8ωρο δεν ξέρουμε τι θα πει. Αστατα τα ωράριά μας και βάρβαρα. Ζόρικη δουλειά η παραγωγή της εφημερίδας. Αποχαιρετάς διά παντός φίλους, συντρόφους και νορμάλ ζωή. Επιμένεις παρά ταύτα, υπομένοντας αγόγγυστα την καθημερινή τρέλα και το ξενύχτι. Οποιος δεν έχει νιώσει την έκκριση της αδρεναλίνης τα βαθιά μεσάνυχτα, όταν «κλείνει» το φύλλο και την ηδονική οσμή της μελάνης στο φρεσκοτυπωμένο χαρτί δεν θα καταλάβει ποτέ το γιατί.
Δεν διαπραγματεύεσαι με τον λύκο, αποσαφηνίζοντας εξαρχής πως η θέση σου βρίσκεται αμετάκλητα στο στόμα του, γιατί απλούστατα θα σε κατασπαράξει. Οταν παζαρεύεις και το ευτελέστερο εμπόρευμα, ο πωλητής πρέπει να γνωρίζει ότι ενδεχομένως δεν θα το αγοράσεις ή θα καταφύγεις στον ανταγωνιστή του. Ειδάλλως δεν έχει κανέναν λόγο να ρίξει την τιμή. Αν είναι σίγουρος για το αντίθετο και όντας ο μοναδικός προμηθευτής, θα σου ζητήσει και το γάλα της μάνας σου, θα σου χρεώσει τον κούκο αηδόνι. Αν κατεβάσεις τα σώβρακα, θα απαιτήσει και τον κνημοδέτη κι αν του τον δώσεις, θα παίζει κομποσκοίνι το κορδόνι απ' το στριγκάκι σου. Ετσι πάει.
Ιδροκοπά πέντε μήνες τώρα η νεόκοπος κυβέρνηση μεταξύ Αθηνών, Βρυξελλών και Βερολίνου, πασχίζοντας ν' αλλάξει, όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά και την Ευρώπη την ίδια. Δηλώνει απ' την πρώτη στιγμή στους άτεγκτους εταίρους πως εκλαμβάνει τη νωπή, λαϊκή εντολή της ως αξίωση για παραμονή στο ευρώ, ότι δεν έχει επεξεργαστεί εναλλακτικό σχέδιο εξόδου και εμφανίζεται βέβαιη για την επίτευξη συμφωνίας. Με παρόμοια τακτική τρως τρία τεμάχια απ' τα αποδυτήρια. Οι δανειστές ξέρουν μπάλα. Ασε που ελέγχουν και την «παράγκα». Καθυστερούν εκνευριστικά την έναρξη του ματς με πρόδηλο στόχο τη διεύρυνση του σκορ. Κι η τριάρα γίνεται οχτάρα με τη σέντρα. Πού πας ξεβράκωτος στ' αγγούρια, ρε Καραμήτροοο! Ενα χαρτί όλο κι όλο σου 'χει μείνει και το σχίζεις επιδεικτικά με το καλημέρα. Μνα, δραχμή, γρόσι, δώσ' του ό,τι όνομα θες, και βάλε τους καλύτερους γραφίστες να το σχεδιάσουν μέγκλα. Αφέσου να ξελογιαστείς απ' τη μυρωδιά της αστέγνωτης μελάνης και εν νηφαλία μέθη κούνα το κάτω απ' τις μύτες τους σκαρδαμύσσον και σπαρταριστό. Κι αν αρνηθούν και τότε τις προτάσεις σου, θα διασώσεις τουλάχιστον την αξιοπρέπεια τη δική σου και του λαού.
Στα ενενήντα τρία του ο Σταύρος Πολυκράτης το 'χει χούι να γράφει στίχους. Μου τους στέλνει ενίοτε. Αναντάν μπαμπαντάν αριστερός αισθάνθηκε τον Γενάρη δικαιωμένος για τα δεκάδες πέτρινα χρόνια. Απηχεί τώρα την απογοήτευσή της συντριπτικής πλειονότητας των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ: Πάνε οι «κόκκινες γραμμές»/ έσβησαν απ' τον χάρτη/ πολλά σκαμπανεβάσματα/ στο ίδιο μονοπάτι.// Τα ίδια Παντελάκη μου/ τα ίδια Παντελή μου/ άλλοι κουμάντο κάνουνε/ στη χώρα τη δική μου.// Σήμερα ξαναδιάβαζα/ γραφτά του Μακρυγιάννη/ θυμάμαι τους αγωνιστές/ κι απελπισιά με πιάνει.// Πολέμησα για λευτεριά/ και για δικαιοσύνη/ κι όχι Ευρώπη πως θα ζω/ στη χώρα μου να κρίνει.// Πολύ ακριβά πληρώνουμε/ το ευρωπαϊλίκι/ είμαστε εμείς τα πρόβατα/ κι είναι κι αυτοί οι λύκοι.// Μας δίνουν λίγα ψίχουλα/ για ελεημοσύνη/ σκέφτομαι πώς κατάντησες/ ένδοξη Ρωμιοσύνη.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας