Συγκλονισμένος, όπως όλοι μας, από τον αδόκητο χαμό της Κλαίρης και του Αρη, πασχίζω από την Παρασκευή το απόγευμα να αναμετρηθώ με το αδυσώπητο «γιατί», που απλώνεται κάτω απ’ τα πόδια μας σαν τεράστιο κενό, απύθμενο πηγάδι που μας ρουφάει περιδινίζοντάς μας στα σκοτεινά και αδιευκρίνιστα τοιχώματα του πεπρωμένου. Σαράντα σατανάδες συνωμότησαν για να οδηγηθούν στα ρείθρα του Αχέροντα τα δυο βλαστάρια στην άνθιση της ήβης τους. Η σαϊτιά του Εγκέλαδου στόχευσε γραμμή την ελπίδα του ανθρώπινου είδους: τα νιάτα και τον έρωτα. Τα πρώτα σκιρτήματα της καρδιάς, αμήχανα, ανιδιοτελή και άδολα, που ενεργοποιούν μέσα μας τα απελευθερωτικά Ρίχτερ της ύπαρξης. Αρκετή ώρα μετά τον σεισμό έφυγαν απ’ το σχολείο αγκαλιά, για να προστατεύει ο ένας τον άλλο. Ακολούθησαν την καθημερινή οικεία και σίγουρη διαδρομή.
Ομως στον στενό παράδρομο ορθωνόταν, σαν τείχος της τύχης, με αποσυναρμολογημένους αρμούς όλη μαζί η αδικία του κόσμου· το αλλόκοτο και μακάβριο παιχνίδι της μοίρας. Για ευάριθμα κρίσιμα δευτερόλεπτα σωριάστηκε πάνω τους το σαθρό ντουβάρι του δίπατου εγκαταλελειμμένου σπιτιού. Σε ελάχιστα κλάσματα του δευτερολέπτου θα μπορούσαν να ’χαν κάνει ένα-δυο βήματα παραπάνω και απλώς να τραυματιστούν, ελαφρά ή βαρύτερα, αλλά πάντως όχι μοιραία. Ο θάνατός τους ήταν ακαριαίος, σκοτώνοντας ταυτοχρόνως ζωτικό κομμάτι των κατοίκων της Σάμου, του συνόλου της χώρας και ολάκερης της ανθρωπότητας. Τα λόγια στερεύουν μαζί με τα δάκρυα. Θρηνούμε τα μπουμπούκια μας, παιδιά και αδέλφια ολωνών και συνάμα τη φλογίτσα της νιότης που τρεμοπαίζει στα μύχια της ψυχής του καθενός ανεξαρτήτως ηλικίας, αλλά και τη σβησμένη πια πυρκαγιά του έρωτα για το καθετί, που αναζωπυρώνεται πού και πού στα στήθια μας. Το τραγικό τέλος του Αρη και της Κλαίρης, η θυσία τους, μακάρι να συνδαυλίσει τη θράκα τούτης της φωτιάς και να φωταγωγήσει τον κόσμο. Τους αξίζει.
Κοπετός στην απέναντι όχθη του Αιγαίου. Εκεί δεν κατέρρευσαν ακατοίκητα ετοιμόρροπα κτίρια, αλλά πολυώροφες πολυκατοικίες την ώρα που οι εκατοντάδες ένοικοι μοιράζονταν το μεσημεριανό τραπέζι. Η αντισεισμική προστασία στη γείτονα παραδίδεται βορά στο κέρδος οικοδομικών εταιρειών πριμοδοτούμενων από τους εκάστοτε Ερντογάν. Δεκάδες νεκροί και εκατοντάδες τραυματίες είναι ο συνήθης απολογισμός, που μας υπενθυμίζει πως κατοικούμε αναπόδραστα στον ίδιο μαχαλά, αθύρματα του κοινού δράματος και του ανελέητου κισμέτ. Τέτοιες ώρες οι συγκρούσεις των εκατέρωθεν εξουσιών αποκαλύπτουν το μέγεθος της ματαιότητάς τους και την ευθυκρισία του παλιού αναρχικού συνθήματος: «Το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του». Στέκομαι με δέος στις μικρές ρωγμές ανθρωπιάς ανάμεσα στα συντρίμμια, εκεί όπου τα σωστικά συνεργεία αναβαπτίζουν τον θάνατο σε ζωή, καθότι παρόμοιες εικόνες έχουμε ζήσει και στο Ελλαδιστάν, οι εργολάβοι του οποίου δεν φημίζονται για την ευσυνειδησία τους.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας