασα σ’ επίγειο γαλαξία/ το κράνος μου φωτόνια βομβαρδίζουν/ τα πάντα στρέφονται γυρίζουν/ κι εγώ παρατηρώ σε αφασία// εντυπώσεις σαν φωτογραφίες κουνημένες/ λεωφορεία κόκκινα επιταχύνουν/ φωτός λωρίδες πίσω τους αφήνουν/ που μένουν λίγο ξεχασμένες// ο Τάμεσης την πόλη πλένει καταπονημένος/ νοσταλγώντας ίσως μέρες λαμπερές μες στα λιβάδια/ νυχτόβιος εργάτης πλέον που δεν του δίνουν άδεια/ τρέχει και δεν προλαβαίνει, γκρι και κουρασμένος// οι λάμπες ψήνουν το σκοτάδι χωρίς ενδοιασμούς/ μωβ ατμούς διαχέοντας στον ουρανό/ τα σύννεφα στραγγίζονται, στάζοντας νερό/ θολώνοντας τα μάτια με πετρελαίου ιριδισμούς// κι εγώ αόρατος απλώς παρατηρώ/ εξωγήινος που στην ταχύτητα διακτινίζεται/ όπως σε κινούμενη ρόδα μια ακτίνα εξαφανίζεται/ κι απομένει αορίστως στο κενό// το Μάτι του Λονδίνου αντικρίζω ευθέως μπροστά μου/ να κάνει πως κοιτά την καθημερινή τους δίνη/ ήλιος που το φως σαν από αγγαρεία δίνει/ χωρίς να τον απασχολεί ο κάθε κόκκος άμμου
SHARD ορθώνεται σαν αιχμή του δόρατος της οικονομίας/ σύννεφα σχίζοντας, απολύοντας βροχή/ είναι ο ταύρος της κερδοσκοπίας που άρπαξε τον Δία/ ο πρωτοπόρος στην ουράνια αποικιοκρατία// τον ουρανό κατατέμνει ως γυάλινη αστραπή/ ποτίζοντας ένα ολόκληρο Λονδίνο/ ουράνια χωράφια νέμεται μ’ ακράτητη ροπή/ αποφέροντας χρυσούς καρπούς// ως κάθετο βέλος γραφήματος/ στοχεύει στην ανάπτυξη/ απαιτώντας τα πάντα στον οριζόντιο άξονα/ να υπόκεινται σε αλματώδη αύξηση// το Λονδίνο, ένα δάσος που αναπτύσσεται/ τακτικά και τετραγωνισμένα/ οι γερανοί το δομούν συντονισμένα/ σα διαβήτες σε αρχιτεκτονικό χαρτί// γυάλινα Μετέωρα που δεσπόζουνε στο Σίτι/ πιο πέρα τσιμεντένια κυπαρίσσια που ψηλώνουν,/ πολυκατοικίες που κόσμο καταναλώνουν, και τέλος/ σειρές τούβλινων θαμνίσκων που σα να μην τελειώνουν// μιλιούνια διαμερισματάκια σαν εξάγωνα κυψελών/ που ζητούν περισσότερο και πιο ακριβό μέλι/ οι μέλισσες όμως δεν απελπίζονται, σε μια ανθηρή οικονομία/ πάρκα υπάρχουνε παντού – η γύρη θα γυρίσει θέλει δε θέλει
MIND, THE GAP Μυρμήγκια οργανωμένα σε σειρές/ μπαίνουμε και βγαίνουμε/ από διαφορετικές τρύπες στο έδαφος./ Σε αμπούλες συμπιεσμένοι/ διεκπεραιωνόμαστε, με το μυαλό μας εκκενωμένο./ Κάθε συρμός κι ένα barcode ανθρώπων/ που σκανάρεται κι αλλάζει στους διάφορους σταθμούς./ Δεν είμαστε παρά ψηφία/ που πάνε κι έρχονται στο τεράστιο διαδίκτυο του μετρό.
ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΣ [...] Το σώμα μου ένα φορτίο στο αεροπλάνο/ κι η ψυχή μου ψάχνει να διαφύγει προς τα πίσω,/ εξατμίζεται γρήγορα απ’ τις τουρμπίνες/ μα διαλύεται τις πρώτες στιγμές./ Ξενιτιά τελεσίδικη/ όμως στη ψυχή αναβλημένη./ [...] σαν ελιά που έφυγε απ’ τη Μεσόγειο νιώθω/ και φυλλοβολεί σε κλίμα αλλότριο./ Γι’ αυτό κατάλαβε ότι όσο κι αν σ’ αγαπώ/ πρέπει να φτιάξω μια άλλη ζωή εδώ./ Γιατί πλέον δεν μπορεί να με κρατήσει/ μια σχέση που ’γινε σταθερή βιντεοκλήση,/ ένα δελτίο ενημέρωσης αφού ο ήλιος δύσει...
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας